"Yibo"
"ဟင့္အင္း မလြတ္လိုက္ပါနဲ့"
" Yibo"
Wang yiboရဲ့နားရြက္ဖ်ားေတြကနီေနျပီး ေစာင္ကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္။ ျငီးျငဴသံကလည္ေခ်ာင္းထဲကေသခ်ာထြက္မလာပဲ အက္ရွရွ။
"Yibo.! "
"ဟင္"
3ခါေျမာက္နိုးျပီးေနာက္မွာ yiboကနိုးလာေလသည္။ အိပ္ေနတုန္းက အားကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ သနားစရာပံုစံေလးကခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။အက္ရွရွအသံနဲ့ သူ့ကိုေခၚေလ၏။
"Yubin ge"
Yubinအနည္းငယ္မ်က္နွာပ်က္သြားရ၏။ သူကyiboထက္လပိုင္းေလာက္သာျကီးတဲ့သက္တူရြယ္တူပဲျဖစ္ကာ ၁နွစ္ေလာက္သူငယ္ခ်င္းအရင္းျကီးေတြျဖစ္လာခဲ့တာျဖစ္သည္။
Yubinနဲ့yiboက မင္း ငါ ဆိုျပီးေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာလို့ဆိုလို့ရတဲ့အထိခင္မင္ခဲ့ျကတာမလားေလ။
"အင္း"
"က်ြန္ေတာ့္အခန္းထဲကိုဘာလာလုပ္တာလဲ"
"အာ ညစာစားဖို့ bossကေခၚခိုင္းလိုက္လို့ပါ"
"သိပါျပီ။ က်ြန္ေတာ္လာခဲ့မယ္"
Wang yiboရဲ့ေလသံက အတက္အက်မရွိပါ။ အိပ္ယာကေနထရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ yiboကိုဆက္မေစာင့္ေတာ့ပဲ အျပင္ကိုသာထြက္လာခဲ့လိုက္ပါသည္။ wang yiboကို ခင္ရင္ေတာင္ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိရင္ ခင္ခြင့္မရွိတဲ့ ေနရာမွာေနေနရတာျဖစ္တာေျကာင့္ သူငယ္ခ်င္း စိတ္ကို သူနွစ္သိမ့္ေပးနိုင္စြမ္းမရွိပါ။
...
...
...
"အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ရွာေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္"
"ငါလဲရွာေနတာပဲ"
"ဟုတ္လား"
"မင္းက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားလား"
"တတိယနွစ္ပါ"
"Aww ငါကေတာ့ ေက်ာင္းမေနျဖစ္ဘူး"
သူတို့၂ေယာက္ coffeeဆိုင္အေဟာင္းေလးေရွ့မွာ ရပ္ေနရင္း စကားေျပာေနျကတာျဖစ္သည္။
"မင္းကေက်ာင္းမျပီးေသးပဲ ဘာလို့ အလုပ္လာလုပ္တာလဲ"
"ဒါက က်ြန္ေတာ့္ဆရာရဲ့ ဆိုင္ပါ။ဆရာဆံုးသြားေတာ့ ဆရာ့သားပဲက်န္ခဲ့တယ္။"
YOU ARE READING
Forlorn (Zaw+uni)
Fanfictionက်ြန္ေတာ္ေတြးျကည့္တယ္.... ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး က်ြန္ေတာ္က အဲ့လိုထိုက္တန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို့ပဲထင္ပါတယ္။ အစစ္အမွန္ေတြမရွိတာမ်ိဳး ဒီတိုင္း က်ြန္ေတာ္ဆိုတာကပဲ မလိုအပ္တဲ့ျဖစ္တည္မွုမ်ိဳး wang yibo
