💞ဦး💞 အပိုင်း...၅(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
'ကိုကို...'
'အင်းး..ကိုကို့ကလေးလေး...'
'ဂျင်ဂျင်းဖုန်းဆက်တယ်...သူ့က်ိုအခုလာခေါ်ပါတဲ့..ဦး မအားဘူးမလား.သွန်းသွားခေါ်လိုက်မယ်နော်'
'ကိုယ်ပြန်မှဝင်ခေါ်ခဲ့မယ်..သွန်းးစာမေးပွဲရှိတယ်မလား..စာလုပ်..ကိုအပြန်ဝင်ခေါ်ခဲ့လိုက်မယ်'
'ရပါတယ်ကိုကိုရဲ့..သွန်းးစာတွေပိုင်နေပြီ...အညောင်းပြေအပြင်ထွက်ရင်းသွားခေါ်လိုက်မယ်..ကိုကိုအိမ်က်ိုပဲတန်းပြန်လာခဲ့နော်...'
'အင်းပါ...ဒါဆို ညကျမှတွေ့မယ်နော်ကလေး'
'ဟုတ်..'
သွန်းကသမီးနဲ့အဆင်ပြေဖ်ို့ကြ်ိုးးစားနေပေမယ့်သမီးကခေါင်းမာနေလို့အိမ်ပြန်ဖို့သူနေ့တိုင်းသွားခေါ်ပေမယ့်ဘယ်လိုမှခေါ်မရခဲ့တာကို..အခုမှဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ်မသိ။သူအလုပ်ဆက်လုပ်နေရင်းမှ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်လာတာကြောင့် လုပ်လက်စအလုပ်ကိုထားခဲ့ကာ ရုံးခန်းထဲကထွက်မယ်ပြင်တုန်းးး...
'Boss..ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ် '
'ဘယ်သူတဲ့လဲ'
'ယွန်းမီမီဇော်တဲ့ Boss'
'..ဘာ...ဘယ်သူ'
'ယွန်းမီမီဇော်ကိုမေ့နေရင် ဂျင်ဂျင်းမာမီလို့ပြောပေးပါတဲ့'
'လွှတ်လိုက်...ငါဒီကပဲစောင့်မယ်'
သူရုံးခန်းထဲထိုင်စောင့်နေတုန်း ကလေးက်ိုဖုန်းဆက်တော့ ကလေးကမာမီတို့အိမ်ကိုသွားနေပြီဆိုသောကြောင့်ကားကိုဂရုစိုက်မောင်းဖို့ပြောနေတုန်း ယွန်းမီကရုံးခန်းထဲဝင်လာသည်။နှစ်တွေသာကြာသွားတယ်...သူမက
အရင်အတိုင်းမပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ။နားရွက်နားလောက်ထိတိုကပ်နေတဲ့ ခဲရောင်ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ ဆွဲ သားcrop top အနက်ကို ဒူးအထက်နားထိပဲရှိတဲ့ဂျင်းစကပ်အဖြူနဲ့ဝတ်ထားတော့ ဗိုက်သားဖြူဖြူတွေက အထင်းသား။
'Hi! ဒါလင်..မတွေ့တာကြာ'
'ဘာကိစ္စရှ်ိလို့လဲ..ငါက မင်းလူ့ပြည်မှာမရှိတော့ဘူးထင်နေတာ'
