Αισθήματα κι Συναισθήματα

Γιατί ήρθες ; Γιατί τώρα;

   Καθόμουν αμίλητη στη θέση μου κοιτώντας άλλου.Δεν ήθελα να τον αντικρίσω ούτε για ελάχιστο.Η παρουσία του με γέμιζε πόνο κι αηδία.Προσπαθουσα να εστιασω αλλού το βλέμμα μου,αλλά δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον στις υποφωτισμενες φιγούρες των επίπλων.Το μόνο αντικείμενο που φωτιζόταν πλήρως ήταν το τραπέζι όπου τρώγαμε από το φως του απορροφητήρα.Ολα τα υπόλοιπα έπιπλα υποφωτίζονταν.Περισσοτερο ένιωθα με φυλακισμένο που τον έχουν υπό βασανισμό προκειμένου να ομολογήσει ,παρά με κανονικό άνθρωπο που αυτή τη στιγμή δειπνεί.
  
Ακριβώς απέναντι μου,στην άλλη πλευρά του τραπεζιού,ακούγεται εκείνος να τρώει.Κι μόνο στην αίσθηση ότι τρώει ήρεμος απέναντι μου ,το στομάχι μου σφίγγεται κι δεν κατεβαίνει μπουκιά κάτω.Πασχιζα να βρω κάτι στο οπτικό μου πεδίο στο οποίο θα μπορούσα να εστιάσω όλη μου τη προσοχή προκειμένου να αφαιρεθω από την υπάρχουσα κατάσταση.
-"Φάε λίγο.Θα κρυώσει"μου είπε εκείνος

-"Θα φάω .."ψελλισα

-"Ναι τώρα όμως σε παρακαλω.Δε θέλω να σε πιέσω,αλλά η απεργία πείνας δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν."

Γύρισα κι τον κοίταξα επικριτικά
-"Κάνω διατροφή."του αποκρίθηκα

-"Σοβαρά;Από ποτέ; Ειλικρινά δε σε θυμάμαι να κάνεις διατροφή ποτέ."ειπε με κάποια έκπληξη

-"Έχει μπει πολύ "νερό στο αυλάκι"από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε Sanghoon."

-"Εχεις δίκιο.Περασαν τρία χρόνια από την τελευταία φορά που ήμασταν μαζί.Εχεις υποστεί ριζική αλλαγή."

-"Όλοι μας αλλάζουμε σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.Αλλαζουμε νοοτροπία,διατροφικές συνήθειες,ακόμα  κι  χαρακτηρα αλλαζουμε μερικές φορες.Ολα χάρη στη παροδο του χρόνου" του αποκρίθηκα αναστεναζοντας

-"Πολλά μπορούν να συμβάλλουν στην αλλαγή ενός ανθρώπου Jang-Mi .Όχι μόνο η παροδος του χρόνου...." μου αποκρίθηκε κοιτάζοντας με, με ένα υγρό,γαληνιο βλέμμα,νοσταλγικό.

-"Εσύ από την άλλη δεν άλλαξες καθόλου."του αποκρίθηκα

-"Αληθεια;"με ρώτησε μειδιαζοντας ντροπαλά

-"Αληθεια."του είπα ψυχρά

Το υγρό,γαλήνιο βλέμμα του τότε άλλαξε κι με κοίταξε σοβαρά.Δεν φοβόμουν πλέον αυτό  το βλέμμα όπως στο παρελθόν.Δεν ένιωθα αυτό το σφίξιμο στο στήθος όταν με κοίταζε με αυτό το κάποτε ανυπόφορο βλέμμα.Ημουν έτοιμη να τον αντιμετωπίσω.
Σταματησε να τρωει κι άφησε  κάτω ο,τι κρατούσε .
-"Ξερεις για ποιο λόγο ήρθα εδώ Jang -Mi?" με ρωτησε