KARMAŞIK HAYAT (Tamamlandı)

36

Halohaa !

Yazacak bişe bulamadım, hadi bölüme geçelim
___________________________________

Abimin uyanmasının üstünden bir hafta geçmişti. Bir haftadır hastanede yatıyordu. Bende sürekli yanındaydım. Arada annemin zoruyla eve gidip geri geliyordum. Karanda beni yalnız bırakmamak için sürekli yanımdaydı. Ailem barıştığımızı düşünüyordu ve bende birşey dememiştim. Çünkü düşündükleri şeylerin bir önemi yoktu, ben gidececektim.

Abim vurulunca gitmekten vazgeçiyor gibi olmuştum. Ama abim benim yüzümden gitmezsen daha kötü hissederim diyince gideceğim demiştim.

Şimdi ise abim taburcu olacaktı. Doktorların dediğine göre yaranın çoğu kapanmıştı. Sadece arada bir pansuman yapılması gerekiyormuş, ki bu görevide evin doktor civanı Çınar abim üstlenmişti. Abimin odasına girdiğimde üstünü giyinmiş olduğunu gördüm. Annemler aşağıda bekliyordu ve Fatihte taburcu işlemlerini hallediyordu.

"Tekrar merhaba abiş" Abim uyandığından beri gülüyordum. O iki gün boyunca ağlamak çok kötüydü ve şimdi neşeye ihtiyacım vardı.

Abimde bu halime gülümsedi. "Çıkıyor muyuz artık"

"Evet" diyerek yatağın yanına gittim. "Yürüyebilecek misin abi?"

Abim kaşlarını çattı. "Bacağımdan vurulmadım Alya. İyiyim ben" Abime başımı salladığımda ayağa kalktı. Kapıya doğru yam yana yürürken birden sağ bacağını tutup acıyla inledi. "Ah" Abimi tutmaya çalışırken kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. Birden tekrar diklendi ve gülmeye devam etti. Şaka yaptığını anlamıştım.

"Çok komik abi" Gülmeye devam etmesiyle omzuna hafifçe yumruk attım. "Ah" Abim kalbini tuttuğu zaman endişelendim.

"Bir şey mi oldu? Ben mi yaptım abi?" Abim yine güldü ama benim dolan gözlerimi görünce gülüşünü soldurdu. Yanaklarımdan tutup ona bakmamı sağladı.

"Bana bak küçük" demesiyle gözlerine baktım. "Hiçbir şey için kendini suçlama tamam mı?"

"Ama benim yüzümden bu hâle geldin" Abim sanki çok kötü birşey demişim gibi kaşlarını çattı.

"Senin yüzünden falan değil. Bu benim seçimimdi. Yine olsa yine yaparım. Bir daha kendini suçladığını duyarsam kötü olur" demesiyle burnumu çektim.

"Tamam"

Ellerini indirip bir elimi tuttu. "Hadi şimdi evimize gidelim" diyerek gülümseyen abime baktım ve sırıttım.

Geriye kalan önemli tek bir iş vardı.

O da Karana gideceğimi söylemekti.

............

Abimle eve gelişimizin üzerinde iki gün geçmişti. Dün Alazla buluşup ne zaman gideceğimizi falan konuştuk. Bir hafta sonra gitmeye karar vermiştik. Karanla bu iki günde konuşmamıştım. Ona söylemem gerekiyordu ama nasıl olacağını bilmiyordum.

Abim ise günden güne iyi oluyordu. Hatta bugün işe bile gitmişti. Annemle ben ne kadar gitmesini istemesekte kendini iyi hissettiğini söylerek gitmişti.

Şuanda da yatakta oturmuş sosyal medyaya bakıpyrdum. Yaklaşık yirmi dakika sonra kapım çalındı. Esma teyze gelmişti.

"Ne oldu Esmoşum"

Elinde tuttuğu siyah bir kutuyu gösterdi. "Bu sana gelmiş kızım" Yataktan kalkıp kutuyu aldım. Esma teyzeye teşekkür edip gönderdikten sonra kutuyu yatağa koydum. Üzerinde not olmayınca direkt içini açtım. Açtığımda en üstte bir kart olduğunu görmemle kartı aldım ve okudum.