Αισθήματα κι Συναισθήματα

Πρώτη φορά

   Το φως του ήλιου που μεσουρανούσε στον καταγάλανο ουρανό έμπαινε από τα τζάμια της κλειστής μπαλκονόπορτας,δίνοντας στην άσπρη κουρτίνα που την κάλυπτει, μια θεϊκή λάμψη. Το δώματιο ήταν παράξενα ζεστό χωρίς όμως αυτή η ζέστη να μου προκαλεί δυσφορία.Ηταν μια ιδιαίτερη ζέστη αυτή ,αλλιωτικη.Δε ζεσταίνε μόνο το σώμα μου μα και το μέσα μου κι αντί να μου χαλαρώνει τους μύες,τους τεντώνε.Ανεβαζε τους χτύπους της καρδιάς μου κι με κρατούσε σε εγρήγορση.Ολη αυτή η κατάσταση δεν με κούραζε ,μα αντιθετως,μου έδινε δύναμη να συνεχίσω καθώς έβλεπα τα πορσελάνινα μάγουλα της να κοκκινίζουν κι η αναπνοή της να γίνεται ολοένα κι πιο βαριά.

  Τα γκρίζα της μάτια ήταν καρφωμένα στο άσπρο ταβάνι του δωματίου της,χωρίς ομως να το κοιτάζουν πράγματικα.Υγρα καθώς ήταν ,φάνταζαν να κοιτάζουν ένα δρόμο να ανοίγεται μπροστά τους.Εναν δρόμο που την καλούσε να τον περπατήσει έτσι όπως είναι:με ξέπλεκα μαλλιά,γυμνή κι μέσα στην αγκαλιά μου.

    Την κρατούσα από τους μηρούς χωρίς να την πονάω εχωντας την ευαισθητη περιοχή της στο ύψος της δικής μου  καθώς πολύ ντροπαλά κι με ιδιαίτερη προσοχή διεισδυα μέσα της.Για πρώτη φορά καταφέρνω να συνευρεθω με τη Σονυα,χωρίς όμως αυτό να το έχω σχεδιάσει.Παντα ονειρευόμουν μια τέτοια στιγμή μαζί της ,αλλά δεν περίμενα ότι θα ερχόταν τόσο ξαφνικά κι απλά μόνο από τη γλυκά ενός φιλιού που έμελλε να εξελιχθεί σε ερεθισμούς πάντως είδους.Οχι πως εγώ κι η Σονια δεν είχαμε επίγνωση του τί πάμε να κάνουμε,αλλά αφεθηκαμε  στη μαγεία μιας στιγμής ,καθοδηγούμενοι από την αγνή  περιέργεια να ανακαλύψει ο ένας τα απόκρυφα βάθη του άλλου.

   Παρακολουθούσα την κάθε της αντίδραση κατά τη διάρκεια της παλινδρόμησης.Δεν έχω εμπειρία κι ανησυχούσα μήπως τη πονέσω ή τη δυσαρέστησω.Η Σονια όμως δε μιλούσε κι ήταν δεκτική.Μονο είχε τα υγρά της μάτια καρφωμένα στο ταβάνι , ξαπλωμένη ,με τα ξέπλεκα μαλλιά της να της πλαισιώνουν το προσωπο σαν φωτοστέφανο.Σε κάποια στιγμή έκλεισε τα μάτια της και πήρε μια κοφτή αναπνοή καθώς  ένας σπασμός τράνταξε το κορμί της.Κρατηθηκε σφιχτά από τα σεντόνια του κρεβατιού της κι τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση μου κάνοντας με να γείρω λίγο μπροστά.

    Με ήθελε μέσα της.Το σώμα της συγχρονίζοταν με το ρυθμό που του έδινα κατά την διείσδυση κι οι τρυφεροί ,παρθένοι κόλποι της λιπαιναν τον δρόμο που μας άνοιγα προς τη κορύφωση στρώνοντας μου "κόκκινο χαλί" αφότου έσπασα τα δέσμα της παρθενίας κι των δυο μας.Την ένιωθα να με προσκαλεί να βυθιστω βαθύτερα μέσα της , εντείνοντας έτσι την ένωσή μας.Τεντωθηκε πίσω κι έσφιξε τα σεντόνια στα οποία έιχε γαντζωθει,βγάζοντας πνιχτους ήχους με την κάθε αναπνοή που έπαιρνε.Λατρευα να τη βλέπω να παραδίνεται σε όλο αυτό που κάνουμε κι να ζει τη στιγμή.Με γέμιζε τέρψη κι θάρρος να συνεχίσω ανεβάζοντας την ένταση.

   Οι πνιχτοι ήχοι που έβγαζε σιγά -σιγα μετατραπηκαν σε φωνή ,που όμως δεν άρθρωνε λέξεις μόνο ψελλίζε το όνομα μου "Άρη...Άρη..." με ηδονή κι ποθο.Ερεθιζομουν περισσότερο καθώς συνειδητοποιούσα ότι είχα τον πλήρη έλεγχο του σώματος της,όπως κι της ηδονής που την κατέκλυζε κι τη γλυκαινε.
Γραπωσα τότε τον ένα της μηρό με το ένα χέρι κι με το άλλο κρατήθηκα από το κεφαλάρι του κρεβατιού ,σπρώχνοντας έντονα.Κατακλυζομουν από ηδονή κι ένιωθα να κορυφώνομαι ,μα σε αντίθεση με τη Σονια εγώ δεν βογγουσα.Παλευα να κρατηθώ σιωπηλός έτσι ώστε να απολαύσω τη γλυκιά "μουσική" των παθιασμένων βογγητων της Σονυας.Οι σπασμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλον σαν κύματα, κάνοντας το κάτασπρο σώμα της να τρανταζεται,παρασύροντας την έτσι σε μια θάλασσα νιρβάνας που την παρέλυε.Μπροστα στα μάτια μου εκτυλισσοταν ένα θαύμα....

     Πριν επέλθει ο οργασμός ,όρμηξα κι τη φίλησα παθιασμένα ακουμπώντας πλέον το σώμα μου στο δικό της καθώς τρανταζομασταν κι οι δυο από την έξαψη της στιγμής.Οταν ανακουφιστηκαμε κι οι δυο ,πήρα τα χείλη μου από τα δικά της.Εμοιαζε λιποθυμη έτσι όπως κοιτωταν ξεπνοη.Της έπιασα το πρόσωπο κι της χάιδεψα το μάγουλο με τον αντίχειρα μου.Εκεινη τότε άνοιξε τα μάτια της κι πήρε βαθιά αναπνοή.Χαμογελασα κι ξάπλωσα δίπλα της , προσπαθώντας να βρω πάλι τον κανονικό ρυθμό της αναπνοής μου.Η καρδιά μου σφυροκοπούσε ,σε βαθμό να θέλει να ξεπηδήσει από το στήθος μου. Γύρισα τοτε κι την κοίταξα.
-"Σονια...Τα κατάφεραμε;"τη ρώτησα.
Εκείνη τότε γύρισε αργά το κεφάλι της κι μου εγνεψε θετικά ,ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της σαν να ξύπνησε από όνειρο χαμόγελοντας γλυκά.
Της χαμογέλασα κι εγώ χαρούμενος.Εκεινη τη στιγμή ένιωσα χαρά...υπερηφάνια....

Ευτυχία.....