That One Night

TON VII

AUTUMN's

"REGINA!" I shouted habang nakatakip ang kamay ko sa ilong ko. And to tell you it's three in the morning.

Regina rushed inside my room in panic. "TUM?!? bakit?? may masakit ba sayo?!?"

Umiling naman ako.

Regina sighed. "Pambihira! Kung makasigaw ka naman daig mo pa naputukan ng panubigan." She rolled her eyes on me.

"Eh teka nga! Bakit ka ba sumisigaw? ang aga aga, hindi mo manlang inisip yung mga katabi nating kwarto, baka tulog pa ang mga people."

I felt guilty with what she said. Tama din naman siya pero extra maarte talaga ako ngayon lalo yung pang-amoy ko.

"Sorry... pero girl, ang baho kasi nung food na inihahanda mo, I can smell it from here." I honestly said.

"Hah??! Yung daing? and garlic fried rice?? Nababahuan ka? Edi ba paborito mo yon." Nagkibit balikat ako sa sinabi niya. I really love those, parang kahit everyday iyon lang ang umagahan ko, okay na sakin pero sa ngayon talaga, nasusuka ako sa amoy.

"Pregnancy hormones? I guess."

Napabuntong hininga na lamang si Regina. "Sorry, ulit." I apologetically uttered.

She smiled. "Hayaan mo na... Pero ikaw, mag-ayos ka na, okay? Babalik pa tayo doon sa venue ng ceremony at sa venue ng reception."

Tumango naman ako at ngumiti bago tuluyang lumabas si Regina ng kwarto namin.

Yes, today is the day that me and the father of my child has the chance to cross paths again. Pero sana huwag na lang.

This might be too advanced but what if. What if, malaman niya ang tungkol sa anak niya sa akin? What if, ipilit niya yung sarili niya? What if, magsama kami pero no strings attached, para sa bata lang?  and who knows, what if I fall? At siya, anak lang talaga ang habol niya...

-

Regina went to check on the venue of the ceremony and she's also the coordinator, so malamang na nandoon dapat siya. Well, I can say na, this is a unique wedding. This is our first time handling a surprise and a sunrise wedding.

Samantalang ako naman ang assign dito sa venue ng reception nila. Which I can say... na it's pretty organized already.

Sa ngayon ay hinahanap ko yung photographer na naka assign dito na mula sa GP Photography and I just hope na hindi si Spring iyon.

"Excuse me?" I called the attention of a man na busy sa pagkuha ng mga litrato. "Sir? I assume you are one of the official photographers of this event... I would like to as—IKAW??!" Hindi ko na naituloy pa ang sinasabi ko nang tuluyang humarap sa akin ang lalaki.

He just smirked.

"Ano nga ulit yung tinatanong mo, miss?" Wala naman siyang ginagawa pero kumukulo na yung dugo ko sa kaniya.

I rolled my eyes on him. "Nevermind." I said and was about to walk out when suddenly I felt my world revolving. "Oh shit! Not now and most importantly not infront of this man!" I whispered as I held my head.

Nakatayo lamang ako at hindi magawang humakbang dahil sa kaba ko na baka sa isang hakbang ko pa lang ay tuluyan akong mawalan ng malay dahil sa pagkahilo.