Herkesin deli olduğunu düşünen bir babaya sahibim.
Fakat deliliğin ne kadar güzel olduğunu duymayacak bir sağırlıktaydılar.
Hayalleri için çabalayan dil tercümanı bir kadının -ki bu kadınımız oldukça çılgın, neşeli, çakal ruhlu biriydi- eğlenceli...
Bu bölüm final bölümüdür. Fakat özel bölümler ara ara gelecek. Bilginize...
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız. Sizleri çok seviyorum. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben... Anne mi oluyordum şimdi?
Anne?
Evlenene kadar dudaklarımdanbir kez bile çıkmayan o kelimenin tam anlamıyla vücut bulmuş hali mi oluyordum yani?
Önümdeki üçüncüsünü yemeye başladığım tavuk pilava delicesine kaşığımı daldırıp yerken odadaki herkesin bana bakışını umursamadan bunları düşünüyordum evet.
"Yemek yemeye başladığını söylemiştin ama bu kadar iştahının açıldığını söylememiştin." Çağlar şaşkınlıkla hastane yatağımın kenarına oturup elini dizlerimin biraz üstüne koyarak bana sahiplenircesine bakarken yüzünde yorgun -e adamı on beş kilometre koşturmuşum olacak o kadar- ama hoşnut bir gülümseme vardı. Yemek yememi izliyor olmaktan değişik bir haz alıyordu ve bu bakışı gözlerinde görmek hoşuma gidiyordu.
Uraz kollarını sardığı Pera'nın yanında bana sanki inanamıyormuş gibi baktı. Yemek yiyemediğimi ve haftalarca mide bulantısı çekmeme rağmen Çağlar'a ayak üstünde kırk takla attığımı bildiğinden çingene ruhlu bir şeytan olduğumu dudaklarını oynatarak fısıldadı bana.
Sensin şeytan!
"Sana söyledim, yemek yemek müthiş bir şey!" ağzım doluyken abartılı bir coşkuyla konuştuğumda yeşil gözlerim kocamın yüzünde neşeyle dolaştı. Aslına bakarsanız... hala midem bulanıyordu ve zerre kadar yemek yemek istemiyordum ama farkında olmadan çocuğumu açlıktan öldürebilme ihtimalim beni deli etmeye yetti.
"Bir şey söyleyebilir miyim?" dedi Helin, üzerinde kırmızı beyaz milli takım basketbol forması ve yüzünde siyah savaş boyalarıyla önümdeki tavuk pilavı gösterdi. "Japonyada Türk usulü tavuk pilavı nerden buldunuz?"
Mert elleriyle sarı saçlarını düzelterek tabağıma ağzı sulanırcasına baktı. "Nazif amca pilavı bu. İstanbul'da yediğim günden beri tadını unutamıyorum." Babam gururla göğsünü kabartırken Yıldırım baba tek kaşını kaldırarak tabağa baktı.
"Normal bir pilav işte. Çok da abartmayın." Burun kıvırarak ve babamı sinir etmek için söylediği şeye Fulya anne neşeyle güldü.
"Normal bir pilav mı?! Yıldırım... Çalışanımız Defne hanıma Nazif beyden pilav tarifini alması için aylardır baskı yapıyordun." Bu sefer ben de sırıttım. Yıldırım bey de az değildi hani.
Mete dahil herkes pilav odaklı konuşmaya dalarken Çağlar poposunu dizlerimin yanından kaldırıp bana daha da yaklaştı. Kalçası karnımın hemen yanındaydı ve bir eliyle başımın yanından yatağa yaslarken diğer eliyle önüme gelen saçı kulağımın arkasına itti. Onu, bana su almaya apar topar gönderdiğim sırada odadaki herkese maç sonunda Çağlar'a hamile olduğumu söyleyeceğimi, herkesin şimdilik susmasını söylemiştim. Uraz, yaptığım bu şeyin saçma olduğunu Çağlar'ın bir an önce bu mutlu anı bilmesi gerektiğini söylerken Mete ilk defa Çağlar'a karşı çıkmak istemiş, benim dediğim tarzın daha eğlenceli olacağını söylemişti.
