Trouble With Myself (Peculiar Series #1)

Trouble 14

Chapter 14: Fourteen

Ezequiel Chase

BIGLA na lang akong napamulat ng aking mata nang may narinig akong tunog sa aking paligid. Napabangon ako nang wala sa oras at hindi maintindihan ang sariling umiyak na lang nang walang dahilan.

Rumehistro na lang sa aking isipan ang nangyari sa akin sampung taon na ang nakakalipas. Mukha ni papa ang siyang naalala ko habang gumagapang sa kama patungo sa aking direksyon. Ang kanyang nakakalokong ngiti na siyang nagdala sa akin ng kilabot!

'Tumigil ka na! Tigil! Ayoko nang maalala pa ang mapait na nakaraan ko!'

I punched my head with my fist continuously.

"Stop! Please huwag! Pa, huwag po! Huwag mong gawin 'to---"

"Chase! Chase! Okay ka lang?"

Nakaramdam ako ng kamay na pumipigil sa palapulsuhan ko at nang idilat ko ang aking mga mata ay biglang bumungad sa aking paningin si Fourteen.

Ang kanyang maamong mukha na sobrang nag-alala sa akin.

"F-Fourteen, a-anong nangyari?"

Pero imbes na sagutin ay agad nag-iwas ng tingin sa akin ang aking kaharap at napatingin sa kanyang likuran. At doon nabungaran kong nandito pala si Manong Wilbert na mugto ang mga mata at halatang kagagaling lang sa pag-iyak.

Ngigngiti na sana ako nang makita ang kapapasok lang na nurse na may kasamang doktor.

Naguguluhan man, hindi na ako umangal nang lumapit sa akin ang doktor at inilawan nito ang aking mga mata.

Nasa isang tabi lang si Manong Wilbert na parang ayaw akong tingnan habang si Fourteen naman ay halatang may tinatago sa akin dahil sa kanyang nag-aalalang hitsura.

"Sir, he's okay naman. We already checked him and so far wala naman akong nakitang malalang symptoms and any kind of condition sa kanya. Liban lang talaga sa sugat dala ng pagkakabaon ng kuko sa kanyang likuran at swollen butthole niya. Call us, hijo if you feel something wrong, okay?" Napatingin ang doctor sa mga kasama ko sabay tango at excuse sa kanyang sarili.

Pagkatapos na pagkatapos na lumabas ng doktor, tinanguan lang ni Manong Wilbert si Fourteen na agad namang lumabas ng k'warto.

Mangiyak-iyak na hinila ng boss ko ang isang monobloc sabay tabi nito sa tabi ng aking kama.

He sat quietly and seeing my boss like this brought me confusion and I'm worried about him.

"S-Sir, what's happening?" I asked. I gulped for a second. Bakit parang may masamang balita akong maririnig ngayon? I tried to act cool kahit alam kong kinakabahan na talaga ako ngayon.

Hindi ko alam pero wala akong maalala kahit katiting sa kung ano ang nangyari kanina.

"Hindi ko alam kung anong nangyari but something happened to you two? May relasyon ba kayo ni Spade?"

Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang tanong. Paano niya nasasabi iyon? Isa nga si Spade sa pinaka-hate kong nag-e-exist sa buhay ko. Alam kong galit ako sa kanya pero never akong magkakagusto sa kanya.

"S-Sir? Si S-Spade? No! I'm not into him. I can't like him. He's a bully," I almost whispered the last sentence.

Sir Wilbert wiped his tears and held my hand. Ramdam ko ang panlalamig at panginginig ng kanyang kamay.

"Then why did the doctors find some semen on your butthole? And when they examined it in the lab, it matched my son's DNA. Did something happen to you two? Tell me the truth, Chase! Please!" Mas lalo akong naguluhan sa kanyang tinuran. May semen sa pwerta ko? How is that possible?