Falling in love with a madman

2.bölüm

Daha erken bölüm atıcaktım ama canım Wattpad durduk yere hikayenin yarısını sildi ve baştan yazmak zorunda kaldım🥲

Yaklaşık 20 dakika olmuştu Fırat gideli,Barış hâlâ odanın aynı köşesinde oturmuş Fıratın ona son dediklerini düşünüyordu.Kapının açılması Barışı düşüncelerinden ayırır,içeri doktor girer.

B"Yine ne istiyorsunuz?"

Doktor gülümseyerek"Sadece iyileşmeni istiyoruz Barış'cığım"

B"Sen kıtmısın lan,anlamıyomusun.Ben iyileşmek istemiyorum.Kötünün en iyisiyim ben,hem de en iyisi"

Doktor Barışın dediklerine sadece gülerek"Seni buraya daha fazla kapatmıyıcaz,bu kadar yeterli.Odana götürücez seni"

Barış sırıtarak"O kadar iyisin ki,sağol"

Hemşireler ağızlığı Barışa takıp,odaya götürürler.Ayaklarını ve ellerini bağladıktan sonra ağızlığı çıkarırlar.

B"Acıktım"

D"Burası restoran değil Barış'cığım,yemek saati gelince yiye bilirsin"

Barış oflayarak"Bari dışarı çıkarın,yine bağladınız beni bu yatağa"

D"Onunda bir zamanı var Barış"

Barış kaşlarını çatarak,ellerini ve ayaklarını çözmeye çalışır.Bağırarak"Yettiniz be.Alın kurallarınızıda,ilaçlarınızıda müsait bir yerinize sokun.AÇIN BENİ GİDİCEM!!!"

Doktor sakin bir şekilde"Sedatif yapın"diyip dışarı çıkar.

Hemşirler Barışın haraket etmemesi için sıkıca tutarak sakinleştirici yaparlar.Gözleri yavaş-yavaş kapanır.

《****************》

Fırat adliyeye gelmiş,odasına geçer-geçmez dosyaları kurcalamaya başlamışdı.

Sadece 3 yıl öncesine kadar hiçbişey adliyeye gelip,dava dosyalarıyla ilgilenmek kadar zevk,mutluluk,heyecan vermiyordu ona ama şimdi buraya gelmek sadece acı veriyordu.Bir dava uğruna mahvetmişti hayatını.Artık günün yorgunluğuyla eve gittiğinde ona tüm yorgunluğunu unutturacak bir kadın yoktu,Zeyno hayatından sonsuzadek çıkmıştı.En çoksa canını bir zamanlar deli gibi sevdiği kadını ondan alan adam için hergün akıl hastanesine gitmesi yakıyordu.

Oysa defalarca çalışmışdı artık o kahve gözlü adamı unutmak,bir daha oraya gitmemek için.Ama her defasında akıl hastanesinin koridorlarında bulmuştu kendini.Her gece aynı rüyayla uyanıyordu.Zeynep onu rüyalarında rahat bırakmıyordu.Hâlâ anlamamıştı nedenini.İntikam almamışmıydı zaten,tıkmamışmıydı o katili dört duvar arasına,her gün acı çekerek nası ağladığını görmüyormuydu.

O zaman neden gitmiyordu Zeynep,öldürmelimiydi Barışı.Yapamazdı,nedenini bilmiyordu ama yapamazdı.Belkide,bu yüzden affetmiyordu Zeynep Fıratı.

Bunları düşünüyorken bir türlü odaklanamıyordu davalara.Kapı sesiyle birazda olsa bıraktı bunları düşünmeyi.Yayıldığı koltukta dikelerek,üstünü düzeltdi.Sanki tüm acılardan kurtulmak istercesine nefes alıp-verdi.

F"Gir"

İçeri Bekir girdi,tüm bu olaylar bittikten sonra Fıratın yanında çalışnaya başlamışdı.

B"Abi...pardon sayın savcım"

Fıratın yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı.