Ne kadar süslensem de,
Ne kadar değişsem de.
En kör insan bile görür ışığı,
Sana bakarken büyüyen gözlerimde.
Karnımda uçuşan kelebekler,
Seninle konuşurken tükenir kelimeler.
Ne zaman kavuşur ki,
Durmadan böyle sevenler?
Sana karşı duyduğum her duyguda samimiydim.
Aynı duyguları senin de hissetmen tek temennim.
Seninle olan hiçbir gün kötü değildi,
Tek hatırladığım; Seni her halinle sevdiğim.
Bu sefer acı çekmiyorum,
Huzur buldu yüreğim.
Beni bırakmış olmanın acısını,
Öldürüyor seninle doğan sevgim.
Sen mutlu musun sevgili?
Ben mutlu deği, huzurluyum.
Sadece sana özel değil mi yüreğimdeki sevgi,
Yoksa başka bedenlere aşkla bakar durur muyum?
Ne de saçma,
Senin öğrettiğin sevgiyi başkasında aramak...
Ne de saçma,
Değmeyen insanlara senden daha çok bağlanmak...
Seni hâlâ seviyorum.
Belki sen başkasını seviyorsun.
Bana öğrettiğin aşkı,
Başkalarında bulmamı umuyorsun.
Bana sen dedin,
'Zorla kimseyi sevme, sadece sevdiğini sev'
Sen dedin ama,
Zorla herkesi sevdirip, kendini sevdirmeyen de sendin bana.
~Elif
