ကျနော်နဲ့ဝဏ္ဏပင်လယ်မှာသာယာနေကြတာပေါ့ဗျာ..။ဒါမဲ့မျက်ခုံးကတော့ခပ်လှုပ်လှုပ်ပဲ...၊ကိုကိုမသိလောက်ဖူးမလားဟင်..၊အက်အချိန်တုန်းကလည်း..ကိုကိုမသိလောက်ဖူးပဲထင်ထားခဲ့မိပင်မဲ့...။
ဖြောင်း!!!
'အားးကိုကိုနာတယ်..အီးဟီး..ကြောက်ပါပီဗျ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး'
ကျနော့်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ်မှာမှောက်အိပ်ခိုင်းထားရင်း..ဖင်ချွတ်ပြီးတော့ကိုအားရပါးရဆော်တာဗျ။
'မင်းကိုကျောင်းပို့တာစာလုပ်ဖို့လေ..မင်းကကျောင်းလစ်ရဲတယ်ပေါ့.ကဲကွာ..ကဲကွာ!'
ဖြောင်း..ဖြောင်း...!
'အမလေးကိုကိုရေ..ကျနော့်ဖင်ကွဲတော့မယ်..ဖြေးဖြေးရိုက်ပါဗျာ...'
ကျနော်ကလူပျိုပေါက်အရွယ်ဖြစ်နေပြီလေဗျာ...၊ရှက်တာပေါ့ဗျ..။
'....'
ကိုကိုကဘားမှမပြောပဲ ဆက်တိုက်ရိုက်နေခဲ့တာ..။
ကိုကိုတုတ်မသုံးဘူး..။သူ့လက်နဲ့သူပဲရိုက်တာ..။ကိုကိုလည်းကျနော့်ကိုရိုက်ပြီးတဲ့အခါ၊ကျနော်နဲ့ထပ်တူနာကျင်နေမယ်ဆိုတာကျနော်သိပါတယ်...။
'ကိုကို..ရပ်ပါတော့.. ဟင်....'
ကျနော်ကိုကို့ကိုကြည့်မိတော့...၊ကိုကိုပါးနှစ်ဖက်ကပန်းနုရောင်သန်းနေခဲ့တယ်...။ဘယ်လိုတောင်လှရက်ရတာလဲဗျာ....။သူရိုက်လို့ဝတဲ့အခါကျမှကျနော့်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တာ...။သူကျနော့်ကိုဘားမှမပြောပဲ သူ့အခန်းသူဝင်သွားခဲ့တယ်..။နောက်နေ့တစ်ရက်လုံး
ကိုကိုအခန်းထဲကထွက်မလာခဲ့ဘူး...။ကျနော့်ကို ရိုက်ပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်လို့နေမယ်..။တော်သေးတာပေါ့
အက်နေ့ကကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့..။ဟဟ..သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပိတ်ရက်လေ...။
ကျနော်က ဝဏ္ဏနဲ့ ကျောင်းမပိတ်ခင်နောက်ဆုံးရက်ဆိုပြီး..သူငယ်ချင်းတစ်ချို့ကိုပါစုပီးအတန်းလစ်ကြတာ..၊လမ်းမှာကိုကိုနဲ့ထိပ်တိုက်ကိုတိုးတာလေ..။
'ငါ့အမေကငါ့ကိုအစောပြန်ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုငါ့အမေကအလိုလိုက်တယ်ကွဟဲဟဲ'
ဂုဏ်ယူစွာပြောနေတဲ့ဝဏ္ဏအား..ဓနတစ်ယောက်ပြန်ပြီးချေပဖို့အလုပ်။
'အေးပါကွာ..ငါဆိုပိုတောင်မှလွတ်လပ်...အဲ...ချီး..'
ကိုကိုဟ..သေစမ်း..။ငါကြွားတောင်မကြွားရသေးဘူးလေ။
'အို..ဟိုမှာမင်းအကိုမဟုတ်လား..'
ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေရဲ့အသံကြောင့်..ကိုကိုလှည့်ကြည့်လာတယ်။ဒါနဲ့ကျနော်လည်းအမြန်ပြေးဖို့လုပ်ပင်မဲ့။
'တခြားလမ်းကသွားကြမယ်ဟေ့ကောင်တွေ..'
ဝိုးတို့ဝါးတားနဲ့ကျနော့်နောက်ကိုလိုက်လာကြတဲ့ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေ။
'ဟမ်..အေးအေး..'
'ဓနရှိန်!!'
သွားပြီ။အသံကဟိန်းထွက်နေရောပဲဗျာ။
'ချီး..သေပြီဟ...ဟီး..ကိုကို..အ့..အ့..နားရွက်ကိုမဆွဲနဲ့လေဗျာ..နာတယ်'
ကိုကိုကကျနော့်နားရွက်ကိုလိမ်ဆွဲပြီးကျနော့်ကို ကိုကို့ကားထဲဝင်ထိုင်ခိုင်းတယ်လေ။
'အိမ်မှာရှင်းကြတာပေါ့..မင်းတို့လဲလစ်လိုက်တော့..မဟုတ်ရင်မင်းတို့အိမ်ကိုရော...ကျောင်းကိုရော..ငါတိုင်မယ်'
ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေလည်းကိုကို့ကိုကြောက်တာနဲ့အမိန့်နာခံပြီးပျောက်ချင်းမလှပျောက်ကုန်တယ်လေ။
'ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ !!'
အသေအလဲထွက်ပြေးကြ...။
ကိုကိုကသိပ်သြဇာညောင်းတာဗျ..။အခုတစ်ခါထပ်မိရင်ကျနော်တော့ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ဖင်ချွတ်ပြီးအရိုက်ခံရပါ့...။
'ဓန..မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ..'
'ဒီလိုပါပဲကွာ..ညနေတောင်စောင်းနေပြီပဲ...ပြန်ကြမလား'
'okလေ..ငါအမေလည်းငါ့ကိုမျှော်နေလောက်ပြီ'
'ငါအကျီဝတ်...ဟင်...အမလေးကိုကို...ဘယ်..ဘယ်လိုဖြစ်လို့...'
ကျနော်လည်းဝဏ္ဏကိုစကားဖြတ်ပြီးတာနဲ့အကျီဝတ်ဖို့ကြံတုန်းရှိသေး..၊ကျနော့်နောက်နားမှာထီးထီးကြီးရပ်နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် ဝိညာဥ်ပါလွင့်တော့မလိုပါပဲ။
'မင်းတို့ကအကျင့်မကောင်းလိုက်ကြတာ...နှစ်ယောက်ထဲလာပျော်ပါးနေကြတယ်ပေါ့...ဟင့်...'
'ကိုကို..ဟိုလေ...'
'ဟေ့ကောင်..ငါ..ငါပြန်နှင့်..'
ကျနော့်ကို ကိုကို့ဆီထားခဲ့ပြီးပြေးဖို့လုပ်နေတဲ့ဝဏ္ဏ။
'လာပါအုံး..ဓနနဲ့ချစ်သူငယ်ချင်းလေးဝဏ္ဏရဲ့...'
'ဗျာ..အကိုအဲလက်စ်..'
ကိုကို့အခေါ်ကြောင့်ခေါင်းတစ်ကုတ်ကုတ်နဲ့ ကျနော်တို့နားပြန်လာရတဲ့ဝဏ္ဏ။
'အဟမ်း...မင်းတို့နှစ်ယောက်..ဟိုးမှာမြင်လားမီးပြတိုက်ကို..'
'ဟုတ်!'
တက်ညီလက်ရှိဖြေကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်။
'ပြေး....'
'ဗျာ??'
'ချက်ချင်း...'
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ပြောလာတာပဲ..၊ကိုကိုပိုပြီးစိတ်မဆိုးလာခင်မြန်မြန်ပြေးမှဖြစ်မယ်။
'ဟုတ်..သေတာပဲ..'
'ဟေး..ပြီးရင်ငါ့ဆီပြန်ပြေးခဲ့အုံးနော်..ငါဒီမှာနေဝင်တာကြည့်ရင်းစောင့်နေမယ်..ငါကနှေးတာမကြိုက်ဖူးနော်..သိတယ်မလား'
မပြေးချင်ပင်မဲ့လည်း..အမှားလုပ်ထားမိတော့လည်းပြေးရတော့တာပေါ့ဗျာ။
'ဟုတ်ကဲ့!!'
ဟိုနှစ်ကောင်ကိုပြေးခိုင်းပြီးတာနဲ့ ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုကိုနိုင်အသင့်ခင်းထားပေးတဲ့ ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်းရင်းး။
'ဒီမှာ..'
'သခင်လေးဘာလိုချင်လို့လဲ'
'ဝိုင်အေးအေးလေးတစ်ခွက်လောက်လိုချင်တယ်'
'ဟုတ်ကဲ့ကျနော်မှာပေးပါ့မယ်..'
'omm'
..
'ရပါပြီသခင်လေး...'
'ထိုင်အုံး...'
'ဟုတ်..'
ကျနော့်အမိန့်ပေးတာမဟုတ်ပါဘူး။..ဒီတိုင်းသက်တောင့်သက်သာနဲ့စကားပြောချင်ရုံပါ။
'မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား.....'
'....'
သခင်လေးသိသွားခဲ့ပြီ....
ဒေါက်ဒေါက်...(တံခါးခေါက်သံ)
'သခင်လေး..အာ..အက်လိုတွေမယူလာပါနဲ့ အားနာစရာကောင်းအောင်..'
ကျနော့်ကိုသခင်လေးကဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုချက်ချင်းထိုးပေးတယ်။
'ဒါကမင်းမိန်းမအတွက်..မဂ်လာပါအမ...'
'ဟုတ်ကဲ့မဂ်လာပါကွယ်'
'ဟိတ်..ခလေးတွေလာယူကြ..ငါမရွေးတက်ဖူး..မင်းတို့ကြိုက်မယ်ထင်တာဝယ်လာခဲ့တာပဲ..'
အမကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ကုတ်ကုတ်လေးထိုင်နေကြတဲ့ခလေးနှစ်ယောက်ကိုမုန့်ထုတ်တွေကမ်းပေးရင်းပြောမိတယ်။
'ဝါး...အများကြီးပဲ ကိုကိုကြီးကျေးဇူးပါခဗျ...'
'ကျေးဇူးပါအကို...'
'ဟမ်..မင်းက?'
ငါထင်တာနှစ်ယောက်လုံးကို..ပေါက်စလေးတွေလို့..ဟုတ်သားပဲ..။ကိုကိုနိုင်ငါ့ဆီမှာအလုပ်လုပ်တာကြာနေပြီကို..ခလေးတွေဒီအရွယ်ရှိသင့်ပါတယ်..။
'arrသခင်လေး..သူကမေနွယ်..ကျနော့်သမီးအကြီးမပါ..၁၂နှစ်ပါ..သားလေးက၈နှစ် ဘုန်းမြတ်ပါ..'
'aww..အကိုကိုမင်းတို့သိကြလား'
'သိတယ်..သားတို့ဖေဖေကိုပြန်ပေးဆွဲထားတာလေ..'
ပြန်ပေးဆွဲထားတယ်တဲ့လား...။ခလေးတွေတွေစိတ်ထဲဒီလောက်ထိဖြစ်သွားအောင်..ငါ့နားကိုကိုနိုင့်ကိုအကြားကြီးထားခဲ့မိတာပဲ။
'ဟမ်..ဟားဟား..မဟုတ်ပါဘူးကွာ..ကဲပါမုန့်တွေစားလိုက်ကြအုံးငါမင်းတို့မေမေနဲ့စကားပြောလိုက်အုံးမယ်'
'ဟုတ်ကဲ့!'
ခလေးတွေကိုအပြင်ထွက်စေပြီးမှ အမနဲ့နှစ်ယောက်ထဲသီးသန့်စကားပြောမိတယ်။
'အမ..ဘယ်လိုနေသေးလဲဗျ..'
'သက်သာနေပါပြီ..သခင်လေးကဒီတိုင်းကြီးမဆိုင်းမတွရောက်လာခဲ့တော့စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ..'
ပြုံးရင်းပြောလာသူ။
'အမကဘာဖြစ်တာလဲ ကျနော့်ကိုပြောပြလို့ရမလားဗျ..သိတယ်မလား..အမယောကျာ်းကမပြောပြဘူး..သူကနှုတ်ပိတ်နေလို့..'
ကျနော်လည်းအမှန်အတိုင်းပဲ တည့်တိုးပြောရင်းမေးမိတယ်။
'ဟင်းးး..အမကကင်ဆာဖြစ်နေတာခလေးရဲ့...'
'ဗျာ...'
ကင်ဆာ...။ကုသဖို့မလွယ်ကူတဲ့ရောဂါတစ်ခု။
'တကယ်လို့အမမရှိတော့တဲ့အခါ..ကိုကိုနိုင်နဲ့အမခလေးတွေကိုဂရုစိုက်ပေးပါလို့အမတောင်းဆိုချင်တယ်ကွယ်..'
သူမဝမ်းနည်းနေတယ်၊ဒါမဲ့ထုတ်ဖော်ပြခြင်းမရှိဘူး။
'ကု..ကုလို့ရော..'
သူမစိတ်အေးအောင် ကုသဖို့အတွက်ပြောမိတယ်။
'မရတော့ဘူး....'
အမကထိုအချိန်မှာပြုံးနေခဲ့ပင်မဲ့..ကျနော်သိတယ်၊သူမဘယ်လောက်ခံစားနေရသလဲဆိုတာ...၊သူမမရှိတော့ရင်..ခလေးနှစ်ယောက်..ဟင်းးးး..ကိုကိုနိုင်...။သူကျနော့်ကိုမပြောပြခဲ့ဘူးဆိုတာက ကျနော်စိတ်ပူမှာစိုးရိမ်လို့ဆိုတာ...။
................................ကြွေ................................
