Part-32

24.2K 667 65
                                    

🌷

dinner ဆိုေသာ္လည္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေသာက္ရံုပဲမို႔  လက္စသတ္ကာအခန္းရိွရာကိုျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ရွပ္အျဖဴကိုၾကယ္သီးေတျြဖဳတ္ရင္း  ေလ်ာ့ရဲေနတဲ့နက္ခ္တိုင္ကိုလွည့္ကာ  ခင္မႈန္းကိုရွာေနမိသည္။ လက္ကနာရီကိုခြၽတ္ကာစားပြဲေပၚတင္ၿပီး  ဆံပင္ကိုျဖည္ခ်ကာအေၾကာတက္ေနတဲ့ ဇတ္ကိုဘယ္ညာခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ခင္မႈန္းၾကည့္ရတာ အမရာတို႔နဲ႔စကားေျပာေနပံုရတာမို႔  အခန္းထဲကျပန္ထြက္ကာ dinner ခန္းဘက္ျပန္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ကေလးေတြကေဘာလံုးေတြနဲ႔ေဆာ့ေနတာမို႔  ပံုပံု႔ေလးကိုခ်ီကာ

" မီးေလး  ေမေမေရာ "

" ေမေမ ဟိုးမွာ၊ တီေလးနဲ႔ "

" ေက်းဇူးပါဗ်ာ "

ပါးအိအိေလးကိုဖိနမ္းၿပီးျပန္ခ်ေပးတာနဲ႔  တုတ္တုတ္ကေလးသြားေျပးေဆာ့ေတာ့သည္။ ေသာက္ေနက်အရက္ကဒီေန့က်မွပိုမူးၿပီး  ပိုပူေနသလိုပင္။ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာ စကားေျပာေနတာမို႔ အနားသြားကာခင္မႈန္းပုခံုးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။

" စကားေတြမ်ားေနၾကတာလား၊ "

" ေျပာစရာေတြမကုန္ဘူးေလ။ အခ်ိန္လဲေနာက္က်ေနၿပီ  ျပန္ရေအာင္ အမရာ "

" အင္း အဲ့တာဆိုျပန္ေတာ့မယ္။ ကိုစိုင္း  Happy for you "

" လာေပးတာေက်းဇူးပဲ။ ငါ့ညီမေတြကေတာ့ ေနာက္မွထပ္ခ်ိန္းၾကမယ္ "

" ဘိုင့္ ခင္မႈန္း၊ "

အမရာတို႔ကိုဖက္ကာစိုင္းခန္႔  ဒိတ္ေပးၿပီး  လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့သည္။ ခင္မႈန္းကဖဲဂါဝန္အက်ပ္ေလးကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးမို႔ ၾကည့္ရတာေအးခ်မ္းလွသည္။

" ကိုယ္တို႔နားရေအာင္ ေဘဘီ "

" ဟုတ္ "

ဆံပင္ကိုခပ္ဖြဖြထံုးထားတာမို႔ မ်က္ႏွာေလးကရွင္းကာၾကည္ေနေတာ့သည္။ နားထင္ကိုဖိနမ္းရင္းပုခံုးကေနမကာ ထူေပးလိုက္ေတာ့သည္။ အၿမဲစကားမ်ားၿပီး စြာစြာေနတတ္တဲ့ကေလးမက  မနက္ထဲကစကားသိပ္မေျပာပဲ  စိုင္းခန္႔ကိုမ်က္လံုးျခင္းပင္ဆံုေအာင္မၾကည့္ေပ။ ခင္မႈန္းကရွက္တတ္ၿပီးေဟာ့ရမ္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမဟုတ္တာမို႔ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲႀကိဳသိေနဟန္ရိွသည္။ စိုင္းရီခ်င္ေပမဲ့မရီပါ၊ တကယ္ႀကီးရွက္သြားရင္ ငိုေနလိမ့္မည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအခန္းကိုျပန္လာရင္း  မွန္ကေနတဆင့္ညခင္းမွာမီးေရာင္စံုလင္းေနတဲ့ အျပင္ဘက္ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။

မောင့်မဟေသီWhere stories live. Discover now