Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoğraflara diyecek sözüm yok.
Yoongi'nin sipariş ettiği yemekler gelmişti. Masaya koyup paketleri açtılar.
"İşe gideceğin için alkolsüz içeçekler söyledim."
"Teşekkürler"dedi Yuna ve kafasını eğip saygısını gösterdi.
Yoongi gülümsedi. Pizzaya uzanıp tek eliyle koparmaya çalıştı. Yuna eline dokundu. "Dur, tek elinle yapamazsın." Düşünceli davranıyordu ama yüz ifadesinde değişim olmadığı için Yoongi çözemiyordu.
Pizza parçasını koparan genç kıza baktı. Göz altları morarmıştı. Yorgunluğu kendini belli ediyordu.
Yoongi'yi garip bir his sardı. Ailesini merak etti genç kızın. Tek başına yaşasa maaşı ona yeterli olurdu. Ailesine mi bakıyor diye düşündü genç adam.
Sorsam söyler mi? Tabi ki söylemez. Kendi sorusunu kendi yanıtlamıştı.
"Yoongi-shi, daldınız. Alın bu parçayı."
Yuna'nın sesi ile kendine geldi. Genç kızın uzattığı parçayı eline aldı.
"Çekimler çok yorucuydu. Kendimde değilim."
"Evet yorucuydu. Özellikle siz üyeleri toparlamak oldukça zordu. Birbirinizin çekimlerine engel olmaya bayılıyorsunuz."
"Bu bir şikayetse iletebilirim."
Yuna güldü. Yoongi onu güldürebildiği için gururlu hissetti.
"Güldün."
"Ne?" dedi Yuna anlamadığını ifade etmek amacıyla.
"Normalde suratın asık oluyor ama ben seni güldürebiliyorum. Farkında değilsindir diye bilgilendireyim dedim."
"Bir an önce yemeğimizi yiyelim geç kalmak istemiyorum." Dedi genç kız. Genç adamın söylediğini görmezden geldi çünkü verecek cevabı yoktu.
