KOCACIĞIM ?( Tamamlandı)

Soğuk odalar

Gece saat kaçtı bilmiyorum ve ben karanlık odada sırtımı yatak başlığına yaslayarak pencereden içeri süzülen ayı izliyordum.

Bu geceninde maalesef diğer gecelerden bir farkı yoktu yine. Özlem ,gurur ve ben. Bide herşeyden habersiz karnımda uyuyan küçük bebeğim.

Ellerim hafif şiş karnımı okşarken bu gün Ferhunde ninenin söyledikleri dönüp dolaşıyordu beynimde. Zor bir karardı. Konu ben ve benim hislerim değildi sadece.

Benim tek meselem bebeğimdi bu zamanlar. Belki fazla bencilce ama  onu Tahirle paylaşmak istemiyorum. Onun varlığından haber tutsun istemiyorum.
Bir yanım onun çocuğu diye vicdan yaparken diğer yanım şiddetle karşı çıkıyor bu fikre.

Bebeğini istememesinden değil tam aksine onu istemesinden korkuyordum ben. Ne kadar aptalca olduğundan şüphem yok elbette,inkar da  etmiyorum. Bu tarz bir olayla ilk defa karşılaşıyorum o yüzden fazlasıyla cahilim.

Tahirin yokluğunda sadece içimde taşıdığım cana sığınmışken ona bu kadar bağlanmam garip gelmemeli. En zor zamanlarımda bana iyi gelen tek teselliydi onun varlığı.

Beni sevmese bile onu hala çok sevmemin acısına iyi gelen tek şeydi bebeğim. Tahirin özlemi ile yanıp kavrulan gurursuz kalbime az da olsa merhem olmuştu.
İçimde ondan bir parça taşımak dindirmişti hasretimi.

Derin bir nefes alıp yanaklarıma damlayan sessiz yaşlarımı silerek kapattım gözlerimi.

Nerede acaba şu an ? Yokluğumu hissediyormu o soğuk evinde? Üzülüyor mu yaptıkları için?

Her gün tekrarlan düşüncelerim bir gün bile rahat bırakmıyordu beni.

Hoş o gece hiç pişman gibi durmuyordu oysa. Kendinden emin şekile sana aşık değildim demesi onun ne kadar kötü kalpli biri olduğunu apaçık ortaya sermişti ama...aması benim aptallığım işte.

Eminim yerime çoktan koymuştur birini.  Bana aşık olmayan kalbi neden beni özlesin ki ? Özlerse bu zamana kadar arayıp bulurdu dimi beni. İsterse gerçekten yapabilirdi . Bu kadar kinli bir adamı nasıl sevmişim aklım almıyor. Aşk insanın gözünü kör eder misali doğruymuş. Ben onu görmek istediğim gibi görmüşüm bunca zaman. Tahir benim sevdiğim insan değilmiş. Hiç olmamış.

" Defne kızım?"

Düşüncelerime sızan Ferhunde ninenin sesini duymamla açtım gözlerimi. Protez dişlerini çıkardığından peltek gibi çıkan sesiyle " Uyanık mısın yavrum?"

Sırtımı yatak başlığına yaslandığımdan oturur pozisyondaydım. Ayın gür ışığı bizim odayı fazlasıyla aydınlattığı için yaşlı olmasına rağmen kolaylıkla görebiliyordu beni.

" Tam uyuyordum bende nine"

" İyi misin ?'

" Evet iyiyim " dedim boğazımı temizleyerek.

Sesszice başını salladı.

" Uyu kızım yarın ola hayrola "

Ferhunde fazla tecrübeli olduğundan ben tek kelime etmeden rahat şekilde anlayabiliyordu beni.
Kendime söylemeye cesaret edemediğim herşeyi biliyordu. Örneğin gurursuz kalbimin Tahiri hala ne kadar sevdiğini misal çekebilirim.

" İyi geceler nine "

" İyi geceler kızım "

| Tahirden|