The Ceo Secret wife ( CEO SERIE 1 )

Chapter 3

For the last time I looked again at the airport entrance, hoping that Heinz might come but it was especially vague and I knew Macey was the one he loved.

Mapait akong napangiti at agad na pinunasan ang luhang pumatak sa aking mga mata. May nangyari sa amin kagabi pero heto ako tumatakbo na agad palayo not thinking about the consequences of the decision I made.

"Calling all the passengers bound to Korea, flight HK7890, you may now proceed to your boarding gate." muli akong sumulyap sa entrance sa huling pag kakataon bago ako tumayo sa kinauupuan ko dala ang aking maleta.

Maybe this time I made the right decision. At iyon ay ang palayain siya at hayaang maging masaya sa piling ni Macey.

Aalis na ako sa bansang ito. Iiwanan at kakalimutan ko na ng tuluyan ang lalaking minahal ko. It's time, it's time to let him go

He will always be  the only man i will love for the rest of my life.  Good bye Heinz.

Siguro darating ang araw na magiging masaya din ako.

         Nagising ako dahil sa araw na tumatama sa aking mukha. Napahilot ako sa aking sintido ng maramdaman ko ang pananakit ng ulo ko.

Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman kong wala akong kahit na anong saplot maliban sa kumot na nakatakip sa aking katawan. Nakahinga ako ng maluwag ng makitang nasa kwarto ako ni Paris

"Thanks god." i uttered to myself

Agad kong hinagilap ang boxer ko at agad na isinuot iyon. Napakunot ang aking noo at napako ang aking tingin sa brown envelope na nasa bedside table.

Agad ko iyong kinuha at binuklat ang laman. The annulment paper I gave her yesterday.

Napako ang tingin ko sa pangalan niya na may pirma niya sa itaas. She's already signed our annulment paper

Naagaw ang atensyon ko ng papel na nakatupi kasama ng annulment paper at ng singsing niya.

𝐻𝑒𝑦 𝒉𝑢𝑏𝑏𝑦,
  
  𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑘𝑢𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑏𝑎𝑏𝑎𝑠𝑎 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑜 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑖 𝑎𝑙𝑟𝑒𝑎𝑑𝑦 𝑙𝑒𝑓𝑡. 𝑊𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔 𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐼 𝑎𝑙𝑟𝑒𝑎𝑑𝑦 𝑠𝑖𝑔𝑛𝑒𝑑 𝑡𝒉𝑒 𝑎𝑛𝑛𝑢𝑙𝑚𝑒𝑛𝑡 𝑝𝑎𝑝𝑒𝑟, 𝑘𝑎𝒉𝑖𝑡 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝒉𝑖𝑟𝑎𝑝 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎𝑖𝑛 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑦𝑜𝑠 𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑖𝑦𝑜𝑛.𝑃𝑙𝑒𝑎𝑠𝑒 𝑏𝑒 𝒉𝑎𝑝𝑝𝑦 𝑤𝑖𝑡𝒉 𝒉𝑒𝑟. 𝐼 𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑦𝑜𝑢.

                𝑃𝑎𝑟𝑖𝑠

Left? Dali dali akong kumilos para i check ang mga gamit niya nag babakasakaling biro lang ang lahat. Kaunti na lang ang gamit niyang natira, nag mamadali akong lumabas ng kwarto niya para mag tanong kay manang.

"Manang si Paris po? Nakita niyo po ba si Paris?"

"Hindi pa naman bumaba si ma'am Khalisha ijo. Akala ko natutulog pa at gabi na din siyang natulog kagabi, dahil hinintay ka niya." naiinis na napasabunot ako sa aking buhok

Dali dali akong kumilos at nag tungo sa aking kwarto para kumuha ng t-shirt ko.

Una kong pinuntahan ang bahay ng kaibigan niya nag babakasakaling nandodoon siya.

"Sino yan- H-heinz. Anong ginagawa mo dito?" tanong niya sa akin

"N-nag punta ba si Paris dito?" i asked

"H-huh hindi ehh." wala na akong ibang alam na mapupuntahan ni Paris kundi dito lang. Hindi siya pupunta sa parents niya dahil alam niyang malalaman ko din iyon

Hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo ko siya hahanapin.

"D-dumaan siya kaninang madaling araw dito, m-may dala siyang maleta at ang sabi niya aalis na daw siya." agad na bawi ni Anne

Napatingin ako sa sinabi niya.

"S-saan daw siya pupunta?"

"H-hindi ko alam." napaangat siya ng tingin sa akin

"Heinz."

"She already left you. Nasisiguro kong kanina pa nakaalis ang eroplanong sinasakyan niya." pakiramdam ko ay nanghina ako sa narinig

Huli na ako, huling huli na ako. Huli na para sabihin ko ang tunay kong nararamdaman sa kaniya. Huli na para sabihin ko sa kaniyang siya ang pinili ko at hindi si Macey.

Mag tatatlong linggo na simula ng umalis ako ng Pilipinas, para lumayo at pilit na kalimutan ang lalaking mahal ko.

Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman kong parang may kakaiba sa tiyan ko. Napatakip ako sa bibig ko ng maramdamang naduduwal ako.

Dali dali akong tumakbo papuntang bathroom at doon dumuwal ng dumuwal.

Isang linggo na akong ganito. Tinatamad mag trabaho at mahilig matulog. Ilang linggo na din buhat ng may mangyari sa amin ni Heinz.

Sandali akong napaisip, hindi pa ako dinadatnan mula noon. Napasinghap ako sa aking naisip. "H-hindi kaya buntis ako?"

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto ng aking kwarto at iniluwa noon ang nakakunot ang noong si kuya Scott.

"K-kuya-"

Nagulat ako ng may iabot siya sa aking pregnancy test.

"Kuya-" walang ibang salitang lumalabas sa aking bibig kundi kuya

"Gamitin mo yan para malaman ko kung tama ba ang hinalang kong buntis ka." napatango na lang ako sa kaniya

Tumalikod na ako kay kuya at pumasok sa banyo dala ang tatlong pregnancy test na iniabot niya sa akin kani-kanina lamang.

Ginamit ko nga iyon at nag hintay lang ako ng ilang minuto. Nanlaki ang aking mata sa nakita, nakaawang ang aking labi.

"B-buntis a-ako." nakatulalang lumabas ako ng banyo dala ang tatlong pregnancy test na hawak ko.

Hindi ako makapaniwala na buntis ako, at si Heinz ang ama.

"What's the result?" my brother asked

Iniabot ko sa kaniya ang tatlong pregnancy test na hawak.

"Y-you pregnant. W-who's the father? Is it Heinz?" napatango na lang ako sa kaniya

        It's been three weeks since Paris left home, and I still can't find her.

Even her parents did not know where she was.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Ni hindi ko nga alam kung ayos lang ba siya, kung safe ba siya, kung kumakain ba siya ng mabuti.

Miss na miss ko na siya, ang ngiti niya, ang tawa niya at ang pagiging maalalahanin niya.

"Dude mag pahinga ka na muna kaya. Ilang linggo ka ng walang maayos na pahinga."

"Dude Asher is right you better rest, hindi matutuwa si Khalisha kapag nalaman niyang pinapabayaan ang sarili mo."

Napatingin ako sa dalawa kong kaibigan ng mag salita ang mga ito.

Papaano akong makakapag pahinga kung hanggang ngayon hindi ko pa din nalalaman kung nasaan si Paris?

Kung kailan handa na akong mahalin siya atsaka siya nawala. Kung kailan siya na yung pinili ko atsaka siya nawala, atsaka siya sumuko.

Kung kailan handa na akong bumuo ng pamilya kasama siya. Napangiti ako ng mapait totoo pala ang kasabihan na nasa huli ang pag sisisi.