Chapter Twenty One

198 12 0
                                    

Chapter Twenty One

I don't wanna ruin our friendship because of what happened.

Kaya kinalat ko uli ang mga gamit ko at sumimsim sa kape. Atom didn't say any words and opened his laptop. Binuksan ko din uli ang laptop at nagcheck ng emails ko. Pag angat ko ng tingin, naabutan ko syang nakatitig sa akin.

I looked away and acted like it was nothing. Tumayo naman sya at lumapit sa counter. Pagkatapos, nilapag nya sa harapan ko ang isang waffles.

"You-- Thank you."

Kundi ko lang talaga sinunod itong lecheng puso ko, siguro hindi kami awkward ngayon. Wala naman kaming ginawa na dalawa, we just sat there, minding our own business. My phone rang, it was Uno.

Niligpit ko na ang mga gamit ko at tumayo. I ate the last bite of my waffles.

"I gotta go. Thank you."

He nodded. "Take care,"

Just like that, I tried everything for our friendship. Sayang nga naman kung babalewalain ko lang?

Tinulak ko ang pushed cart at hinanap ang mga cup noodles. Kumuha ako ng ilan para sa midnight snacks ko. After grabbing some, I saw Ryanne just a few blocks away from me. And again, I don't want drama so I did avoid her.

"Carmela,"

"I don't have time, Ryanne."

Even if she called me, I didn't bother looking at her. Tapos na ako sa facing ng buhay ko na iyon, I wanted to move freely and to move on. Nangyari na ang nangyari, wala na akong magagawa.

Months had passed, days passes by so quickly that I didn't even notice. All of my friends were still teasing me about Atom, but I just let it slipped out.

Casual nalang kaming dalawa sa isa't isa, and we still think about our friendship despite of all the things happened before. Naging abala sya sa trabaho nila and its fine!

Hinatid ako nina Oliver sa bahay after namin magclub. Dire diretso lang ako sa itaas pero narinig kong bumukas ang office room ni Papa at parang may kausap pa sya. Nanliit ang mata ko at sinundan sya.

"Papa?"

He looked surprised when he heard me. Agad syang humarap sa akin at sinara ang gate.

"Who's that?"

"I just check who opened the gate. Ikaw ba yun?"

I nodded. Inakbayan nya ako at inalalayan paakyat sa itaas.

Next day, tumambay uli ako sa Home Gallery. I really love the ambiance here, and well I was expecting to see Atom for today. Iyon lang. Umulan sa labas pero nakita kong pumasok sya sa loob at pinatay ang payong nya.

I shifted on my seat and busied myself with my ipad. Humila sya ng upuan sa tapat ko kaya kaswal ko syang tinanguhan. Ganun lang uli, pareho kaming abala sa ginagawa namin. Sabay pa kaming tumayo noong pauwi na ako.

"It's raining, I'll drop you off somewhere."

"H-huwag na, I can manage!"

"Atleast use this umbrella." Aniya at inabot sa kin iyon.

"Sure ba?"

Tinanggap ko iyon at lumabas na ng Home Gallery. Binuhay ko ang payong habang nasa likod ko sya pero natigilan ako kasi mas lumakas ang ulan. He cleared his throat.

"It won't harm if I drop you off."

I had no choice but to accepted his offer. Hinatid nya ako sa bahay, hininto nya sa hindi kalayuan ang sasakyan kaya kinalas ko na ang seatbelt ko. I was about to went off his car when our gate opened.

Caramel's Macchiato (Coffee Series)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon