Sen yokken,
Hayatı çok boşladım.
Artık antidepresanlar da işe yaramıyor,
Senin güldürmen lazım.
Umutsuzluk var hayatımda,
Senin yüzünden başladığım.
Sigara içmiyorum fakat,
Dün içtim, masamda bıraktığın.
Sen yokken küstü onlar da bana,
Sırtını döndü hepsi.
Ne ay var parlayan,
Ne gündüz var açan.
Geceler sen yokken boş,
Yıldızlar kaçmış Güneş'e.
Sırf sen gittin diye,
Her şey yok olmuş evrende.
Sen yokken canım sıkıldı,
Bi şey yapamadım.
Sonra anladım ki,
Can sıkıntısını bile seninle aşmışım.
O can sıkıntısı bile,
Seninle çekildiği zaman güzelmiş.
Sen olmayınca insanın,
Can sıkıntısı bile hüzünlü gelirmiş.
Gülmek, eğlenmek, sevinmek, ağlamak...
Bunların güzel olduğunu öğrendim senden,
Ama hepsi bir hiç oluyormuş,
Sen yokken...
~Elif~
