At all Cost

Prolouge

"What's this again, Zanaira!" umalingawngaw ang katakot takot na sigaw ni Sir Apollo ang head teacher namin sa English department. Namumula ang leeg nito sa galit. Salubong ang kilay at nanlilisik ang matang nakatitig sa akin.

My fellow co-teachers bowed down their heads, scared to get invovle. Takot na baka maging sila ay mapagbuntungan ng galit ng department head namin sa English. I confidently walked beside him not even cutting the stares. I smile a bit, showing no remorse. This wasn't the first time he yelled at me, in fact  this was the six times. Anyway, I am not backing down whenever I hear those tremendous yell from him. I'm getting used to it, though.

Ibinagsak nito ang papel sa mesa  kung saan ako nakaharap. Suminghap ito at napahilamos sa mukha. He looked very stressed and at the same time disappointed. Mas kapansin pansin na ang wrinkles sa noo at mata nito at malamang mas lalo iyong mapapansin dahil sa galit nito sakin. He's at late 50's and I know ilang taon nalang ay magreretiro na ito. Hindi ko maintindihan kung bakit kahit nakapasa siya sa LET ay pinili niya parin ang magturo sa pribadong paaralan na ito kesa ang magturo sa publikong paaralan. Marahil ay napamahal narin siya sa paaralang ito kahit gaano pa kasahol ang mga estudyante rito.

"Six! Six damn complainants for just two months of being hired, really Ms. Zanaira!" he slammed his hands again in the table making those teachers shook their head. Matapang parin na nakatitig ako kay Sir Apollo habang nakakuyom ang kamao. I am shaking but I won't back down as long as I know that I did the right thing.

"Six complainants right, sir... but, do you think those filthy rich people are in right position to complain? Their children did-" he cut me out

"Kahit na mali ang anak nila hindi mo na dapat pinalaki ang-"

"Is that it sir? Tolerate their children because they are from a rich family? Sa tingin niyo ba makatarungan iyon para sa mga batang mahihirap na nagsusumikap mag aral ngunit natatakot na dahil may mga batang mayayaman ang tinatakot sila?"

Hindi ko alam kung saan ko nakukuha ang tapang ko ngayon na sagut-sagutin ang head namin. He was fuming mad, really, really mad, but I am mad too. How dare those rich people tolerate the act of their children?! Narinig ko ang singhapan ng mga kapwa ko guro ngunit walang isa sa kanila ang nagtangkang magsalita o pumigil sa akin. Ilang beses nang nangyari ang bagay na ito pero sa tingin ko maging sila ay nasasanay na sa ganitong eksena.

I just can't stand there watching those scholars being bullied by those spoiled brats. They are not scared to do it because they know no one will stop them because they are rich! They are elite people! Kayang kaya nilang bilhin ang mga guro para manahimik ang mga ito dahil nga mayaman sila, pero iba ako!I don't care about the money!Hindi nila ako mapapatahimik kahit pa sampalin nila ako ng pera. Because I am Zanaira Mendez a woman with dignity, a woman who will not back down and fight for what is right even if it means opposing powerful people, even if it means risking my own life.

They can't buy my silence. Hindi ako titigil hangga't hindi ko nakukuha ang nais ko. Hindi ako titigil hangga't hindi nagkakaroon ng pantay na pagtrato sa mga estudyanteng mataas ang antas sa buhay at sa mga scholars. Hindi ako titigil hangga't hindi ko nababago ang baluktot na sistema ang paaralang ito.

I thought they give importance to those scholars but I was wrong, it was just a show off! They give importance to those rich students and give the privilege because they are from a wealthy family! Na kahit mali na ang ginagawa ng bata ay hinahayaan lang nila ang mga ito na gawin ang bagay kahit sa mata ng iba ay maling mali na ito! Anong klaseng patakaran meron ang paaralan na ito?  Pakitang gilas lang ba ang pagbibigay ng pondo para sa mga scholarship?  Damn! I just did the right thing to apply in this school. I am going to change the system of this damn school no, matter what.

"Alam mo ba ang ginagawa mo, Zanaira?! Kinakalaban mo ang mga taong hindi mo dapat kalabanin! Hindi lang ikaw ang mawawalan ng trabaho, maging kami ay mawawalan din dahil sa pinag-gagawa mo! You know the rules right! You know that those people has the highest position here in this school! Sila ang may pinakamalaking donasyon sa school na ito at kung patuloy mong gagawin ang bagay na ito lahat tayo mapapatalsik! "

"That's it! because of money they can do whatever they want! You think I will let those people do what they want! Sa tingin niyo ba hahayaan ko lang makita ang mga kaawa awang bata na hindi man lang maipagtanggol ang sarili nila dahil natatakot silang gumanti dahil alam nilang mawawalan sila ng scholarship! Isa akong guro at ang makita ang mga bata-"

Halos mapatalon ako sa takot nang malakas na hampasin muli ni Sir Apollo ang mesa. Nanginginig na ito sa galit. Mapapansin na ang ugat sa noo at leeg niya. Ngunit kung galit siya dahil sa ginawa ko, mas galit ako dahil hinahayaan lang nilang gawin ng mga batang iyon ang nais nila kahit na maling mali na ito!

I took a deep sighed. Matapang na sinalubong ang mata nitong punong puno ng galit at pagkadismaya. Narinig ko ang pagbuntong hininga nito.

"Isa ka sa mga gurong hinahangaan ko sa paaralang ito, Zanaira at kung patuloy mo itong gagawin wala akong magagawa kung isa sa mga araw na ito ay mapatalsik ka." at this moment he calmed down. He pressed his eyes and took a deep breath again. Unti unting sumilay ang ngiti sa labi ko.

I took the chance to salute which made him rolled his eyes. I hid my smile at seryoso lamang na tumitig ako rito.

"I will do my best to change the system of this school... gagawin ko ang bagay na alam kong tama at kahit ikaw na head namin ay hindi ako mapipigilan sa nais ko." matapang na litanya ko.

"Where do you get that courage, Ms. Mendez?"

I was caught off guard by his sudden question to the point that I can't even find the real answer to the question. Maging ako ay tinatanong din sa sarili kung saan ko nakukuha ang tapang kong salungatin ang mga taong iyon?  Maybe, from what happened to my past?

The whole office suddenly felt like there's an angel passed by. The office was filled by eerie silence and no one dares to speak up. Nakatitig parin ako sa head namin at maging ito ay nakatitig sa akin, probably waiting for my answer. I cleared my throat and was about to speak when an annoying whistle enveloped the whole office.

Rinig na rinig ang sipol dahil tahimik ang buong opisina. Lahat kami ay napalingon sa pinang galingan ng sipol. Everyone bowed their head when they saw the man leaning against the door, with crossed arms. He's wearing a wayfarer but I can notice that he seems amused because the side of his lips were slightly rose. Ako lang ang hindi nakayuko kaya naman si Sir Apollo mismo ang nagpayuko sa ulo ko.

"G-good morning, Sir Venzon!" bati nilang lahat sa lalaking nakatayo maliban sa akin na inalis ang kamay ni sir Apollo sa ulo ko. I didn't bother to look down when Sir Apollo was glaring at me, instead I boldly stare at the man in front.Umalis ito sa pagkakasandal sa hamba ng pintuan at tila isang hari na naglakad patungo sa direksyon namin ni Sir Apollo.

I can feel the tension  inside the office.Kung gaano katahimik ang opisina kanina dahil sa tanong ni Sir Apollo ay tila mas dumoble ngayon dahil sa presensya ng lalaki na papunta sa direksyon namin.

"A-ano pong kailangan nyo Sir Venzon?" halos magkandautal na tanong ni Sir Apollo, ngunit ang lalaki ay hindi man lang tinapunan ng tingin si Sir Apollo bagkus ay mataman itong nakatitig sakin. Nanginginig ang kamay kong nakakuyom kaya naman pasimple ko itong itinago sa likod ko.

"That was a quite show, Ms. Mendez." his deep voice didn't budge me instead it itched me to punch him right here right now, at magiging saksi ang mga kapwa ko guro kung paano ko suntukin ang tinitingala nilang Sir.

"Thank you then, Sir Venzon... did I entertained you?"

"Zanaira Lynn Mendez." I heard Sir Apollo hissed. But instead of getting annoyed by my remarks Mr. Venzon laughed vigorously. Ang malutong na tawa nito ang umalingawngaw sa buong opisina, kaya maging si Sir Apollo ay awkward na nakikitawa rin. I rolled my eyes. I don't know what to frighten about this man? He's just a guy who always gets what he wants just like those damn spoiled brats.

"You did, very well." nakangisi nitong turan.

Venzon Timonne Suarez the only son of Mr. Timothy Venitto Suarez and the owner of this school. One of the most important people here in our town. Isa din sa pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa. And his dearest son, is  the man I needed to look after and protect at all cost.