23:57

13th Incident: Trust 信

Note: Kakatapos ko pa lang ng first arc at sobrang nagulat ako sa nakukuhang attention ng 23:57. Salamat! Sa mga highschool readers na pinaguusapan ang kwentong ito tuwing recess at uwian, salamat! Sa mga teachers na binabasa ang kwentong ito, salamat! Sa mga nagbabasa at ginawang reporting ito sa projects nila, salamat! Hindi ko alam kung saang subject ito applicable ang 23:57 pero salamat! Haha!  Sa mga nagtatanong kung bakit bitin ang first arc, I decided to cut the arc with another cliffhanger because right after chapter 3, I have always wanted to end the first arc on the same chapter where I've revealed the 23:57 origin.

And now, let's proceed to the Second Arc, Chapter 13...

             "I'm sorry for losing myself. I-I wasn't thinking. Someone actually survived and I have yet to know his or her identity..." Kumalma na si Investigator Yamamura habang hawak-hawak niya ang kanyang mukha. Siguro nahihiya siya dahil nawala ang calm image niya or dahil naaasar siya sa sarili niya. Whatever it is, nag-iba si Investigator Yamamura. For a quick second, he appeared scary to me.

            "So you don't know the identity of that survivor?" tanong ko.

            Napayuko naman si Investigator Yamamura. In which, I assumed na hindi nga niya alam.

            "I don't know what to say..." sagot ko sa lahat ng nasa kwartong itong ngayon. "The very important file case that was entrusted to me is now missing."

            Alam ko naman sa sarili ko na wala akong kasalanan. Well, technically wala. Nawalan ako ng malay e. However, I still feel guilty about it. Ako ang huling taong may hawak ng file case and it is a fact na nawala 'yon nang hawak ko.

            "So basically dead end pa rin ang kinahantungan." Napabuntong hininga kong kinlaro sa kanilang lahat.

            Hinawakan ni Ayako ang balikat ko. Kitang-kita sa mukha niya ang pag-aalala. Her hand was warm. For a second, I felt comfort. Something that healed me for a bit.

            Pero bigla itong lumamig.

            Hindi ko alam pero nanlamig rin ako sa pagkakahawak niya. Inialis ko ang balikat ko sa kamay niya.

            Ayako, I'm sorry but right now... I can't trust you.

            "So three of us were the remaining people to tell about what we know." Sinabi ko ito habang nakatingin kay Daisy at Ayako.

            "Who's next?"

           

            "I want to tell what I know." Sabi ni Daisy na may halong takot sa boses nito. Siguro dahil kailangan na naman niyang maalala ang mga naranasan niya.

            "Please tell us." Sagot ko. Though this is a half-hearted answer.