Dibrani

39

Mberriten perpara shtepise se Hejzellit dhe ishin te dy akoma brenda ne makine, askush nuk guxonte qe ta hapte deren e makines sepse e dinin fare mire qe ky ishte fundi i tyre.

Sapo Tajsoni u be gati te hapte deren e makines Hejzelli e ndaloi.

-Prit pak.

-Cfare ka?

Ajo nuk i ktheu pergjigje por u zgjat afer tij, i vuri duart ne qafe dhe e puthi. Per Tajsonin ishte e papritur por qe edhe ai ia ktheu. Kishte aq shume ndjenja ne ate puthje, ndjenja qe nuk mund te thuheshin dot me fjale.

Dhe pasi u shkeputen Tajsoni e kuptoi qe te gjitha fjalet qe ajo i kishte thene kishte te drejte. Ai pa te do te ishte i vetem.

-Lamtumire Tajson, mos me harrofsh kurre- tha dhe hapi deren te zbriste dhe pas saj edhe Tajsoni.

Trokiti ne dere dhe deren ia hapi Irma.

-Hejzell? Sa shpejt qe erdhe- tha duke e perqafuar.

-Pse qenke merzitur nga une ti? Tani e tutje cdo dite ketu me ke pa merak. - tha Hejzelli duke qeshur lehte.

-Tajson, mire se erdhe, eja brenda.- tha duke u spostuar nga dera qe te hynin te dy brenda.

-Eshte Ajani ne shtepi?- pyeti Irmen ai.

-Jo, nuk jane. Eshte vetem Rejani, Miri dhe Mario. Jane lart ne zyre me duket.

-Ne rregull-tha dhe pastaj u ngjit lart per ne zyre dhe Hejzelli po e ndiqte me sy.

-Po ti nuk do shkosh ti takosh?- pyeti Irma Hejzellin.

-Jo, i takoj me vone, tashme ketu jam.

-Ne rregull si te duash. Eja se isha ne kuzhine.

-Mami me teta Adoren nuk jane? -pyeti kur nuk i pa ne kuzhine.

-Jo, thane se kishin pune dhe kane ikur qe pa zbardhur.

-Cfare pune?- pyeti e habitur, nuk ishte ne natyren e prinderve te saj qe te dilnin heret nga shtepia pa ngrene mengjes te gjithe bashke.

-Nuk e di te betohem. S me kane thene gje.

-Ne rregull. Deshiron ndihme?

-Jo, s ka problem, edhe pak dhe e mbarova.

-Do rrije Tajsoni per dreke?

-Jo. Une po shkoj pak  lart ne dhome sa te le canten dhe erdha.

-Okej. Shiko pak Amarin aman, nese eshte zgjuar merre poshte.

-Edhe nese eshte ne gjume do e marr une se me ka marre malli.

-Mezi e kam vene ne gjume  aman mos e zgjo.

-Ska gje se e ve une me vone.

-Mire si te duash, ama do e vesh vete.

-Po ri po po ik.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Ngjiti shkallet me ngadale dhe hapi deren e zyres pa trokitur me pare.

-Miredita- iu drejtua tre burrave qe po qendronin perpara tij brenda ne zyre.

-Tajson?! Sa shpejt qe erdhe.- tha Rejani dhe u drejtua drejt tij qe ta perqafonte si gjithmone por Tajsoni i zgjati vetem doren dhe ne ato momente Rejani kuptoi se shoqeria e tyre nuk do te ishte me si me pare.

-Te ta kujtoj qe ishe ti ai qe me the sa me shpejt aq me mire. - tha duke i dhene doren Mirit dhe Marios.

-Hejzelli eshte poshte?- pyeti Mario.

-Po.  -iu pergjigj thate Tajsoni.

-Ne me mire po ikim. - tha Miri dhe iku se bashku me Marion.

-Tajson degjo...-nisi te fliste Rejani por Tajsoni e nderpreu.

-Te kam degjuar goxha Rejan, mendoj se fole mjaftueshem qe te te njihja mire. Gjithe keto vite  shoqeri nuk te paskam njohur mire e as ti mua me duket.

-Motra ime eshte perpara teje Tajson, dhe nuk mund te lejoj qe ti ta lendosh ate edhe pse ti je shoku im je ne vend te dyte pas saj.

-Edhe une kam moter vete Rejan dhe kam ndenjur me vite pa folur me te vetem qe Kleos te mos i thoja fjalet qe me the ti mua. Nejse, eshte dicka qe ka ikur,  le te shkojme tek tema kryesore. Kush ishte?-pyeti per personin qe fshihej pas kercenimeve qe i benin Hejzellit.

-Eshte nje teme familjare Tajson, ben mire te mos prekesh aty. - dhe Tajsoni qeshi lehte.

-Maksi? - pyeti per paktin qe kishin bere.

-E ke ne kete adrese- tha duke i zgjatur nje leter dhe Tajsoni e mori dhe u ngrit ne kembe.

-Pakti eshte pakt.

-Tajson prit mos ik. - tha Rejani duke u ngritur ne kembe gjithashtu.

-E per cfare duhet te rri?

-Te bisedojme.

-Me ty?!

-Po.

-Nuk eshte se merrem me njerez qe ma kane vene vizen ne fakt- tha duke i zgjatur doren.

-Kush tha qe ta kam vene vizen Tajson? - tha duke i dhene doren.

-Veprimet e tua.

-Do te vish perseri?

-Jo.

-Tajson, seriozisht e ke?

-Kur me sheh nga aty dukem sikur po tallem Rejan? Ta kisha ditur qe do te perfundonte ne kete menyre kurre s do ta pranoja kete pakt. Sahere mendoj se jeta me ka sjelle mjaft zhgenjime gjithmone del dikush tjeter qe me zhgenjen akoma me shume. Mè zhgenjeve Rejan. - tha perpara se te ikte.

Jeta na zhgenjen aty ku nuk e presim, tek ai njeri qe kemi me shume besim tek ai e gjejme besimin me te madh.

Tajsoni ishte gjithmone me moton qe "Besoji vec vetes e shokeve se te tjeret te dalin besprema" por mesa duket duhet ti besosh vetem vetes, vetem vetja nuk te zhgenjen. E Tajsonin e kishin zhgenjyer te gjithe, valle a i  meritonte ai tere ato zhgenjime? Valle a do te mundej nje dite ti hidhte te gjitha mbrapa kraheve e te ishte i lumtur?

Jo. Sepse lumturine e tij po e linte ne ate shtepi, po linte ne ate shtepi nje pjese te zemres, ate pjesen ku ai ishte i meshirshem, ate pjese ku kishte dashuri.

Ndoshta e meritonte kete qe po i ndodhte por zemra e tij dhimbte, dhimbte shume. Dhimbte, qante e uleriste perbrenda por jashte ai dukej normal, sikur asgje te mos kishte ndodhur, sikur asgje nuk ndikonte tek ai.

Teksa zbriste shkallet e me ngadale i drejtohej deres u perpoq qe te memorizonte fytyren e saj teksa e shikonte me syte me lot. Qesharake! Ta memorizonte! Ai fytyren e saj e kishte ne mendje ne cdo minute, ne cdo sekond, ne cdo vend.

Por me te nuk mund te ishte.

Cdo njeri heret a vone e merr denimin e tij, ndoshta ky ishte denimi i Tajsonit por po Hejzelli c faj kishte?

Me duket se ketu me shume faj ka autorja 😂.

Thjesht deshta me ju lajmeru se edhe dy-tre pjese maksimumi kane mbet nga kjo histori.

Kiss you ❤