ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Στα όρια..

Χαρτομάντιλα στον καναπέ, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί στο μικρό τραπεζάκι, μια συσκευασία οικογενειακό παγωτό Μερέντα - φυστίκι στα πόδια της Τερέζας και η φωνή της Άννας στη διαπασών να γεμίζει το χώρο.

Παραλύω,
νιώθω τον κόσμο κάτω απ' τα πόδια μου να χάνεται
σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα
στο σχολείο, Αύγουστος
και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο
Παραλύω,
τα φρένα τρίζουνε
η κόρνα ουρλιάζει
διπλα μου περνάει
ξυστά το λεωφορείο
και έχω στην σκέψη πως
θα πρέπει κι άλλο χώρια σου
να ζήσω
παραλύω

Αυτή την κατάσταση αντίκρυσε η Χριστιάνα μπαίνοντας στο σπίτι της φίλης της.

-Ωχ παγωτό βλέπω, Αννούλα ακούω. Τα πράγματα είναι σοβαρά.

-Μην κοροϊδεύεις, πάρε ένα ποτήρι και έλα.

-Για πες, τι του έκανες και μαλώσετε;

-Εγώ του έκανα; Ωραία φίλη να σου πετύχει.

-Ελα σε πειράζω, πες μου.

-Είδε τις δηλώσεις του Μαξίμου, έγινε έξαλλος, η μία προσβολή έφερε την άλλη και είπαμε βαριές κουβέντες.

-Ωχ, να φανταστώ ότι θυμήθηκες ότι σου είχε κάνει από την πρώτη μέρα που τον γνώρισες ε;

-Κρυαδες, θυμήθηκα απλώς τότε που τον βρήκα με την Ειρήνη και ότι οι αδερφές του δε με θέλουν.

-Αμαν ρε Τερεζάκι μου, αυτά δεν τα είχατε λύσει; Γιατί να αναμοχλευεις;

-Γιατί με πονάνε. Και όταν εγώ έχω κάνει γάργαρα αυτά που με πονάνε για χάρη του, απαιτώ το ίδιο να κάνει και αυτός στο θέμα του Μάξιμου.

-Μάλιστα, και πήγε σπίτι του;

-Σιγά μην πήγε σπίτι του, σε καμία γκόμενα θα είναι.

-Πού να τη βρει μωρέ ο άνθρωπος; Όλη μέρα μαζί είστε.

-Ναι δύσκολο είναι. Δε θα έχει καμία καβατζα από παλιά; Ή είναι δύσκολο να πάει σε ένα μπαρ και να τσιμπήσει μια; Για πολύ άγιο τον έχεις.

-Δε μου φαίνεται τέτοιος άνθρωπος.

-Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι.

-Τελοσπαντων, δεν έχει νόημα να κάνουμε εικασίες. Ούτως ή άλλως δε μπορούμε να μάθουμε που είναι.

-Πώς δε μπορούμε; Σήκω πάμε με το αμάξι να ελέγξουμε αν είναι σπίτι του.

-Είσαι τρελή; Και αν μας δεί;