Aşkın Kimyası ~İtaİzu~

4-Aşk Tohumları

Kesinlikle, bu gülümsemeye daha önceden aşinaydı! Ama nereden? İzumi kadar güzel birini daha önceden görseydi hatırlaması gerekmez miydi?..

"İtachi-san? Bir sorun mu va-"

"Beraber bir şeyler içebilir miyiz?"

Bir dakika, bunu şimdi demeyecekti ki! Daha çok erken olduğu için daha sonra soracaktı. Bravo İtachi aferin sana(!), diye geçirdi içinden.

İzumi şaşırmıştı fakat güzel gülümsemesini bozmadı.

"Tabii ki!"

İtachi bir anda gelen kabul ifadesini algılamakta zorlandı. Kadının kendisini bir sapık olarak görmemesi için bolca dua etti. Ama sonuçta kadın teklifini kabul etmişti. Önemli olan sonuçtu zaten değil mi?

Yolculuk sessiz geçti. İzumi arabasını okulda bırakmanın tedirginliğini yaşasa bile, hoşlandığı adamla vakit geçirmenin sevinç ve heyecanı ağır basıyordu.

Kafeye geldiklerinde karşılıklı oturdular. Sanki dünyadaki tüm konular bitmiş gibiydi. İkisi de bu sükûnet hâlinden kurtulmak istiyordu.

Hadi ama İzumi boşuna mı okudun Japonca Dili ve Edebiyatı bölümünü, deyip kendini cesaretlendirdi İzumi.

"Şey... Nasılsın?" Ne mükemmel konu açmıştı ama(!).. BİR DAKİKA ONA SEN DİYE SESLENMİŞTİ!

"Yani- nasılsınız?" İlk dakikadan nasıl batırdığını gerçekten çok merak ediyordu.

"İyiyim, sanırım. Ayrıca saygı eklerine lüzum yok, meslektaşız sonuçta. Hayatımızın en az birkaç senesini aynı okulda beraber geçireceğiz." Hatta belki hayatımızın geri kalanını aynı evde...

Başını iki tarafa salladı. İtachi yavaş oğlum, dedi kendine. Hoş, İzumi'nin güzelliğine kapılmamak elinde değildi.

"Haklısın... Eee, ailenle mi yaşıyorsun?" Buradan gidebilirim diyerekten sordu İzumi.

"Reşit olduğum zaman anne ve babamı bir trafik kazasında kaybettim. Sasuke'nin yasal vasiliğini üstüme aldım ve o zamandan beri onunla beraber yaşıyorum...

Hey? Neden ağlıyorsun?!"

Onu üzecek bir şey mi demişti? Bu düşünce tüylerini ürpertti. İzumi gözyaşlarını sildi.

"B-Ben sadece duygulandım. Biraz fazla duygusal biriyim sanırım." Karşısındaki adamı üzmemek için hafifçe tebessüm etti.

Tebessümüyle İtachi içinde bir şeyler kıpraştığını hissetti. Bu değişik duyguyu da bir yerlerden anımsıyordu sanki.

Neden bugün bu kadar dejavu yaşamıştı ki?

"Önemli değil. Gerçekten tertemiz bir kalbin var demek ki. Peki sen? Sen tek başına mı yaşıyorsun?"

"Hayır. Annem ve babam yurtdışında çalışıyorlar fakat ben biricik abim Shisui ile beraber yaşıyorum."

"Abin mi?"

İtachi iç ses: Allah'ım inşAllah çok korumacı biri değildir.

"Evet, tek çocuk gibi görünürüm çünkü abim biraz nasıl desem... Sessiz?"

Derin bir oh çekti İtachi. Aralarına girecek tipten değildi yani abisi... Yani öyle umuyor desek yeridir.

Biraz daha oturduktan sonra İtachi İzumi'yi evine bıraktı. Kendi evine girerken düşünüyordu, nereden hatırlıyordu İzumi'yi? Üniversiteden ya da liseden değildi. Ortaokul desen... O da deği-

"ABİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİ!"

Kardeşinin üzerine atlamasıyla düşüncüleri bölündü.

"Yine ne isteyeceksin aşırı merak ediyorum. Ve bir de nefes alsaydım güzel kardeşim keşke yani ne abi sevdasıymış sendeki."

"Nerede kaldın?"

"Geldim işte."

"Biri m var hayatında yoksa?" Yan yan gülümseyip kaşlarını kaldırdı Sasuke.

"Aklın anca oralara çalışsın zaten." Kardeşinin nokta atışına karşılık sitemle karışık bir karşılık verdi.

"Tamam ya tamam. Benim senden küçük bir ricam olacaktı."

"Fark ettim zaten. Ne istiyorsun?"

"Ya hani kimyanın ilk konusu atomun finish quantum yapısı var ya."

İtachi gülmemek için dudağını ısırdı ve kardeşini cevapladı:

"Onun başında finish yok sanki ve kuantum diye yazılır ama neyse... Ne olmuş o konuya?"

"Ben o konuyu anlamadım da bir anlatır mısın?"

"Neresini anlamadım acaba?"

"Hiçbir yerini." Sasuke gözlerini kısıp cevap verdi. Bir nevi abisine meydan okuyordu şu an.

"Çünkü o konuyu daha anlatmadım."

"Ya bir kere de bana torpil yapıp önden bir konuyu anlatsan ölür müsün?!" Küçük bir çocuk gibi kollarını kavuşturdu.

"Üzgünüm Sasuke, belki başka bir zaman." Kardeşinin alnına iki parmağıyla hafifçe vurarak söyledi.

"Tamam madem o kadar ısrar ettin affedeyim bari seni." Dedi bilmiş bir edayla Sasuke. İtachi, kardeşinin bu hâllerine gülümsemekle yetindi.

*************************************************************

*Ertesi Gün Okul Çıkışı*

"O zaman sonra görüşürüz, İtachi-san!" İzumi gülümseyip el sallayarak oradan ayrıldı.

İtachi eline kalbine götürdü. Bu kadın cidden kalbine iyi gelmiyordu. Aşktan ölme ihtimali %80 falandı şu an.

Derin bir nefes alıp kardeşini aramaya başlayacağı sırada yandan tanıdık bir profil görmesiyle duraksadı. Belki de sadece eski dostuna benzetiyordu?

O tanıdık kişi kendisine döndüğünde anladı. Eski dostu da onu gördüğüne şaşırmış gibiydi. Tereddütlü bir ses tonuyla sordu:

"Uchiha... İtachi?"

"Yamanaka Deidara?"

En baştan İno'dan, Deidara'dan ve tüm Yamanaka klanından özür diliyorum fakat şimdi Deidara'yla İno'nun benzediğini inkar etmekte hür olsanız bile bence baya benziyorlar. Bu yüzden onları kardeş yaptım. Hem Sai ile Deidara da çok güzel anlaşırdı bence çünkü "sanat patlamadır." 

Allah sağlıklı günler nasip eylesin.