Part 9

218 14 2
                                    

ေနေရာင္စူးစူးေၾကာင့္ jimin နိုးလာသည္...။
ေနေရာင္က Baby ေပၚျဖာက်ေနလို႔္ baby ရဲ႕ မနက္ပိုင္းအလွကိုရႈစား ရတာမွန္ေပမဲ့...သဝန္ေတာ့တိုမိသား...

ေနေရာင္က်တာၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ခုံးေလးေတြက အလိုမက္ျစာ တြန႔္ခ်ိဳးလာေခ်ပီ...
ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ရသူအိပ္စက္ေနျခင္းကို ႏွောင့္ယွက္ေနသည့္ေနေရာင္အား ခ်စ္ရသူရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ မက်ေရာက္ေတာ့ေအာင္ ကုတင္ေပၚမွ အသာဆင္းကာ လိုက္ကာေလးအားဆြဲပိတ္လိုက္သည္...။

ကုတင္ဆီအားျပန္သြားပီး ထိုလူသားေလးနားအား ျပန္လွဲလိုက္ေတာ့ အလိုကၱသိ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည္...။

ဒီေကာင္ေလးငါ့ကို ဘယ္တုန္းထဲက မေၾကာက္ေတာ့တာလဲ...။

''နိုးေနပီလား...''

''ဟုကဲ့...''

''နာေနေသးလား...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... ''

''ရပါတယ္... က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္...မနာေတာ့ဘူးမို႔ စိတ္မပူပါနဲ႕...''

ရင္ခြင္ထဲမွ Yoongi ေခါင္းေလးအားဆြဲေမာ့လိုက္ပီး...

''ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာ...မင္းနဲ႕မွ ပထမဆုံးထင္တယ္...ကိုယ္ေတာင္းပန္ရတာကို မႀကိဳက္ဘူး... ဒါေပမဲ့ မင္းကိုၾကေတာ့ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ကိုယ္ေတာင္းပန္တာ... ၂ခါရွိသြားပီ...''

''ကိုယ္မင္းကို မခ်စ္သင့္ဘူး...ကိုယ္မင္းကိုေခၚခဲ့တာ မင္းမိဘေတြကို လက္စားေခ်ျခင္လို႔ သက္သက္ပဲ...ဒါ...ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္မိသြားပီ...''

''ခ်စ္တယ္...Yoongi...''
(သူမ်ားေတြ ဖြင့္ေျပာကုန္ပီေနာ္ ခမ်ားတို႔ေရာ မေျပာေသးဝူးလား🙈:)

yoongi ဘာအသံမြ မထြက္မိပဲ jimin ကိုသာေငးေနမိသည္...။အခုသူက ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာခံေနရတာလား...။

(ေအာ္ရွင္ရယ္ တုံးတယ္ေျပာရင္လဲ မႀကိဳက္ျပန္ဘူး...)

''Yoongi~~~ ''

ထိုသို႔ေခၚလိုက္တဲ့ အသံဆုံးမွာ ကိုယ့္စိတ္ဝတ္ညဥ္ ကပ္ပါသြားသည့္အလား...စကားေတြေတာင္ ထစ္ကုန္သည္...

''ဗ်....ဗ်ာ...''

''ကိုယ့္ကို ခ်စ္လား ...''

''ဗ်ာ...''

သခင့္အ႐ုပ္ေလး(အမိန္႔)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum