Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayatımda arafta hissettiğim çok an olmuştu. En çok hissettiğim araf ise yaşamak ve ölmek arasında gidip gelmekti. Hiç canımdan vazgeçmek için somut bir girişimde bulunmamıştım. Ama ölmek için çok dua etmiştim. Her yatağa girdiğimde yarın öleyim diye dua ederdim. Öleyim ve bütün acılarım bitsin. En çok annemin üzüleceğini bilerek bu duayı ederdim. Annemin bütün acısı da benim diye. Belki ben ölürsem diner diye.
Şimdiyse arafta daha önce hiç bilmediğim bir şekilde kalmıştım. Ne diyecektim bu adama? İki adam vardı karşımda.
"Cihangir Abi?"
Bir cevap beklemiyordum. Öylece dökülmüştü ağzımdan adı. Oysa gözlerini bana bir an bile değdirmeden karşımda ellerini cebine koyan adama bakıyordu. Ellerine değen ellerimi altımdaki eteğe diktim.
"Ne oluyor burada? Biz senle sabah anlaşamadık sanırım Samet. Açık açık söylüyorum Leyla'dan uzak duracaksın."
Kaşlarımı çattım. Bu konuyla neden bu kadar ilgili olduğunu sorguluyordum. Kendince bana abilik yapmaya çalıştığını biliyor ve asla farklı bir şey düşünmüyordum. Tuhaf gelen şey bu kadar dik bir şekilde benim kararlarımı sormadan hareket etmesiydi. Ben onu ne kadar seversem seveyim hayatıma bu kadar müdahil olması sinirimi bozmuştu. Ben kendim de halledebilirdim. Tıpkı öncekiler gibi. Tıpkı Cihangir'in beni gördüğünde kafasıyla ufak bir selam verip geçip gittiği günlerdeki gibi.
"Sana ne oluyor Cihangir? Ben Leyla'yla konuşmaya geldim. Tutturmuşsun bir abi. Ne zamandan beri kendini bu konuma soktun. Gerçi sen böyle şeylere alışıksın. Mazallah Leyla'yı da yanına alırsın bir gün eline bir kelepçe takar."
Cihangir yumruğunu sıkarken gözlerimi kısıp onları inceliyordum. Samet Abi bir şeyler biliyor ve bildiğini Cihangir'den saklamıyordu. Cihangir dişleri arasından konuşmaya başladı. Boynundaki damarlar belirginleşmişti.
"Bana bak lan! Senin o dilin çok uzamış koparmasını bilirim. Ağzından çıkanı kulağın duysun. Bilmediğin şeyler hakkında atıp tutma. Bu kız benim kardeşim çocukluğunu bilirim. Adam ol Samet Leyla'nın gönlü yok zorlama bu işi."
Cihangir'in her bir sözünde sesi daha da yükselirken bütün mahalleli bize bakıyordu. Yüzüm alev alev yanmaya başlamıştı. Yine de artık konuya dahil olmam gerektiğini düşündüm.
"Cihangir Abi yeter. Ben savunurum kendimi benim yerime kararlar verme istersen."
Cihangir mümkün gibi kaşlarını daha da çatarken artık bütün damarları görünüyordu. Tam bir şey söyleyecekti ki izin vermeden Samet Abi'ye döndüm.
"Samet Abi sana gelince de ben istemiyorum. Kalbine, sevgine saygı duyuyorum ama yapamam. Bir ilişki içinde düşünmüyorum kendimi. Lütfen önüne bak bir daha da bu şekilde gelme benim kapıma."
