kokana 101 +18

Heyy, Kokana

 Duygular benim için her zaman karmaşık bir konu olmuştur. Çünkü düşünüyorum ki, tüm bu hissettiklerimiz hormonlarımızın bize yaptırdığı yabani şeylerden başka bir şey olmayabilir. O zaman içerisinde bulunduğumuz bu duygu durumları gerçek midir? Hormonlarım olmasaydı da sevebilir miydim birilerini? Acıyı, aşkı, şehveti, nefreti ve de özlemi!

Bunu bilmiyorum, dediğim gibi benim için fazlasıyla karmaşık bir konu. Sonuçta tüm bu hissettiklerim beynimin bir bağımlılığı da olabilir. Sigara gibi, merak eder bir kere içersin ve sonra bağımlısı olursun. Beynin onu sürekli ister, içine çekmek, içini dışını onunla doldurmak, onunla bir olmak...

Mesela şu an yazdığım bu şeylerin bu kadar imalı olmasının sebebi, sadece beynimin, boktan bir alışkanlığı olabilir mi? Yani alışkanlığımı oluşturan o nöronları, beynimden silme şansım olsaydı ve bunu yapsaydım, o zaman hiçbir şey hissetmeyebilir miydim?

Hissettiklerimin sorumlusu kim? Hormonlarım mı yoksa beynim mi? Tamam hiçbiri olmasın. O zaman ben miyim tüm bunların sorumlusu? "Ben" dediğim şey, ne kadar özgür ki seçimlerinde de, böyle bir sorumluluk alsın üstüne? Beni ne beynim, ne de hormonlarım hür kılmıyor ki, sorumluluk alayım.

Bir suçlu bulamadım ben kendime. Ama her ne kadar saydıklarım birer sebep olsa da bana, en azından duygularımın olmasını sağlıyorlar, onları öldürmüyorlar ve ruhsuz olduğunu düşünen bu sahte bedenim, az da olsa insan olduğunu hissediyor. Diyorum ki tamam Kokana, bak işte, senin de duyguların var, bak bir şeyler hissediyorsun...

Heyy, sana diyorum Kokana, duymuyor musun? Hislerin olduğuna inanmıyor musun? Neden gülümsemiyorsun? Mutluluğu bu kadar mı bilmiyorsun?

Heyy, sana diyorum Kokana, ölüyor musun? O zaman neden ağlamıyorsun? Artık acıyı da mı hissedemiyorsun? O zaman sen insan olmayı hak etmiyorsun!

Heyy, sana diyorum Kokana, özlemiyor musun? Özlemin de mi ne olduğunu bilmiyorsun? Bu kadar duygusuzca nasıl yaşayabiliyorsun?

Heyy, sana diyorum Kokana, kendini mi kandırıyorsun? Madem bu kadar duygusuzsun, nasıl bu kadar iyi yazıyorsun? İşte şimdi gülüyorsun, çünkü en çok da kibri tanıyorsun, hissediyorsun. Çünkü bunu hak ediyorsun.

Heyy, sana diyorum Kokana, ünleniyorsun. Kitabın yayınlanacak ama sen bölümlerini hala silmiyorsun. Millete bedava keyif çekiyorsun.

Heyy, sana diyorum Kokana, ben Kokana. Demo kitap mı okutacağız insanlara, bizi bu kadar da aşağılama, fazla oyalanma buralarda, beni yalnız bırak okuyucularımla... Hııırrrraaaaa