TON VIII

205 5 0
                                    

SPRING's

Days had pass and yes, Autumn is now here in my house.


True to what I've said, wala siyang ibang iintindihin kundi ang sarili niya lang. As much as possible ayaw ko rin na nasstress siya or nagpapakapagod sa trabaho. Kung pwede nga lang na dito na lang siya bahay eh, why not? Kaso I don't want to be selfish.


We made a deal na kapag, malaki na ang tiyan niya, she needs to stop working though she's on work from home already.


Well, we also made a deal that whatever is happening between us, it should remain private lalo na ngayon. Parehong mainit ngayon ang mga pangalan namin. Simula kasi nung lumantad ang mukha ko sa publiko, hindi sa pagmamayabang pero talagang naging instant famous ako.


And I hate it. I am a private person.

-

FLASHBACK

"Papayag ako. Pero! In one condition." Autumn stated.

"Name it."

"Magkaibang kwarto tayo. You don't have the rights na pakielaman ako sa mga gagawin ko. Hindi mo rin ako pwedeng mandohan... and lastly, I should be the one to give name to our baby."

Napangiti naman ako nang marinig ko na sabihin niyang "our baby".

"Huy ano?! Is it a deal or ngingiti ka na lang habang buhay?" Pagtataray nanaman niya sa akin.

"Deal." I quickly answered. Baka magbago pa ang isip.

Nagulat naman ako nang tumayo na siya. "W-wait?! where are you going?" I asked.

"Oorder lang ako ng pagkain. Gutom na kasi talaga ako." She shyly said.

Napangiti naman ako.  "Sige na umupo ka na, ako na lang ang oorder." I volunteered. "Ano bang gusto mo?"

"Donut. Original glazed lang tas coffee—"

"Ah ah ah no!" Agad naman akong kumontra kaya awtomatikong napataas ang kilay nito sa akin. "Hindi ka pwede ng kape. Ibahin mo na lang."

She rolled her eyes. "Fine. Just buy me any drinks." She sarcastically smiled and rolled her eyes again.

Napailing na lang ako.

"Sige na oorder na ako."

I sighed as I walk towards the counter. "Lord, give me the patience I need."

END OF FLASHBACK

-

"Ang tagal mo naman!" Autumn groans impatiently.

"Wow ha! Akala mo ba madaling makahanap ng atis na walang buto??" Pabirong asik ko sa kaniya. Hindi naman gaanong ka-weird ang cravings niya pero mahirap siya hanapin, as in.


"Whatever." Pagtataray ni Autumn and walks toward me, to get the eco bag that I am holding.


"Oh ayan ubusin mo." I chaff and go up stairs. Autumn was left alone downstairs.


I immediately go downstairs after changing my clothes and I found her munching her seedless atis.


"I will just go somewhere, huwag mo na akong hintayin baka gabihin ako." I said.


Autumn with her never ending eye roll whenever I speak just acted up again. "As if naman hihintayin kita. Huwag ka ngang feeling."


That One NightWhere stories live. Discover now