WHÒ ŠÃŸ'Š MÓŃÊŸ ČÁŃ'Ť BÙŸ HÀPPÊŃÉŠ ??

(Chapter 1) REINCARNATE TO ASYINI IKARO.

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟏

𝟑𝐫𝐝 𝐏𝐞𝐫𝐬𝐨𝐧'𝐬 𝐏𝐎𝐕

"Haah! bakit ko ba binabasa tong librong to?" Tanong ni Dhanyi sa sarili niya habang hawak ang novel na binasa niya

She only recently discovered this novel after being encouraged to do so by her cousin.

Dhanyi looked at it first and chose not to read it, although her cousin is getting on her nerves kaya napilitan siyang iuwi sa bahay iyon.

Tungkol ito sa babae na 'angelic' kuno na nakakuha nang atensyon nang apat na CEO na tinatawag nila sa japan as 'yandere'.

And the story plot will took place in japan.

Those four male protagonists were all head over heels in love with the heroine at first sight. The four are all sweet and caring sa harap ng bida, pero of course being the kind of girl as innocent and foolish, hindi niya namalayan ang tunay na puntirya ng mga male leads.

but as the novel progressed, they all turned into pyschos.

They believed they couldn't survive without the heroine, so they grew obsessed to the point that they began murdering everybody who came close to her. Even a close friend can't get close to her.

To be exact, they all are crazy obsessed and posessive male leads.

And syempre, dahil matino pa ang utak nang author nung istorya, he decided to end it as a harem story.

Imagine four wild males pursuing you, and you wind yourself living with them for the rest of your life and living a crazed existence with them.

Dhanyi gets goosebumps just thinking about it.

Others might enjoy having someone obsess over them, but she wasn't one of them.

She was the type of person na mas pipiliing mabuhay nang tamad pero puno nang karangyaan ang buhay

And yes, spending money here and there without even working is a dream for her. I mean, sino bang hindi diba?

But in real life, kabaliktaran ang tunay na buhay ni Dhanyi!

"Hayysst, gusto ko na tuloy magkaroon nang sugar daddy" Madaming beses na niya yang naisip pero hindi niya naman magawa.

What a cruel reality we all have...

"Kainis!! binabaan pa nang bwis*t na manager yung sahod ko ehh lagi naman akong nago-overtime" kinuha ni Dhanyi yung selpon niya at balak sanang magreklamo sa manager kaso tinamad na siya kaya naisipan niyang matulog nalang.

Nagtatrabaho si Dhanyi sa isang company pero hindi mataas ang rango tulad ng mga manager and so on dahil isa lang siya sa mga employee na nagtatrabaho roon.

Ang total salary rin roon per year ay sapat na para panggastusin ni Dhanyi sa buong taon, pero dahil panganay si Dhanyi sa kanilang tatlong magkakapatid ay kailangan niyang maghati sa kapamilya niya kaya hindi sapat ang sweldo nang trabahong pinapasukan niya.

Isa pa, alam ni Dhanyi na papagalitan nanaman siya nang manager nila dahil sa hindi niya pagpasok sa trabaho at hindi pa pagpapaalam.

Si Dhanyi Gretchen ay 27 years old nang babae na gusto lang naman maranasan na magkaroon nang marangyang buhay.

Ang buhay niya kasi noon kasama ang magulang ay halos mamalimos na sila sa daan para lang makakuha nang makakain, dahil sa hirap nang pinagdaanan nila noon ay sira-sira ang mga gamit ni Dhanyi sa eskwelahan kapag pumapasok at madalas rin siyang binubuli.

She envied others who can afford those expensive shoes, bags and clothes they wore in her school days.

Pero kahit na ganon ang buhay ni Dhanyi ay nakapagtapos siya nang pagaaral. Hindi siya matalino pero hindi rin mababa ang grado at normal lang siyang estudyante.

Nang makapagtapos siya ay humanap siya nang trabaho hanggang sa makapagapply siya sa pinagtatrabahuan niya ngayon.

"Hayy buhay~ gusto ko nalang magkaroon nang bakasyon nang panghabang buhay" huling salitang sinabi ni Dhanyi bago siya nilamon nang dilim.

»»——⍟——««

KRING~

KRING~

KRING~

Isang nakakabinging alarm ang narinig ni Dhanyi malapit sa pinagtutulugan niya.

'𝘚𝘪𝘯𝘤𝘦 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯 𝘱𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘨𝘬𝘢𝘳𝘰𝘰𝘯 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘭𝘢𝘳𝘮 𝘤𝘭𝘰𝘤𝘬?'

Nagtatakang isip-isip ni Dhanyi bago patayin ang alarm clock.

Minulat niya agad ang mga mata niya at nagstrech habang nakahiga parin. She sigh deeply bago bumangon sa kama hanggang sa narealised niya na may kakaiba.

Tumingin tingin siya sa buong kwarto pero lahat nang kagamitan sa loob ay hindi sa kanya.

Nagsimula nang magpanic si Dhanyi at hindi alam ang gagawin at ang unang pumasok sa utak niya ay ang kurotin ang pisngi

"Ouch" daing niya at hindi parin makapaniwala sa nangyayari. Kinuha niya ang phone niya para tignan ang looban pero pati ito ay iba narin.

Dhanyi couldn't believe it, ikaw ba naman gigising matapos uminom nang sleeping pills at madadatnan mong nasa ibang lugar ka.

"HA-HAHA-HA nababaliw na nga ako" minasahe niya ang sintido niya para kumalma.

Matapos non ay dumiretsyo siya sa banyo at naghilamos. Nang tumingin siya sa salamin ay nagsimula na siyang mahilo at sumakit narin ang ulo niya.

Black hair and dull black eyes is what she sees in her own reflection. Parang ordinaryong babae lang and there's nothing special about her.

Not beautiful but not ugly either, just an average woman you always see.

Dali-dali siyang lumabas nang cr at naghanap nang ID o anoman para malaman ang identity nang katawan niya.

Maya-maya lang ay may nakita siyang bag na may lamang iilang mga ID's kaya kumuha siya roon at binasa ang laman nang contents.

"Asyini Ikaro?"