RUHLARIN İNTİKAMI

GİRİŞ

Merhaba öncelikle size bir açıklama yapmak istiyorum bu kurguyu yazmam çok ani gelişti, kurgu üzerinde hiç düşünemedim, yazım hatalarına hiç dikkat etmeden yayınladım.  Sonrasında pişman oldum kurguyu en kısa zamanda kaldırıcam ve ölüm Emareleri bittikten sonra bu kurgumu daha güzel ve biraz değiştirilmiş bir şekilde tekrar yayınlıycam, fakat kitabı henüz kaldırmadan okumak istiyorsanız yazım yanlışları ve kurguda çelişen olayları yorumlamadan okuyup geçmenizi rica ediyorum çünkü bunun farkındayım ve en kısa sürede kaldırıcam. şimdiden anlayışınız için teşekkür ediyorum.

hayallerimle süslediğim dünyama hoş geldin umarım uzun bir süre bana eşlik eder ve dünyamı terk etmezsin çünkü bu hayalleri sizinle beraber yaşatmak istiyorum.Yalnız başıma değil. Beraber başlayacağımız bu yolda artık yanlızlığa veda edebiliriz. Fakat hikayemizdeki mutluluklara, hüzünlere, ağlayışlara, kahkahalara, acılara merhaba diyeceğiz bunca duyguyu benimle beraber yaşayıp ,hissetmeye var mısın?

Bu kitap içindeki iyiliği kaybetmeyenlere, bu kitap acılarına rağmen dim dik ayakta durmayı öğrenenlere, yaralarını kendi sarabilenlere, bu kitap yanlızlık içinde yaşayıp kendi benliğini kaybetmeyenlere.

NOT: KİTAPTA +18 SAHNELER VE ARGO KELİMELER BULUNUR.

Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

İyi okumalar

ŞARKI:TOURNER DANS LE VİDE

Ölümü müjdeleyen , yardım çığlıklarını susturan, ruhları intikam için çağıran
karanlık gece mi ?

Yaşam bahş eden, susturulmuş çığlıkların sesi olan,kurtarıcıların aydınlık gecesi mi ?

Hangi tarafta olduğunuzu sizler belirliyiceksiniz.

ÖLÜM MÜ ? YAŞAM MI ?

"Hayatlar yok olmaz yok edilirdi
Hayat katilleri aramızdaydı ama
İnsanlar kördü...
Küçük çocukların çığlıkları huzuru
Yok ediyordu ama insanlar sağırdı .

Kanayan ruhu temizler mi göz yaşı?
Kanlı ellerle kirlenen bedenler arınır mı?
Ölüm rüzgarı sokakları terk eder mi?
Yaralar zamanla iyileşir mi?

Küçük bir çocuğun çığlıkları kabus görüp uyanarak annesinin kucağına koşarken dillenirdi, koşarken düşüp bir yerini incittiğinda hissedilirdi,ya da kalabalığın içinde annesini kaybettiğinde o çığlık duyulurdu. Peki ya duyulmayan çığlık hangisiydi ? o çığlığın duyulmamasına sebep olan kimdi ? duymamak için çabalayan kimlerdi ?veya duyupta yardım etmeyen kaç kişiydi ?

Evin içindeki çığlık evdekilere ölüm selas'ı dışarıdakilere düğün şarkısı gibi duyulurdu. Acılara ortak olunamazdı, mutluluk ise tek başına hissedilmez di kendinden büyük bir acıya ev sahipliği yapan küçük çocuk o gece o evdeki çığlığı duyan tek kişi oldu, yanında ona sahip çıkacak birilerini aradı acısına ortak olacak kimseyi etrafında bulamadı bu sefer mutluluğu aradı ama yanlızlığı mutluluğu öldürmüştü.

Küçük kız karşısında cayır cayır yanan eve çaresizce bakıyordu anılarının geçtiği eve, mutluluk kahkahalarının duyulduğu eve,sevdiklerinin olduğu eve son kez baktı yanan evin içinde kalmış annesi'ne ve abisi'ne haykırarak seslendi yalvarark ağladı,gelmelerini söyledi ama çığlıklarını kimse duymadı,kimse gelmedi onlara gitmek istedi ama kollarını tutan kirli eller buna izin vermedi göz yaşları yanaklarından hiç durmadan süzülüyordu küçük bedeni titrer bir vaziyet almıştı artık ayakta duramayacağını anladı kararmaya başlayan gözlerinin gördüğü son şey yangın, kalbinin hissettiği son duygu intikam oldu ve küçük gözlerini kısa bir karanlığa uğurladı.