WHÒ ŠÃŸ'Š MÓŃÊŸ ČÁŃ'Ť BÙŸ HÀPPÊŃÉŠ ??

(Chapter 2) MEETING SIR SMITH.

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟐

Its been two days simula nang mapunta ako sa loob nang novel, well life is pretty the same as before. Eat. Work. Sleep. Repeat.

Katulad lang pala talaga nang trabaho ko noon ang trabaho ni Asyini. Pero ayos narin nga dahil wala na yung kuripot na manager ko noon sa kumpanya.

SIGH~

"Asyini san~ are you okay?" asked a worried voice and a hand patted my shoulder

Tinignan ko kung sino iyon at sinalubong ko ang babaeng may kumikinang na asul na mga mata at kasing kislap nang araw na buhok which is blonde.

'𝘏𝘦𝘩 𝘵𝘺𝘱𝘪𝘤𝘢𝘭 𝘮𝘢𝘪𝘯 𝘤𝘩𝘢𝘳𝘢𝘤𝘵𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨𝘴'

She was none other than the female lead of the story a.k.a Kamari Jade

"Yeah okay lang ako" sagot ko at ngumiti nang pilit

"I'm glad you're fine" she said then smiled brightly

UGHH the female lead halo, too bright! Please get away from me, I don't want to involved in your life.

Buti naman di pa nagstart ang storya--CRAP! I forgot

"What are you doing?" a deep and cold voice said from behind.

Tinignan ko kung sino iyon at sumalubong saakin ang lalaking may brown na buhok at mata and surrounding him was a threatening aura and a killer gazes.

Hindi lang sa mga titig niya ang nakamamatay, but he's a real killer in the underground business

Walang iba kundi ang CEO nang kumpanya at ang 1st yandere male lead nang istorya na nahulog sa ganda at charm nang female lead nang unang pasok palang nang female lead sa kumpanya. Kenji Smith is his name.

Handsome face, perfectly built body is its typical male lead appearance.

He glared at me and he's gaze is like a sharp sword that could kill me any second.

'𝘚𝘩𝘦𝘦𝘴𝘩 𝘩𝘦'𝘴 𝘨𝘰𝘯𝘯𝘢 𝘬𝘪𝘭𝘭 𝘮𝘦'

"Good morning sir Smith" magalang na pagbati ni Kamari at yumuko and I also did the same.

"Good morning" He replied with much calmer at mahihimigan mo ang tuwa rito. Tumingala ako nang kaunti pero nakayuko parin and I saw him smiling leasurely at Kamari

"Come with me Ms. Jade, and you" tinignan niya ako nang malamig. "Yes?" I ask at tinuro ang sarili kung ako ba iyon.

'𝘗𝘭𝘦𝘢𝘴𝘦 𝘎𝘰𝘥, 𝘨𝘶𝘴𝘵𝘰 𝘬𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘣𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘩𝘪𝘮𝘪𝘬' I silently prayed deep in my heart while I started to get nervous

"Get back to work" nakahinga ako nang malalim nang iyon lang ang sabihin niya at agad-agad nag bow at mabilis na umalis roon.

"Thank god I survived!" I murmured enough for only me to hear.

»»——⍟——««

Matapos ang trabaho ay umuwi na agad ako sa apartment ko. Time check 8:30 na nang gabi ako nakauwi at dahil nagutom ako kanina ay kumain na ako on the way home.

SIGH~

I'm exhausted kakalakad papunta rito, wala naman akong hinahabol na oras kaya hindi na ako sumakay nang bus or taxi papunta kaya naglakad nalang ako for 30 minutes.

Kumuha muna ako nang maiinom na tubig at inayos ang sarili.

Makakatagal pa kaya ako sa kompanyang yun? unang kita ko pa nga lang sa CEO ay parang hinuhukay ko na ang sarili kong libingan. This life is the worse!

I can't endure it anymore, at dapat iwasan ko ang mga death flags sa paligid ko.

'𝘛𝘩𝘪𝘯𝘬 𝘋𝘩𝘢𝘯𝘺𝘪 𝘵𝘩𝘪𝘯𝘬~'

"AHA!" nakaisip agad ako nang ideya at iyon ang mag-resign sa kompanya!

'𝘉𝘞𝘈𝘏𝘈𝘏𝘈𝘏𝘈 𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘭𝘪𝘯𝘰 𝘬𝘰 𝘵𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢' Alright then its decided, magreresign nalang ako sa kompanyang iyon at hahanap nang bago hihi...

Then on, the night passed by with me getting a good sleep with smile on my face.

|꙳ 𝐓𝐡𝐞 𝐧𝐞𝐱𝐭 𝐦𝐨𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠 ꙳|

YAWN~

Agad akong nagayos nang sarili at dahil sa good mood ako, mas maaga akong nagising ngayon.

Kumain na ako nang breakfast pagkatapos maligo at nagbihis nang pang office attire.

Its still too early kaya naisipan kong maglakad nalang papuntang kumpanya and It will took me 1 hour.

6:30 palang nang umaga at ang pasok ay 8:00 so there's no need to rush, morning walk narin ito para ma-exercise ang tamad na taong tulad ko

Although hindi ko naman kaya yong ganong kalayo ay syempre good mood ako ngayon kaya why not? atsaka pwede naman akong sumakay sa taxi if ever na mapagod ako.