ရိုးရွင္းတဲ့ အျဖဴေရာင္အခန္းတစ္ခန္းမွာျဖစ္သည္။
အျပင္အဆင္ရိုးရွင္းျပီး ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ခုတင္တစ္လံုးသာရွိေနသည္။ ေလတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ရင္ လိုက္ကာအျဖဴေလးေတြ လြင့္လြင့္လာေလသည္။ခုတင္ေပၚမွာေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရွိေနသည္။
ထိုလူငယ္သည္ ဆံပင္အနည္းငယ္ ရွည္ေနျပီး မ်က္နွာကေတာ့ ျဖဴေဖ်ာ့ေနေလသည္။ ခုတင္ေပၚမွာ ကိုယ္တစ္ဝက္မွီရင္း ေရွ့ကနံရံအျဖဴကို အေျကာင္းမဲ့စြာေငးစိုက္ျကည့္ေနေလ၏။
ထိုလူငယ္ဝတ္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ေဆးရံုဝတ္စံုက လူနာဝတ္စံုျဖစ္သည္။ သူအဝတ္ကို ငံု့ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ duty coatအျဖဴနဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဝင္လာေလသည္။
"နိုးေနျပီပဲ"
ေရြွေရာင္ မ်က္မွန္ကိုင္းနဲ့ ဆရာဝန္ကေဖာ္ေရြစြာ နွုတ္ဆက္လာသည္။
"မင္းအိပ္ေနတာ ၁လရွိျပီ"
"က်ြန္ေတာ္ဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ"
"THE CURE HOME"
"ေဩာ္"
အံ့ဩဟန္မျပတဲ့ လူငယ္ေလးကို ဆရာဝန္က ေသခ်ာျကည့္လိုက္တယ္။
"မအံ့ဩဘူးလား"
"ဘာကိုလဲ"
"မင္း1လလံုးလံုး အိပ္ေနတာကို ဒီကိုေရာက္ေနရတဲ့ အေျခအေနကို"
"နည္းနည္းပါ"
"အိုး...။ အနည္းဆံုးေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္မယ္ထင္လို့ စိတ္ျငိမ္ေဆးေတာင္ယူလာမိတာ။နေျမာစရာပဲ"
"..."
"မွတ္တမ္းတင္ videoေလး လုပ္ရမွာမလို့ ပူးေပါင္းေပးမယ္မလား"
လူငယ္က ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
"ငါ့ကို doctorလင္းလို့ သိထားရင္ ရပါျပီ။"
"Wang Yibo"
ျပန္မိတ္ဆက္တာကိုေခါင္းညိတ္ျပျပီး cameraကိုခ်ိန္လုိက္ေလသည္။
"ရျပီ"
"..."
"Wang yibo မင္းကလြန္ခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၁၆ရက္ေန့မွာ သတ္ေသခဲ့တယ္။ဟုတ္တယ္မလား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"မင္း အခု ဘာေျပာခ်င္လဲ"
"က်ြန္ေတာ္ ဘာလို့ မေသေသးတာလဲ"
YOU ARE READING
Forlorn (Zaw+uni)
Fanfictionက်ြန္ေတာ္ေတြးျကည့္တယ္.... ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး က်ြန္ေတာ္က အဲ့လိုထိုက္တန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို့ပဲထင္ပါတယ္။ အစစ္အမွန္ေတြမရွိတာမ်ိဳး ဒီတိုင္း က်ြန္ေတာ္ဆိုတာကပဲ မလိုအပ္တဲ့ျဖစ္တည္မွုမ်ိဳး wang yibo
