PROMISES (c)

huli

⚠ be ware for some grammatical errors, typos, etc.

Author : This is the last part of this short story.

•

General/Author's POV

Abala ang lahat para sa espesyal na okasyong gaganapin sa Unang araw ng Mayo 1954.

"Imelda!"
pag tawag ni Kristina.

"Kristina!"
nakangiting sambit ni Imelda.

"excited ka na ba, Imelda?"
nakangiting tanong nito kay Imelda.

(vivi: after what happened in Leyte Imelda and Kristina became best of friends, they used to call each other sisters.)

"excited na kinakabahan, normal lang naman to diba? naramdaman mo rin ba 'to noon?"

"siyempre, hindi ako mapakali bago ang araw ng kasal namin ni Santiago, gusto ko siyang makita pero sabi bawal daw, kaya sa telepono lang kami naguusap nang apat na araw bago ang kasal namin."

"ilang araw na rin kaming 'di nagkikita ni Ferdinand, I think 5 days?......oh, no! 1 weeks na pala!"

"ahw, miss niyo na siguro ang isa't isa!?" ngingisi ngising tanong ni Kristina.

"oo." nahihiyang sagot ni Imelda. "pero plagi naman siyang natawag saakin, kaya lang namimiss ko pa rin siya, the way he kissed me on my forehead,his hugs, and all the things he did when he's with me."

"you're really in love with him, huh?" nakangising tanong ni Kristina.

"I'm so in love with Ferdinand, Kristina." nakangiting sagot ni Imelda.

"oh paano ba yan, bukas Mrs. Marcos kana, baka madalang na tayong makapag bonding." kunwaring malungkot na sambit ni Kristina.

"ano ka ba! ikakasal lang naman ako, pero siyempre palagi pa rin tayong mag-ba-bonding, ikaw kaya ang Best Friend ko."

"nung nawala si Anastasia akala ko hindi na ako makakahanap ng tunay na kaibigan, but then I found you, thanks to Ferdinand, I found a best friend again."

bahagya namang natawa si Imelda.

"nakaka touch naman yan, Kristina."

"basta Imelda kahit anong mangyari, hindi mo ako iiwan ha?"

"never, hinding hindi ko iiwan ang Ate Kristina ko." pang-aasar ni Imelda.

"Ate ka diyan! tatlong taon lang naman ang tanda ko sayo eh!"

Masayang nagtawanan sina Imelda at Kristina.

.
.
.
.

3 months ago....

"Imelda, Tara na."

"teka lang, Ferdinand."

lumabas na ng bahay si Imelda at agad naman siyang hinawakan sa kamay ni Ferdinand, Sabay silang nagtungo sa Kotse ni Ferdinand. Nasa likod naman nila ang tatay ni Imelda.