Zchneider's Men Series #3: Leon-The Chick Magnate

Chapter 5

Totoo nga ang sinasabi nila na kapag kakarmahin ka doble o triple ang matatanggap mong parusa.

Masakit nasa ulo, masakit pa sa paa ang nangyayari kay Leon. He was walking because his car run-out of gasoline. Mahaba-haba pa yata ang lalakarin niya para lang makahanap ng gasoline para sa sasakyan.

Tanging galon lang ang dala niya para makabili ng gasolina kahit pa nga hindi niya alam kung saan talagang naroon ang kanyang kasintahan. Sinusubukan lang niyang hanapin ito sa mga lugar na ikinukuwento sa kanya noon ng babae.

He won't surrender until those places will get a big 'x' mark on his list. "D*mn it!" Bulong ng binata matapos niyang maubos ang kahuli-hulihang patak ng kanyang dala-dalang bottled water.

He didn't even where he is. Hindi niya alam kung saang impyerno na siya naroroon dahil ang isipan niya ay nakasentro lang sa iisang bagay. It's his babe. Well, this karma deserves him.

Tila isa itong malaking sampal sa pagkatao niya na hindi dapat pahirarapan ang isip at puso ng isang tao lalo na ang taong mahal mo. He got a signal on his phone but he prefers not to used it.

Pwede niyang tawagan ang mga kaibigan niya para humingi ng tulong pero hindi niya nagawa dahil alam niyang may mga pamilya na sila at hindi nila pwede itong iwan. "F*ck, mayroon na din sana ako kung hindi lang ako nabiktima ng maling pang-aakusa." He muttered to himself.

Indeed, if Danica pays attention and will double-check his explanation. Danica will not abandon him, and she will not believe that scumbag's plan.

Kung nanatili lang sana ang babe niya sigurado si Leon ito pa ang mananabunot sa walanghiyang babaeng 'yon na sinira ang relasyon nila. But, it was too late his babe is gone so, was his heart.

"Hindi ko alam kung saan ako nagkulang o kung ano baa ng kulang para gawin mo sa akin ito. I love you. I love you so much that it was too painful to see you naked beside other's woman's body. Masakit, Leon! Masakit na masakit sa dibdib! I can't! I can't see your face. I can't even looked at your face. Matignan lang kita, lahat ng pangarap ko para sa ating dalawa ay natibag na parang pader. Let's do not see each other from now on para hindi natin masaktan ang isa't-isa."

Tandang-tanda ni Leon ang mga katagang ito mula sa bibig ni Danica matapos ang huli nilang pag-uusap ni hindi niya naibuka ang kanyang bibig upang magsalita basta na lamang tumayo ang dalaga sa kinauupuan nito nang magkita sila.

Iniwan siya ni Danica nang nakaawang ang bibig ng araw na iyon. Araw-araw niyang hinabol ang dalaga hanggang sa isang araw ay nawala nalang itong bigla. Leon sighed in relief when he saw a gasoline station near him.

"Atlast!" He whispered to himself. Pinapahirapan talaga siya ng kapalaran upang mapatunayan kung gaano siya kapursigidong mahanap ang nagtatagong nobya. Napatakbo siya sa gasolinahan at agad na pinalagyan ang galong hawak niya.

He will get a full tank later after he'll have some. Pinalagyan niya lamang ang hawak na galon upang kahit papano ay makaabot dito at mapagasolinahan ang sasakyan. After what he did, he went back to his way when someone called his phone.

"Hello, f*cker, what can I do for you?" Leon asked, without looking, who was on the other end of the line. He heard someone scoffed before someone responded more like tease him.

"How's searching bud, pagod na ba?" Jask asked in the other line. He also heard Karlos' voice at the background. Malamang ay kasama nito ang isa pang baliw.

"Why would I get tired if this is between life and death?" Seryoso niyang sagot na siyang ikinatahimik ng kabilang linya. Then, Leon heard sighs.

"Don't pity me f*ckers, you know I won't like it," he snickered at them. Napatawa ang mga nasa kabilang linya.

"We are not pitying you 'tol, we are helping you. Bilisan mong maglakad dyan kung ayaw mong ipahila namin ang sasakyan mo dito sa tabi," ani nang nasa kabilang linya na siyang ikinakunot ng noo ng lalaki.

"What are two doing? Bumalik na kayo sa Maynila. You have families for f*ck sake! I can do this alone." He answered them. Sa tingin niya ay nagkibit-balikat lamang ang dalawa ngayon bilang sagot sa sinabi niya.

"Too late, bud, too late, we're already here waiting for our friend who helped us in our time of need, even if he's the most annoying friend we've ever had." Sagot ni Jask mula sa kanilang linya na siyang ikinailing niya nalang.

He can't stop them. Gagawin ng mga baliw niyang kaibigan ang mga nais nila. 'Should I cry for having friends like them?' Leon asked himself. Alam niyang may mga saltik ang mga kaibigan niya dahil pare-parehas lamang sila.

"How about your families', f*ckers? Hahanapin kayo ng mga asawa niyo." He then asked them. Although, he is happy that they are here wanted to helped him.

Ayaw niyang mag-alala ang mga asawa nila gaya ng pag-aalala niya sa kanyang nobya. He heard smirked at his friends voice even though he really didn't see nor heard it.

"Our wives are understanding bro, isa pa alam nilang malaki ang naitulong mo sa forever namin ng mga asawa namin." Jask looks like he is bargaining at Leon.

Kahit pa hindi na kailangan iyon, pakiramdam lang ni Jask ay nais niyang sabihin iyon lalo pa at tila baliw ang kaibigan nila ngayon. "Fine f*ckers, let me walk this long road and meet you there." Aniya sa kanila.

"Thanks, f*ckers." He added. He didn't wait Jask to respond at him. He end the call and continued walking. Alam niyang aasarin lang siya ng mga iyon kapag pinahaba niya pa ang pag-uusap nila.

Napangiti si Leon kahit gaano ka-walang-kuwenta ang buhay niya ngayon mayroon pa ding magandang nangyayari sa kanya. He had friends who were willing to put themselves in danger to help and console him.

Leon was grateful for it. He walked while smiling like an idiot. Mabigat man ang kalooban niya sa pangulila sa kanyang minamahal may magandang nangyayari pa din sa kanya.

"I'm still fortunate that these f*ckers are willing to give up their ears for me." He muttered to himself, remembering how Hellion would most likely bleed their ears out.

Hindi lang 'yon baka isa-isa pa silang makatanggap ng mga sapak sa boss nila oras na nalaman nitong iniwanan nila ang mga trabaho nila para sa kanya. Napailing nalang si Leon sa bagay na iyon at ngumisi.

It appears that he will not be alone in facing Zchneider's wrath later. Tinahak niya ang daang pabalik na binagtas niya kanina. He noticed Jask's car, which had his friends inside. He was about to wave at them when he noticed them jumping out of the car.

Their car exploded, but his remained immobile. "The f*cking hell!" He yelled as he began to run in their direction. He noticed Karlos and Jask standing up. Pinagpagan nila ang mga sarili nila.

"What an unlucky car," rinig niyang sabi ni Jask nang makalapit siya sa kanila. "Sh*t, that car was supposed to be your ride for next week," Jask snapped at him. Leon swallowed and nodded.

Hihiramin niya sana ito sa susunod na linggo upang hindi makilala ni Danica kapag ito ang sinakyan niya at hindi makatago ulit ang babae. He was supposed to ride that car next week!

"D*mn, kung ako pala sana talaga ang nakasakay dyan malamang patay ako pero wala naman akong kaaway." Wala sa sarili niyang wika sa sarili. Karlos rolled his eyes and lightly punched him.

"G*go, sa tingin mo ba ano ang trabaho mo? Malamang may mga kalaban si Boss na gustong gumanti sa atin kaya naman pinlano nila ito." Wika ni Karlos. The man is right but Leon's gut is telling him it is not just because of his work.

"You are lucky, hindi ikaw ang nakasakay dyan malamang hindi mo na makikita ang babae mo ulit kapag nagkataon." Jask said making sense at his words.

Napatanga si Leon sa bagay na iyon. Napatanga siya sa katotohanang mamatay sana siya at hindi na niya makikita at maipapakita pa kay Danica na walang bagay na masama siyang ginawa sa babaeng lubusan niyang minamahal.

Noon man o hanggang ngayon. Tama ang lalaki kung siya ang nakasakay dyan malamang mamatay siyang hindi alam ni Danica ang katotohanan. Ang realidad nga naman kung sampalin ang tao nito ay sadyang napakalupit.

Who could have predicted that Leon would be slapped by reality?