" က်ြန္ေတာ္ ေဆးရံုဆင္းလို့ရျပီလို့ေျပာလိုက္တာလား"
Doctor လင္းကျပံဳးျပေလသည္။
"ေဆးရံုကဆင္းေပမယ့္ ကုသမွုကေတာ့မျပီးေသးပါဘူး"
ေဘးက ဟယ္ေမာ့ခ်န္ကိုျပန္ငံု့ျကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုးကားခ်က္ေတြအမ်ားျကီးထုတ္လိုက္လို့ wang yiboကိုစိတ္မခ်နိုင္ေသးတာမလို့ေလ"
"သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ကုသမွုခံယူေနရေပမယ့္ေပါ့"
"...."
"...."
"ေဟး ရမ္းကု-လင္း[ရမ္းကု mean ရမ္းသမ္းကု:'D] ခင္ဗ်ားက က်ြန္ေတာ့္ကိုေက်းဇူးတင္သင့္တာပါ"
" ဟုတ္ပါရဲ့ ေက်းဇူးေျကာင့္ လစာပိုတိုးျပီးရခဲ့တယ္ေလ"
Doctorလင္းက ေတာက္ေတာက္ပပျပံဳးျပီး ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
"ေဟး ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ညစာဝယ္ေက်ြးဖို့မေတြးမိဘူးလား"
Doctorလင္းမွာလွည့္ျကည့္မလာေတာ့ပါေပ။
"ျပန္ျကေတာ့မလား yibo"
"အင္း"
Yiboကသူ့ပစၥည္းေတြကုိသိမ္းေပးေနတဲ့ ဟယ္ေမာ့ခ်န္ကိုျကည့္ေနေလသည္။
"ဟယ္ေလာင္ရွီး"
"ဟယ္geလို့ေခၚ။ငါမင္းထက္၂နွစ္ပဲ ၾကီးတာ"
"...."
"ဘာလဲ အိုစာေနလို့လား"
"မဟုတ္ပါဘူး...ရင့္က်က္တယ္လို့ေတြးမိတာပါ"
အမွန္တြင္ ဟယ္ေမာ့ခ်န္ရဲ့ ရုပ္ရည္နဲ့အျပဳအမူေတြက အသက္အရြယ္ခန့္မွန္းဖို့ခက္လွေလသည္။ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ပိန္ပိန္ပါးပါးရွိေပမယ့္ ေမးရိုးအနည္းငယ္ကားသည္။နွာတံေျဖာင့္စင့္းျပီး မ်က္လံုးမ်ားက ဗာဒံေစ့သဖြယ္ရွိေလသည္။ ခပ္တည္တည္ေနရင္ ရွိန္စရာေကာင္းေသာ္လဲ တခါတရံတြင္ ဥာဏ္မ်ားဟန္ေပါက္ေလသည္။
"ဘာေတြျကည့္ေနတာလဲ။ ငါတကယ္ ၂၇ရွိေနျပီဟ"
"..."
"Zhan geလာေသးလားဟင္"
"မလာဘူး"
"က်ြန္ေတာ္အိပ္ေနတုန္းေရာ"
YOU ARE READING
Forlorn (Zaw+uni)
Fanfictionက်ြန္ေတာ္ေတြးျကည့္တယ္.... ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး က်ြန္ေတာ္က အဲ့လိုထိုက္တန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို့ပဲထင္ပါတယ္။ အစစ္အမွန္ေတြမရွိတာမ်ိဳး ဒီတိုင္း က်ြန္ေတာ္ဆိုတာကပဲ မလိုအပ္တဲ့ျဖစ္တည္မွုမ်ိဳး wang yibo
