Truly Desire

~19~

Νιώθω κάτι παγωμένο να πέφτει στο πρόσωπο μου και ανοίγω αμέσως τα μάτια μου, η όραση μου είναι θολή και μόλις κάνω μια κίνηση να κουνηθώ νιώθω έναν οξύ πονο να διαπερνά όλο μου το σώμα

Κοιτάω τον εαυτό μου και αντικριζω τις πληγες μου, καταλαβαίνω ότι κάποιος με έβρεξε με παγωμένο και σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω την Anastasia

Ana: ξυπνησες επιτέλους

Λέει και με πλησιάζει

Val: malditos tu y yo (άντε μου στο διάολο και εσυ)

Ψιθυρίζω αλλά φαίνεται πως το άκουσε γιατί μέσα σε δευτερόλεπτα μετά πλησιαζει και αρπάζει με το χέρι της το πρόσωπο μου

Νιώθω τα νυχια της να πιέζουν τις πληγές μου και μου προκαλουν απίστευτο πονο αλλά δεν θα το δείξω

Ana: τι είπες

Φωνάζει μπροστά στο πρόσωπο μου αλλά δεν της απαντάω

Ana: ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ

ξανά φωνάζει ενώ πιεζει περισσότερο τα νυχια της στις πληγές μου

Val: να πας στο διάολο είπα

Της απαντάω και τότε αφήνει το πρόσωπο μου και αρχίζει να γελάει

Η κοπέλα είναι τρελή την βρίζουν και γελάει

Ana: πότε θα καταλάβεις γλυκιά μου πως εγώ είμαι ο διάβολος

Λέει με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο της

Val: τελικά ο διάβολος δεν φαίνεται και τόσο ικανός όσο τον παρουσίαζαν

Της λέω με το ίδιο ειρωνικό χαμόγελο και την βλέπω που σε δευτερόλεπτα κάθε ίχνος χαμόγελου έχει σβηστεί από το πρόσωπο της και ένα χαστουκι έχει προσγειωθεί στο δικό μου πρόσωπο

Ana: είσαι τυχερή που δεν με αφήνουν ακόμα να σε σκοτώσω αλλιώς θα ήσουν ήδη νεκρή

Λέει και ξεκινάει να κατευθύνεται προς την πόρτα αλλά πριν προλαβει να βγει φωνάζω

Val: έχεις ξανά προσπαθήσει να σου θυμίσω

Δεν απάντησε απλά έφυγε από το δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα πίσω της και αφήνοντας παλι μόνη μου

Antonio's POV

Έχουν περασει ώρες και ακόμα δεν έχουμε κανένα στοιχείο για το ππυ είναι η Valeria

Εχω αρχίσει να φρικαρω, κάνω βόλτες πανω κάτω μέσα στο γραφείο μου προσπαθώντας να σκεφτώ μια λύση