Captured By The Prince √

Chapter 32

Zoilla Pov

Sumapit ang gabing tahimik ang buong bahay.Ni walang imik ang mga katulong na siyang naglinis ng mga dugo kanina sa labas.
Kahit sina Milan at Victor tahimik rin.Ni hindi sila nagsasalita kanina noong nagtanghalian kami.Tamang pagbuga lamang nang mabibigat na hangin ang naririnig ko.Si Aling Meddy naman mukhang may sasabihin sana sa akin pero hindi na niya tinutuloy pa dahil sa tuwing bubuka pa ang mga labi niya napapalingon na sa kanyang pwesto si Milan.
Ewan ko ba kong ano,pero napapansin kuna sa kanya ang pagkabalisa.Noong dumating siya dito galing sa pagamutan napapansin kuna ang pag ibaba sa kanya.Parang may umaabala na sa isipan niya.
Kumakain nga kaming apat,nag uusap tungkol sa trabaho namin pero may kakaiba parin.Mukhang nag iingat ito sa sasabihin.

Malalim akong napabuga ng hangin at humiga na sa aking kama.Gusto ko nang magpahinga dahil bukas maaga na naman akong gigising para tulungan si Margareta sa kusina.Gigising ako nang maaga para hindi niya makita.Napakagat ako sa aking pang ibabang labi.Nasasaktan ako sa isipang iyon.
Thinking how he cared to Vivina hurts me.Kanina pagkatapos naming kumain nakita ko kong paano niya inalalayan si Vivina sa hagdan paakyat sa second floor.Nakita ko kong paano niya hinalikan ang noo nito.The way he smiled at her,the way his lips pouted and laugh with her.Nakakadama ako nang pagseselos na hindi naman dapat.Peke akong ngumiti at napatingin sa kisame.
It's okay to love in silence tho.Hurting yourself because you already love that person in silence is okay but there's still a consequences.You'll need to be brave,you'll to move on even it not's that easy especially when that someone you love consist of ten steps away from you.
Palagi mo siyang nakikita,kahit anong pilit mong layuan mo siya palaging siya ang hanap ng mga mata mo.And I feel that.Hindi na ako makakatagal dito dahil baka hindi ako mamamatay sa pananakit niya kundi sa selos sa kanilang dalawa ni Vivina.

Napakagat ako sa aking pang ibabang labi nang uminit ang gilid nang aking mga mata.Tumaas baba ang aking dibdib pilit na pinapakalma ang sarili.Okay,self.Kaya mo 'to.Kaya mo!Kumbensi ko sa aking sarili bago ko tuluyang ipinikit ang mga mata para matulog na.

Hindi ko alam kong anong oras na nang magising ang diwa ko nang makaramdam ako nang kakaiba sa tabi ko.Nanatiling nakapikit ang mga mata ko pero ramdam ko ang init ng katawan niya sa akin,ang mga braso niyang nakapulupot sa aking beywang,ang mukha kong nakasubsob sa dibdib niya ang mga labi niyang hinahalikan ang noo ko na sinasabayan nang mabigat niyang paghinga.
I smiled.Kung panaginip ko lang ito kay gandang panaginip para sa akin.Mahina kong itinaas ang kanang kamay para yakapin din siya pabalik.Mahigpit ko itong hinawakan.Inilapit ko masyado ang katawan sa kanya.Ninanamnam ang init na hatid nito sa katawan ko.Kung gaano ito kaganda,kung paano ito nagpapalakas sa puso ko't nagpapasaya sa aking nakatabi ko siya kahit sa panaginip lang.

"I love you,Skull."I whispered.Wala naman sigurong makakarinig niyon kundi ako lamang.Dahil ang lalaking kayakap ko ngayon,ang lalaking hinahalikan ang noo ko ay hinding hindi mangyayari sa akin sa katotohanan cau'z dreams were not always goes to reality.

Alas singko palang nang umaga pumunta na ako sa kusina para tulungan na si Margareta sa pagluluto nang agahan.

"Magandang umaga sayo Margareta,"bati ko.Naagaw niyon ang atensyon niya at nilingon ako sa bukana ng pintuan.

"Oy,Zoilla.Nandito kana pala."nakangiti nitong sabi.Lumapit ako dito at tiningnan ang ginagawa niya sa ibabaw ng lamesa.

"Para sa saan ito Margareta?"tanong ko nang makita ang mga balot ng kanin sa dahon ng saging.Tatlo ang nasa ibabaw nito.

"Ah,baon niyo ito para sa inyong pag alis ngayon."kumunot ang noo ko.

"Pag alis?Kasama ako?"taas kilay niya akong nilingon.