Dibrani

31

-Ca ke?- e pyeti Tajsoni.

-Une?! Hic more asgje, ca te kem une. Pse duhet te kem naj gjo?

-Ehe, po po pirdh pirdh-tha duke marre telefonin e tij.

-Po qe qenke bere bukurosh sot ti- tha Hejzelli drejt tij.

-Pse ca jam une perderast a? Bukurosh thote.

-Po une po te lavderoj ore.

-E shoh, po te dalin syte zemra kur me sheh- i tha me vemendjen ne telefon.

-Me ca merresh aty ne telefon ti, he Tajson? - tha duke u ngritur dhe duke shkuar afer tij.

-Ca do ri ca do? Edhe ket do e shohesh a, hej zot mos me t lon rehat as nje minut. Ca t duhet ty se ca bej une ne telefon? -tha duke i ngritur zerin.

-Po vec te pyeta more pse bertet? Une e shkreta i kam fajet perhere, si te pyes e si mos te pyes. Nuk mund te bejme muhabet as si dy njerez normal jo se ti vec do bertasesh, po njeri jam dhe une, s ke te drejte te me bertasesh si te te doje qejfi ty.

-Na cave trapin- i tha Tajsoni i painteresuar dhe ajo i ra ne grusht ne bark, e pastaj i ra ne shuplake ne fytyre. Tajsoni nuk e priste kete, ishte e papritur, por cuditerisht nuk u nevrikos, me shume i ledhatohej egoja kur e dinte qe ajo merzitej e acarohej vec prej tij. U kthye nga ajo me nje shikim vrastar, futi telefonin ne xhep dhe pastaj e kapi ate nga nofullat dhe e perplasi ne krevat dhe vete ishte sipeŕ saj.

-Ca bere ti? Ti ca bere o debile? - i tha me zerin e larte.

-Mos bertit- i tha me veshtiresi, ai ia kishte shtrenguar aq fort nofullat saqe se linte as te fliste.

-Bertas sa te me doje qejfi e kur te me doje qejfi, se jam ne shtepine time e s te pyes ty.

-Do me pyesesh, nuk jam loder e jotja une.

-Po je. Me ty bej c te dua, dhe a e di pse? Sepse ti je e imja.

-Jo s jam.

-Je. Me letra je e imja, edhe vete ti ma ke thene qe me don. Une e di qe jam dobesia jote, sa keq qe ti s je e imja- ia tha keto fjale si me keqardhje dhe ironi dhe u ngrit por Hejzelli nuk e pranonte humbjen, humbja s kishte qene asnjehere per te dhe nuk do te ishte.

Sapo ai do te ngrihej Hejzelli i vuri te dyja duart ne qafe dhe e terhoqi poshte duke e puthur, epo kjo ishte e vetmja menyŕe qe ta nenshtronte Tajsonin, ky ishte i vetmi moment kur Tajsoni dorezohej, kur ai nuk mendonte per asgje ne bote dhe ajo kete e dinte fare mire dhe do ta perdorte ne favorin e saj.

Sic i kishte duart tek qafa e tij filloi qe ti ulte me poshte pergjate shpines, pastaj duke i kaluar neper shpatullat dhe krahet e tij te medha, derisa i uli aty ku deshi ajo, njeren dore e kishte ne kraharorin e tij dhe tjetrin e dergoi tek xhepi i pantallonave qe ai kishte veshur dhe ai menjehere ia kapi doren duke nderprere edhe puthjen.

-Shiko shiko, dashke telefonin e?

-Ehe- tha duke i qeshur pafajesisht teksa ishte poshte tij dhe mundohej qe ta lironte doren nga shtrengimi i tij.

-Per ca e don?

-Kot. - tha pafajesisht.

-Po kot s kerkohet ai- tha Tajsoni duke e ulur pak me shume koken dhe varesja e tij ra pikerisht ne qafen e tij dhe i renqethi trupin Hejzellit.

-A do ma japesh telefonin a jo?

-Asgje s jepet falas- i tha ai duke i shkelur syrin.

-Ca don?- i tha ajo duke rrotulluar syte dhe Tajsoni qeshi dhe ajo e kuptoi se ca donte ai. -idiot, ate vec ne endrra shihe.