ÜVEY ABİM ~PJM~

🦋15. bölüm🦋

Hatırlatma* JM: Evde oturup hiç bir şey yapmamayı tercih ederim.

Y/N: Bence piknik iyi fikir

B.Park: Çok güzel bir yer biliyorum oraya gidebiliriz

JM: Ya anne gidin bizim bahçe örtüsünü serip oturun işte piknik gibi

B.Park: Ormanda

JM: Üff şimdi biriniz koybolursunuz hiç uğraşamam

B.Park: Oğlum ormanı bilmesem neden gideyim? Ve ıssız bir yer değil bir çok kişi gidiyor oraya

Y/N: Bence güzel olur, ben daha önce piknik yapmamıştım

JM: Gerek yok diyorum anne gerçekten uğraşamam. Artık işede gidiyorum zaten, yorgunum

Y/N: İyi de koltuğa oturup bizi izlemekten başka bir şey yapmıyorsun ki.

B.Park: Jimin zaten her gün işteyim bir tek bugün sizinle vakit geçirebilirim

JM: Çocukmusunuz siz be?

Y/N: Asıl sen çocukluk yapıyorsun! Sanki 2 saat gelip ormanda otursa ölücek ya!!

B.Park: Jimin sen şimdi gelmek istemiyor musun?

JM: Hayır gelmek istemiyorum

B.Park: Tamam o zaman biz ikimiz gideriz. Ayrıca da benim arkadaşlarım gelecek. Senin yaşlarında çocukları var belki arkadaş olursunuz

Y/N: Çok iyi olur

JM: N-nasıl onun yaşlarında? Erkek mi?

Y/N: O zaman birlikte yiyecek bir şeyler mi hazırlasak?

B.Park: Ben gidip mutfakta ne var ne yok kontrol edeyim

JM: Sen mi yapacaksın? Sen?

Y/N: Evet

JM: Daha geçen sefer pasta bile yapamadın

Y/N: Sen işime karışmasaydın yapardım!

JM: Evet evet kesin yapardın! Bıraksaydım evi yakardın sen kesin! Bana bak orada erkeklerle yan yana bile gelmeyeceksin!

Y/N: Niye ya! Arkadaş edinmeye gidiyorum ben

JM: He he git seni ormanın ortasında-

Y/N: Terbiyesiz! Herkes senin gibi değil! Tüm erkekleri kendinle karıştırıyorsun sanırım

JM: Görücez kim haklı kim haksız. Oraya sırf senin yanıldığını görmek için geleceğim. Ve seni ormanda bir yerde becerdiklerinde yardıma falan gelmem

Y/N: Senden yardım isteyen olmadı

*Üzerimi değiştirip aşağı inmiştim*