kokana 101 +18

Geleceğin Torpilleri

Bugün kaybettim. Gerçekten mi kaybettim yoksa bu bana bir şeyler kazandırdı mı? Şimdi oturup kaybettiklerimin bana neler kazandırdığını hesap etmeliyim. Ama maalesef ki ben hesap yapmayı seven bir insan değilim. Nasıl bir insanım o zaman? Yazar mıyım? Bazılarına göre değilmişim. Ben geleceğin yazarı değilmişim. Zaten istesem de olamam ya! Ağzım bu kadar bozukken, böylesine ciddi ahlak kuralları olan bir toplumda benden yazar filan olmaz! Oysa onların beş para etmez ahlak kuralları bozmamış mıydı benim ağzımı? Beni onlar yaratmadı mı? Bu asi tavrımı, satanist diye adlandırdıkları tarzımı ve küfürlerimi... Şimdi bu kuralları bana dayatıp, beni bu yenilmiş hale düşüren topluma, onların sayesinde kazandığım en büyük nimetle cevap vermek hakkım değil mi? Evet hakkım! O zaman SİKTİRİN GİDİN AMINAKOYIM!

Siz kimsiniz ya, gerçekten kimsiniz? Edebiyata sınır koyan, onu kendi çerçevelerine göre sınırlayan bu insanlar kim? Bunlar yazar mı? Bunlar edebiyatçı mı? Bunlar ne bok? Bunlar insan işte, insan! Onları aşağılayabileceğim en mükemmel küfür, onlara insan demem işte!

Yazarın dandiği, kalitesizi olmaz kardeşim! Eğer yazarsan kaliteli olacaksın, eğer yazıyorsan yazdıkların kaliteli olacak. Onlara, dünyayı birlikte paylaştığımız bu aklı sefil insanların çerçevelerine göre şekil vermemelisin. O çerçeveye girerse yazıların, seni herkes alkışlayacak, evet. Ama inan bana yazdıklarını kimse okumayacak. Senin sadece çerçevene bakacaklar koçum. Geleceğin yazarları diyecekler sana ama o gelecek gelmeyecek. Çünkü o geleceğin de o çerçevenin çizdiği sınırları geçemeyecek!

Bırakın artık bu ipin ucunu! Sanata, sanatsal adı başlığı altında sınırlar koymayın. Madem biz esiriz bu dünyada, bırakında sanatımız özgürleşsin, zihnimiz istediği yere gidebilsin. Yeter artık yeter! Birileri dur desin bu döngüye!

Ne oldu bana böyle yine? Soruyorsunuz değil mi? Sormasanız bile ben soruyorum kendime! Ne oldu sana Kokana? Hayatın gerçekleri yüzüne nasıl bir tokat indirdi de bu hale geldin, bu kadar ciddileştin! Ben bugün kaybettim dostlar. Hayatımda katıldığım ilk hikaye yarışmasını kaybettim ve kazanmam için basit bir torpile ihtiyacım olduğunu öğrendim. Basit insanların, basit onayları... Ve torpillerini götlerine sokup o kürsüye uçan insanlara tek bir söz söylemek istedim:

-Evet, sizler geleceğin yazarlarısınız, sadece geleceğin. Bizlerse asrın yazarlarıyız ve kendi yüzyılımızı bile kendimiz yazarız. Her zaman kaybederiz ama geçmişte de , gelecekte de varız. En önemlisiyse, gelecekte değil, şimdilerde yazarız. Şimdilerde yazıp, geleceğin anlarıyla oynarız. Gelecekte yazar olmayı beklemeyiz, çünkü biz zaten doğuştan yazarız. Sizler yazar olarak anılmak için yazarken, bizler zaten yazar olduğumuz için yazarız!!!