P R O L O G U E

252 27 9
                                    

"He didn't want love, He wanted to be loved and that was entirely different."


.............



" You can go now and also please give me the papers that was sent by Mr. Perez."

I dismissed my secretary after she told me about my upcoming meetings.

" Yes, Sir. Right away."

Sabi nito sa akin at yumoko ng kaunti. I am now the CEO of my own business. The A's Company. After years of hardwork I managed to build my own business without anyone's help.

Although I could still ask our parents to help me but I didn't, gusto ko na patunayan sa kanila ang sarili ko lalo na kay Dad.

Maraming taon na ang nakalilipas, but the pain is still here.

Congrats self, You have survived, Now live with the trauma.

It still hurts, everything hurts. I just hope she's happy now, that she's in peace already.

15 years ago, a piece of me died. Something happened that we never expected and I blamed myself for that. Kung bakit wala man lang akong ginawa para iligtas sya. We could have escaped, she could still have been alive until now.

I could still remember every word she told me.

Maybe If she have also survived, maybe she will be also a very successful woman like Blythe. For sure, she and Blythe will be so close to each other.

I could imagine them having their sister talk and gossiping around.

Kung bakit ba naman kasing kailangan nya pang mawala. Why did you have to take him away from me that fast?

Is that my karma already? Cause if it is then I already regretted everything I've done. Kung pinahalagahan ko lang sana sya agad, kung pinakinggan ko lang sana ang nararamdaman ko noon hindi sana mangyayari ang lahat ng ito.

Pero kung mawawala din ako, pano nalang si Ashianna? Sino nalang ang iintindi sa kanya kung wala na ako? Sino nalang ang mag liligtas sa kanya? Sino nalang ang mag tatanggol sa kanya sa tuwing inaapi sya? Sino nalang ang masasabihan at masasandalan nya sa tuwing may problema sya? Sino nalang ang mag aalaga sa kanya kung wala ako?

Ayokong maranasan nya ang mga naranasan ko, kaya't hanggat kaya ko ay poprotektahan ko sya sa abot ng aking makakaya.

Ibibigay ko sa kanya ang pag mamahal na kahit kailan ay di ko naranasan.

Si Blythe, ang bunso ko. Ang bunso namin. Sya lang ang kinakapitan ko, ang pinag kukuhanan ko nga lakas ng loob, ang palagi kong inaalala sa bawat pag-hinga ko. Sya lang ang dahilan kong bakit narito pa ako sa mundong ito kahit pagod na pagod na ako.

Minsan gusto ko nalang din talagang tuluyang sumuko, pero palagi nya akong pinipigilan. Palagi syang dumadalaw sa panaginip ko at palaging ipinaaalala sa akin ang mga pangakong binitawan ko sa huling pag hinga nya.

Naputol ang pag iisip ko ng dahil sa tatlong mahihinang katok. Katok palang nya alam ko na agad kung sino.

" Kuya?"

" Come in princess"

" KUYA!! Ahihihi"

Sambit nito ng maka-pasok sya sa aking opisina. Her arms are open wide as she ran towards me. I stood up from my chair as she engulfed me for a hug.

" I miss you kuya" she mumbles into my chest as she hugged me tightly this time.

" We just met yesterday, princess" sabi ko dito while chuckling. I feel like she becomes much more childish day by day but who cares, I much like it that way.

" Can I sleep in your condo tonight? I really miss you" she ask me while still hugging me as I stroke her soft hair.

Simula kasi ng nag karoon na ako ng sariling negosyo ay bumukod na ako. Bumili ako ng condo at may pasikreto din akong pinapagawang bahay sa Baguio, kahit si Ash ay hindi alam ito.

" Why? May nangyari ba?" Tanong ko muli dito. Umupo na ako sa aking upuan at ikinandong ko sya sa akin. Agad nya namang isinandal ang kanyang ulo sa aking dibdib habang hinahaplos-haplos ko pa din ang kanyang buhok.

" Hmmm nag away ba kayo?" I ask her after a couple of minutes of her not answering my question.

" Nino?" She answered me using her small voice.

" You and your boyfriend"

" No, ofcourse not, he attended an important meeting in France."

" Ok then." Sagot ko sa kanya at bahagya syang idinuduyan sa bisig ko nung nakita ko na pumipikit- pikit na ang kanyang mata.

" Oh By the way kuya" inaantok nitong saad sa akin. Habang ako naman ay patuloy ko lang syang idinuduyan sa aking bisig and I also gave her some little pats para tuluyan syang maka tulog.

"Hmm, what is it?"

" Hmmmmmm" she said and mumble some incoherent words after. Halatang pinipigilan nya ang antok nya. Mahina nalang ako napatawa dahil sa asta nya.

She's now 21 year's old but still acts like a baby, but either way she's still my baby no matter what.

She will be my big baby forever and ever.

Tonight, I'm planning to tell her what really happened 15 years ago. If how did she died, if why did everything turns out like that.

Simula nung ipinakilala ko sya sa ate nya at ikwenento sa kanya ang ilan sa past namin ay hindi na sya nag tanong pa sa kung tungkol doon. Kahit alam kung gustong gusto nya na mag tanong ay alam ko na pinipigilan nya lang ang sarili nya.

She gave me the time that I really needed, she didn't even force me even once.

Simula din noon ay palagi na syang na dalaw sa ate nya. I thought she would be mad but she didn't. She just cry it all out.

If she just hadn't got an amnesia maybe she could still remember her and her ate's memories together.

Life is really unfair, isn't it?

Later tonight, I hope everything turns out good. I'll tell her everything. I'll tell her every Little detail in our past and I'll make sure that I won't miss anything.

Kaya ko naman diba? Kakayanin ko.

Kakayanin ko na sabihin lahat ng ito sa kanya mamaya.
Even though the flashback hurt.


——————————————————————————————————
——————————————————————————————————

:))

M.C.D.P : Pain Of Yesterday Where stories live. Discover now