Truly Desire

~18~

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω πως είμαι δεμένη σε μια καρέκλα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο

Μα καλά που στο διάολο είμαι και πως εμπλεξα παλι έτσι γαμώτο, προσπαθουσα να βγάλω τις αλυσίδες όταν η πορτα του δωματίου άνοιξε και μέσα μπήκαν δυο άντρες και από πίσω τους ο άνθρωπος που ήμουν σίγουρη πως κρυβεται πισω απο όλα αυτά

Anastasia Petrova

Μπαίνει μέσα με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο της

Ana: είσαι άνετα γλυκιά μου

Λέει και η ειρωνεία στάζει απο τα λόγια της

Val: παρά πολύ

Απαντάω στον ίδιο τόνο

Ana: χαίρομαι μιας και πρόκειται να περάσεις πολύ καιρό εδώ

Συνεχίζει με το ίδιο υφάκι και νιώθω τα νευρα μου να βαράνε κόκκινο

Val: γιατί είμαι εδω, τι θες παλι

Απαντάω με νευρα

Ana: μα δεν είναι προφανές;.. Αυτό που θέλω παντα... Εσένα... Νεκρή

Στριφογυριζω τα μάτια μιας και όντως ήταν προβλεψιμη

Val: δεν βαρέθηκες ακόμα; τόσο καιρό προσπαθείς να με σκοτώσεις αλλά όπως βλέπεις εγώ είμαι ακόμα εδώ

Την βλέπω να τσιτωνεται στην θέση της και ένα ειρωνικό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου

Ana: οχι για πολυ ακόμα

Φωνάζει και βγαίνει από το δωμάτιο μαζί με τους άντρες χτυπώντας την πόρτα πίσω της

Ωραία και τώρα που ξεφορτωθηκα την ηλίθια τι θα κάνω με τις αλυσίδες

Antonio's POV

Είχε παει αργά πλεον όταν γυρίσαμε σπίτι από την βάση

Η Ρωσία τις τελευταίες μέρες είναι μεγάλος μπελάς και η αλήθεια είναι πως ξέρω και τον λόγο

Ο Ivan δεν φαίνεται και πολυ χαρουμενος με την ιδέα του γάμου μου αλλά δεν με ενδιαφέρει, αυτό που φοβάμαι είναι πως θα βάλουν στόχο την Valeria

Και μιάς και την ανέφερα που είναι εξαφανισμένη έχω να την δω από το πρωι που μπουκαρε μέσα στο δωμάτιο της ο ηλίθιος ο αδερφός μου και μας διέκοψε

Ανεβαίνω πανω κοιτάω στο δωμάτιο της και δεν ήταν, κοιτάζω στο δικό μου ούτε εκεί ήταν, αρχίζω και ψάχνω όλο το σπίτι το σαλόνι, την τραπεζαρία, τα γραφεία, την κουζίνα, τον κήπο, την πισίνα αλλά πουθενά

Ρωτάω τους υπόλοιπους μήπως την έχουν δει αλλά κανένας δεν την έχει δει απο το πρωί

Μα καλά που στο διάολο πήγε

Ρωτάω τους φυλακες στην είσοδο και ένας από αυτους μου λέει πως την είδε να φευγει λίγο μετά από εμάς το πρωι και πως μάλλον πήγαινε για τρέξιμο

Λίγο μετά από εμάς; Μα έχουν περάσει σχεδόν 8 ώρες από όταν φυγαμε εμείς, που έχει εξαφανιστεί και αν έχει πάθει κατι; οχι οχι όχι εγώ φταίω έπρεπε να την προσέχω καλυτερα

Μαζευω αμέσως τους άντρες μου και τους δίνω εντολή να ψάξουν να την βρουν και να προσπαθήσουν να εντοπίσουν το κινητό της

Ελπίζω να είναι καλά αν και μπορώ να φανταστώ ποιος την έχει

Back to Valeria's POV

Έχουν περάσει τόσες ώρες και δεν έχει εμφανιστεί κανείς, νιώθω τα χέρια μου να πονάνε από τις αλυσίδες και το σώμα μου αδυναμο

Εκείνη την ώρα ανοίγει η πορτα και γνώριμα πρόσωπα μπαίνουν στο δωμάτιο

Στο πρόσωπο μου σχηματίζεται μια έκφραση άδειας όταν αντικριζω το πρόσωπο του Ivan και εννοείται πως από την παρέα δεν θα έλειπε και η κόρη του

Ivan: μπράβο моя дочь έκανες καλή δουλειά (κόρη μου)

Λέει αναφερόμενος σε εμένα και η κόρη του χαμογελάει

Ivan: δεσποινίς Rodriguez είσαστε άνετα

Μου λέει ενώ πλέον έχει γυρίσει προς το μέρος μου

Val: ναι η αλήθεια είναι πως είμαι αρκετά άνετα... Α επίσης σε λίγο καιρό θα είμαι κυρία Armani

Λέω αφού ξέρω πως δεν τους αρέσει καθόλου η ιδέα αυτου του γάμου

Ivan: αυτό θα το δουμε

Λέει και πέρνει μια καρέκλα και κάθεται απέναντι μου

Ivan: για να δουμε τώρα ποσο καλό κορίτσι είσαι, ακούγεται ότι ο αντρούλης σου ετοιμάζει κάτι μεγάλο, τι είναι αυτό

Μου λέει και αλήθεια πιστευει πως θα του πω, αρχικά δεν ξέρω αλλά και να ήξερα για τόσο ηλίθια με περνάει

Val: να τον γάμο μας φυσικά, αλλά αυτό νόμιζα πως το ήξερες

Του απαντάω με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο μου

Ivan: φυσικά και δεν αναφέρομαι σε αυτό τον γελοίο γάμο ηλίθια

Φωνάζει πλεον και βλέπω την κόρη του που με πλησιάζει, βγάζει ένα μαχαίρι και αρχίζει να σκίζει τα χέρια μου

Ana: στον μπαμπά δεν αρέσουν αυτά

Μου λέει καθώς πλέον το μαχαίρι έχει ανέβει και πλεον σκίζει το μάγουλο μου

Val: στα αρχίδια μου

Της απαντάω και τότε το μαχαίρι καρφώνεται με δυναμη στην κοιλιά μου και εγώ ουρλιάζω από τον πόνο

Έχουν αρχίσει να θολώνουν ολα και με δυσκολία ακουω πλέον τι λένε

Το τελευταίο πραγμα που καταλαβαίνω πριν χάσω τις αισθήσεις μου είναι την πορτα να ανοίγει και να ξανά κλείνει