Spider Web | PETER PARKER 🕷

Pizza!

Elime yapışan o iğrenç şeyle beraber havaya uçunca bu sefer çığlığı basamadım.Çünkü korkudan sesim çıkmamıştı.Dışarıdan aşırı sakin görünsem de içimde fırtınalar kopuyordu.Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bir an yerinden çıkıp aşağı düşecek falan sandım.

Kısa bir uçuşun sonunda birisinin kollarında olduğumu fark ettim.Nedensizce bu bana güven vermişti.Olduğum kollar oldukça sıcak ve kaslı kollardı.Ben ise yanağımdan akan kan ve başımın dönmesiyle gözümü kapatmış ölü gibi yatıyordum.Belki de beni ölü sanıp bırakmasını falan istiyordum ama hâla çok hızlı bir şekilde nefes aldığımı unutmuştum.Adam beni kolları arasında aldıktan sonra biraz durmuş ve tekrar uçmaya başlamıştık.Ben gözümü açmaya bile cesaret edemiyordum.Biz havada süzülürken iç organlarım yer değiştiriyor,başım daha da çok dönüyordu.Sonra bir anda poşetlerimi orada,olay yerinde unuttuğumu fark ettim ve bir anda gözlerimi açtım.

"Lanet Olsun!"

Gözümü açıp kıpırdanınca neredeyse düşüyordum ki adam beni daha sıkı tuttu.Bu sırada havada kiminle uçtuğuma bakmak için kafamı çevirdim ve bu herkesin hayran olduğu,Youtube'da sürekli insanları kurtaran Spiderman'di.

Açıkçası gerçekten şaşırdım çünkü o videoların fake olduğunu düşünüyordum ama değilmiş.Son olarak Spiderçocuk ağını bir yere attı ve yanımızdaki büyük binanın çatısında durduk.Spidermana o kadar sıkı tutunmuştum ki indiğimizi fark etmemiştim bile.

"Şey..hanımefendi iyi misiniz?"

Dediğinde hiçbirşey olmamış gibi kucağından atladım ama anlık baş dönmesiyle başımı tutarak yere oturdum.

"İyiyim teşekkür ederim."

"Pek iyi gözükmüyorsunuz,kafanızı çarpmışsınız."

"Boşver şimdi kafamı,poşetlerim orada kaldı onları almam lazım pizzalarım vardı içinde!"

Spideyçocuk çocuk diyorum çünkü sesinden genç olduğu anlaşılıyordu.Bana ciddi misin dermiş gibi baktı.Aslında yüzünü görmüyordum ama maskenin gözlerinden mimiklerini az çok anlayabiliyordum.

"Neredeyse ölüyordun ve senin düşündüğün şey aldığın pizzalar mı?"

"Evet.Lütfen hadi indir beni de ben gidip alayım."

"Hayır.Beraber gideceğiz hem kafanı çarpmışsın hem de saat geç oldu başına bir şey gelebilir."

Bir anda bana "siz" diye hitap ederken "sen"'e geçmesi ve beni bu kadar umursaması garibime gitmişti ama umursamadım.

"Ben giderim aslında ama bu binadan tek başıma inebileceğimi sanmıyorum."

Dedim ve en sevimli gülümsememi yaptım.

"Ee..peki o zaman gidelim."

Aynı anda ayağa kalktık ve ikimiz de ne yapacağımızı bilemeden birkaç saniye birbirimize baktık.Yani bir anda gidip çocuğun kucağına atlayacak halim yoktu ya.

"Ee..şey sen gel ben seni tutarım."

"Geleyim de nereye tutunacağım? Ya düşersem?"

"Burada ben varken düşme ihtimalin yok."

Etkilenmemeliyim,etkilenmemeliyim,etkilenmemeliyim..lanet olsun etkilendim.

"Tamam o zaman.."

Yanına gittim ve hâla ne yapacağımı bilemeden ona baktım.

"Kollarınla boynuma tutun ve bacaklarını da belime sar."