Halledebilirdik | GXG +18

İlaçlandırma

"Diyorum ki; benimle daha sonra
sevişmek isteyeceksin,
kızım, ilgi duyuyorum."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bade'nin anlatımından
Aşağıdan gelen tıkırtı seslerine uyandım. Hızlıca doğrulup yavaş adımlarla aşağı indim. Mutfakta birinin olduğunu anlamamla hazırlandım ve ona doğru koşup yumruk atacaktım ki Beria hocanın olduğunu anladım. Ben nasıl Beria hocanın burda kaldığını unuttum ya?

Beria hoca arkasını dönüp bir havada kalan yumruğuma birde bana bakıyordu. Gülümseyerek elimi indirdim.

"Ben sizin burda olduğunuzu unutmuşum da. Tek yaşamaya alıştığımdan sanırım."

Kafasını yana doğru eğip konuştu;

"Rahatsız mı oldun?"

Şaşkınlıktan gözlerimi açtım. Ben mi? Senden mi? Hele neler diyorsun sen?

"Nee? Aslaaa! Olmadım. İyi ki geldiniz. Çokta güzel uyuyordunuz..yani uyumuşsunuz.. şey uyudunuz mu diyecektim, evet."

Dudağının kenarı kıvrılır gibi oldu.

"Tamam sakin ol. Asla ben uyurken beni izlediğini çaktırmadın merak etme."

Kaşlarımı kaldırdım ve yanından geçerek tezgaha geçtim. Bir şekilde sıyrılmam gerek.

"Eee..ben şunları doğrayayım."

Yanıma geldi ve elimdeki bıçağı aldı.

"Sen hasta değil misin? Geç otur, hastalığını bil."

Kaşlarımı çattım.

"Ama ne yapıyorsunuz ya? Bıçağı elimden niye aldınız kavga çağırmayın. Bırakın onu hemen, masadan alacağım."

Kaşlarını kaldırıp bana baktı. Ciddi olduğumu anlayınca bıçağı tezgaha koydu. Bıçağı tezgahtan alıp salatalığı doğramaya başladım.

"Bıçak için teşekkürler, ayrıca ben düne göre daha iyiyim."

Elini göğsünde birleştirdi.

"Sen beni mi kandırdın bana mı öyle geliyor?"

Salatalıkları doğrayıp tabağa koydum. Domatesi elime alırken konuştum; "

Aa lütfen olur mu öyle şey? Ben size sonrasında bu bıçağı kullanmayacağım, demedim ki."

Bir şey söylemeden yanımdan ayrılıp dolaba gitti ve sofrayı kurmaya başladı.

Masaya oturacağım sırada Beria hoca konuştu;

"Gel de ilk ateşine bakayım.
Ona göre okula gitmezsin."

Benim ateşime bakmak istiyorsan aynaya bakman yeterli. Evet, Bade yürümüyor, uçmuyor, ışınlanıyor. Yanına gittim eliyle alnımdan kontrol edecek sanarken birden yumuşak dudaklarını alnımda hissetmemle kaskatı kesildim. Ben hep hasta numarası falan mı yapsam? Neden olmasın kii!? Sonuçta bu hastalık olmasa bu anı bok yaşardım.

Dudakları alnımda hareketsizce dururken ben dudaklarını hissetmenin keyfini doyasıya çıkartmak istiyordum. Dudaklarını çektiğinde sanki bir boşluk oluşmuştu. Keşke hep orda kalsaydı.