Bi çocuğun geç saatlere kadar,
Heyecanla babasını beklemesi gibiydin.
O çocuğun babasını görünce,
Rahatça uyuması sendin.
Anne kokusu gibiydin...
Beni büyüledin,
Sonra da ben uyuyunca geri gittin.
Evet, o güzel koku sendin...
Çocukken babamın aldığı,
Güzel kıyafetler gibiydin.
Hep sen vardın yanımda,
Sonra birden gelmemeye başladın.
Teyzemin makyaj malzemeleri gibiydin,
Herkes gittiğinde yaptığım o saçma makyaj...
O makyaj bile sendin sevgili,
Eğlenceli,komik ve o zaman için güzeldin...
Şimdi dönüp arkama bakınca,
Herşeyi sana benzetmişim.
En güzel anılarımda,
En güzel halinle bezenmişsin...
Ki senin özenmene gerek yok,
İki gamzen kafi bana.
Onları da ağlayarak yok etme,
Küstürme beni hayata...
Bana,
"Ben artık öldüm." Demiştin.
Ölme sevgili,
Her şeyin mahvolması senin gidişin.
Baksana sen gidince,
Arıyorum bu evin her köşesinde sesini.
Çocukken saklandığım dolap,
Babaannemin büyük numaralı gözlükleri...
Seni arıyorum işte anlasana,
Tanımadığım insanların gülüşünde bile,
Senin gamzelerini aramak
Öldürdü beni nice günlerce...
Yapma artık,
Dön geriye...
Ne babam geliyor artık,
Ne annemin geceleri bana sarılması...
Ne o renkli kıyafetlerim var,
Ne de evimdeki dolap gizli...
Babaannem gözlük takmıyor artık,
Teyzem makyaj yapmıyor...
Büyüdüğümü öğret bana,
Gel ve öğret...
Onların yerine sen ol yanımda,
Kalbimi binlerce kez fethet.
Ya da gelme yanıma,
Hunharsızca mahvet...
~Elif~
