ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Από τα γενέθλια, στο γάμο..

Ξημέρωσε μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα στην καρδιά του φθινοπώρου. Μια βαρετή Δευτέρα για όλους, αλλά μια ιδιαίτερη μέρα για την Τερέζα και τον Αλέξανδρο. Ο νεαρός ηθοποιός είχε γενέθλια, τα πρώτα του μαζί της.

Προφασίστηκε ανειλημμενες υποχρεώσεις στο κέντρο της Αθήνας και έπεισε τον υπεύθυνο προγράμματος να μαζέψει όλες τις σκηνές τους τις πρωινές ώρες.  Ελεύθεροι, ξεκίνησαν από το στούντιο με προορισμό το σπίτι της.

Απορροφημένη στη συζήτηση μαζί του δεν κατάλαβε ότι ακολουθούσαν διαφορετική διαδρομή. Όταν αντίκρυσε τη θάλασσα στο πλάι τους κατάλαβε πως είχαν αλλάξει πορεία.

-Μωρό μου, που πάμε;

-Καπου που θα σου αρέσει πολύ. Και κυρίως κάπου που δε θα έχει καθόλου κόσμο για να μου αγχωθεις.

Κάθισε αναπαυτικά στη θέση της, χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά του γεμάτη αγωνία για την πρώτη τους βόλτα.

Σε μια στροφή του δρόμου είδε μπροστά της το ναό του Ποσειδώνα.

-Είσαι τρελός; Τι κάνουμε εδώ;

-Μια βόλτα στο πιο όμορφο σημείο της Αττικής.

Σταμάτησε τη μηχανή και αγκαλιασμενοι περπάτησαν προς το ναό. Ο υπάλληλος, βαριεστημενος, δε σήκωσε καν τα μάτια του να δει τους παράξενους τουρίστες του φθινοπώρου. Τους έκοψε μηχανικά τα εισιτήρια προς μεγάλη ανακούφιση της.

Ανέβηκαν πιασμένοι χέρι χέρι στο Ναό και χαζευαν εκστασιασμένοι την ομορφιά και τη γαλήνη του τοπίου.

-Ειναι μαγικό αυτό το μέρος. Εδώ ήταν η πρώτη μου βόλτα όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω στη σχολή. Από όλα τα μνημεία της Αττικής τα βήματα μου με έφεραν εδώ. Έχει μια αύρα ο χώρος που με ηρεμεί και με ταξιδεύει. Ήθελα να έρθουμε μαζί, να ναι εδώ η πρώτη μας βόλτα.

-Ειναι υπέροχο μέρος. Έχω να έρθω εδώ από μαθήτρια που μας έφερναν με το σχολείο.

Κρατώντας τη σφιχτά στην αγκαλιά του κάθισαν σε ένα πεζούλι, στην άκρη του χώρου, και χαζευαν το τοπίο. Κουρνιασε πάνω του και τον άκουγε σα μαγεμένη να της μιλάει για το Ναό και την ιστορία του. Αφού γέμισαν τα μάτια τους εικόνες και τα κορμιά τους  χάδια κατέβηκαν από το βράχο για να συνεχίσουν τη βόλτα τους.

-Πείνασες μάτια μου;

-Ναι πολύ, αλλά καλύτερα να πάμε σπίτι και να παραγγείλουμε κάτι. Φοβάμαι μήπως..