Friends
Binuksan ni Manang ang kulay pink na pinto. Ito lang ata ang pink na pinto dito. Black and white kase lahat.
"Ito po ang room nyo ma'am"magalang na ani ng matanda kAya bumusangot ang mukha ko.
"Don't call me ma'am po manang. Just Andrea or andy for short!"nakangiting ani ko dito kAya ngumiti ito pabalik.
"ah sige!Andy,iha,halika!"Sabi nito kAya lumapit ako sa kanya. Sinuyod namin ang loob ng kwarto ko dahil malaki ito. Malaki lang ng kaunti itong room ko sa office. Sosyal ng kwarto ko ah! "Ito ang phone sa room mo,nakakonekta ito sa office ni sir at sa Private gadgets ni sir. Itong bathroom mo,wala pang gamit,dahil magsa-shopping daw kayo ni sir bukas. Lahat Ng wala pa dito sa room mo ay nilista ko kAya ikaw na bahala na pumili ng gusto mong brand or design."tumango ako sa mg tugon ni Manang.
Matapos ang room tour namin ni Manang Humiga ako sa bed,mabuti na lang may isang extra pillow at blanket na nilagay. Pagod ang katawan ko dahil 7 na,at iyak lang ako ng iyak kaninang umaga. Nakahinga ako ng maluwag ng malaman kanina na nasa mabuting kamay na ang ate at pamangkin ko.
Bago ako natulog nagdasal muna ako pagkatapos ay Humiga na. Kakapikit ko pa lang ay naramdaman ko na ang kapayapaan kAya nakatulog kaagad ng mahimbing.
May nararamdaman Akong humahaplos sa mukha ko kAya hinay-hinay Kong minulat ang Aking mga mata. Napaupo kaagad ako ng bumungad sa akin ang nakangiting lalaki sa harapan ko. Nakalimutan ko pangalan eh.
"I'm sorry for bothering your sleep, but you need to eat dinner hun. It's 9 already"Saad nito. Napabuntong hininga nalang ako at tumingin sa malaking orasan. 9 na nga,malapit ng mag 10. Nakakain na ako ng hapunan pero parang nagugutom ako kAya tumango ako sa kanya.
"Come here"lumapit ako. Bakit ganun?nung di ko pa Sya nakikita nenerbyos ako dahil sa takot ngayon parang wala lang lahat sa akin. Ang payapa pa ng puso ko hindi man lang nakaramdam ng takot.
Inalalayan Niya ako pababa ng hagdan,I was speechless. Opposite pala ang isang to sa impression ko sa kanya noong hindi ko pa namemeet. But, may bad side talaga siya, pa inosente at mabait tas biglang magiging demonyo.
Ng makarating kami sa dining table,he pull out a chair for me kAya umupo ako roon at nagpasalamat.
"You're always welcome honey." In a sweet voice he said. Parang musika sa tenga.
He smiled at me before he seat to his own chair. Ang taas ng dining table,pang royalty talaga. Dahil sobrang laki ng space sa bawat upuan,he pulled his chair and placed it beside mine.
May nakita akong maid na dumaan kAya niyaya ko itong kumain. Nakaka-op na kaming dalawa lang ang kakain sa dining table. Who knows,baka may katabi na pala kaming espiritu rito.
"Ayy wag Napo young mistress,may own meal po kami sa maids house." Mahinahong sabi ng kyut na babae. Magkasing edad lang ata kaming dalawa pero ang ganda nya,ako heto lang humihinga.
Tumango na lamang ako kAya umalis na ito. Humarap ako sa demonyo at nagulat ng makitang nakatingin ito sa akin.
"What's with the shocked face?" He said confused. Di nya ba Alam na masama ang tumingin,baka mapagkamalan ako nitong kriminal sa kakatingin Niya eh.
"W-wala" patay kang bata ka. Nautal pa talaga.
"Then why are you stuttering?" May bahid ng kasiyahan sa tunog ng pananalita nito.
"Haha....ano Kasi...may sasabihin ako" umupo kaagad ito ng maayos at mas lalo akong tinitigan.
"Go on" he said with an authority.
"Maganda sya noh?" Tanong ko sa kanya. I saw how confused his face is.
"Who?" He raised his brow at me.
"Yung kausap ko kanina" yumuko ako saglit para putulin ang aming tinginan. Tumingin ako sa kanya ulit at naka taas paring ang isang kilay.
"Oh! the maid?..... what's up with her?" Ano bah to,puro tanong. Ang tanong ko sinagot din ng tanong.
"Sabi ko, maganda siya. Ang unfair ng mundo,magkaedad lang naman ata kami pero bakit di kami magkasing ganda?" I said with a sad face.
"Yeah, it's unfair" he said, tumatango.
"It's really unfair. Because they are good lookings, while you,a more good looking one,a gorgeous,a beautiful creature,and a pretty attitude. It's too unfair,right?" I blushed because of what he just said. He smiled and placed my falling hairs behind my ear. Gagss humaba ata hair ko.
"Why speechless hun??...You don't agree with me?you opened that topic and now you're not talking," I roamed my eyes at his deep blue ocean eyes. I tilted my head to avoid his gaze.
Tumingin ako sa mga pagkain sa harapan at ngumiti.
"Wow!! Ang sarap naman nito. Anong mga pangalan nito? Pangsosyal ang mga mukha ah" I said with a small smile, because I actually know the names of the foods. Mga paborito ko ito eh.
"Oh really? changing the topic aren't we? And honey, I know that you know the names of that foods, your brother-in-law told me that,that is your favorite foods. Unless he's giving me false informations? Should I punish him?what do you think,hmm?" Namutla ako at nahiya. Akala ko pa naman makakatakas na,mas dinagdagan ko pa talaga ang kahihiyang ginagawa ko,nadamay ko pa si kuya.
"Lahhh,,,joke lang oyy,parang hindi kaibigan eh" I slapped his arm softly. Yung pang malanding sapak o sampal.
"Friends? we're friends?why am I not informed honey?" He said teasing me.
"H-ha??...ayy ano ba dapat? strangers pa pala tayo?" I said shyly. Kakahiya, kala ko close na kami strangers pa pala.
"Ang tanga ko,di pa pala kami magkakilala"I murmured to myself. Kahiya talaga,nakayuko ang ulo ko ngayon dahil nahihiya akong tumingin sa kanya. May pa sapak pa akong nalalaman, "Ang tanga talaga,arghhh!"
"Why aren't you looking at me?"he said and yumukod Sya para pantayan ang mata kong nasa sahig ang tingin. Nang magmeet ang aming mga mata tumingala ako para iwasan ang kanyang mga mata.
"Ohho, you're not avoiding my eye contact like what I'm feeling ,right?" Tumango ako kahit hindi ako nakatingin sa kanya. He hold my jaw using his hand and tilted it the way he wants. Before he can see my eyes I closed it.
"Well,I think what I'm feeling are right, you really are avoiding my eyes. Are you shy? Why are you embarrassed?" Namula ako sa hula nya pero umiling ako. Kasalungat ang reaksyon ng katawan ko sa galaw nito.
"Hey,honey. Look at me. What are you embarrassed about? Is it about you saying we're friends?...hey,come on honey,look at me" he said those words softly. And as a marupok girl binuka ko ang aking mga mata. Then I saw him smile.
"Bakit,ka nakangiti ng ganyan?"I said pouting. Parang nang-aasar lang.
"Haha, well, I just felt like in heaven, cause I saw a glimpse of the angel they're keeping. I am so damn lucky? Don't you think so?" He said it too dramatically. Even though I don't really understand it,I felt my stomach having butterflies inside.
"H-ha?" He just smiled widely and moved his face near to me. He looked down at my lips and I did the same. I lick my lips then he gulped. When our face are too near already. I closed my eyes preparing for the kiss. I was startled when I didn't feel anything at my lips, but instead his lips are on my forehead. It's a simple thing but it's a very heartwarming gesture for girls like me.
"You aren't a friend nor a stranger to me, because you're my wife,my soon to be Mrs. Stanford."then he kissed me in the lips softly.
