︻
病
院
︼
"Abimi istiyorum," çatlayan sesiyle konuştu genç kız. Gözleri boşluğa bakıyordu. Son yarım saattir çırpınmaları son bulmuş, Wyvren'in sıkıca kendisini tutan kollarında hiçbir uvzunu hareket ettirmiyordu. "Washi'yi istiyorum."
Titrek bir nefes çektiğinde, Wyvren kardeşinin saçlarını öptü. Sakinleştirici iğneden sonra kardeşinin sayıkladığı cümleleri dinliyordu bir süredir. Abilerinden hala haber yoktu. Nerdeyse altı saat olmuştu fakat hiçbirinin telefonu açık değildi. Karşısında oturan Bajinia'nın kızarmış gözleriyle göz göze geldiğinde ayağa kalktı. Huyu'nun kıpırdanmasıyla kızı kucağında gelin taşır pozisyona getirip saçlarını öptü. "Uyuman gerekiyor prenses. Yarın sabah herşey daha iyi olacak."
Genç kız gözlerini kısıp etrafa çevirdi gözlerini. Hiçbir karşılık vermeden öylece durdu. Abisi onu yatağına yatırana kadar bekledi. Ardından burnunu çekip kapı kapanana kadar sabit durdu.
Saatler sonra herkesin uyuduğundan emin olduktan sonra yataktan sessizce çıktı. Cama çıkıp korumaları kontrol etti. Korumaların bulunmadığı bir kör nokta bulduğunda hızla oraya atlayıp ordan da dışarı çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu ama abisini istiyordu.
Genç kız dişlerini sıkıp koşmaya başladı. Nereye gitmesi gerektiğini biliyordu. Yağan yağmurla yaklaşık bir saat sonra oraya vardı. Genç kız titreye titreye kapıyı çaldı. Açıldığında içeriden çıkan Nadia kıza şaşkınlıkla baktı. "Huyu?" Genç kız elleriyle oynayarak başını eğdiğinde kadın hızla içeri gidip büyük bir havlu aldı.
Tekrar gelip kızı sıkıca sardı. Genç kızı salona doğru ilerletip iç çekti. "Abin iyi olacak merak etme." Kendisi de endişeliydi fakat yapacak bir şeyi yoktu. O bir suikastçiydi ve böyle olması gerektiğini biliyordu. Her zaman böyle olurdu.
Genç kızın tir tir titrediğini fark edince kızı banyoya doğru ilerletti. "Hemen duş al, hasta olursan abin bana kızar." Hafifçe gülümseyip arkasını döndü. "Sana kıyafet getireceğim."
Genç kız banyoya girip üstündeki ıslak kıyafetleri çıkardı. Göz yaşları içinde bir duş aldıktan sonra Nadia'nın getirdiği kıyafetleri giydi. Banyodan çıkıp burnunu çekti. Kendini suçlu hissediyordu.
Mavi gözlü kadın, genç kıza yumuşak gözlerle bakıp omuzlarını tuttu. "Ufaklık, merak etme. Abin çok daha beterlerini atlattı ve bunu da atlatacak."
Genç kız burnunu çekip acıyla kadına baktı. "Atlatamazsa?"
Kadın iç çekip gözlerini kapattı. "Doktorlar ellerinden gelenleri yapıyorlar. Abin o masadan senin için kalkacak."
Genç kız dondu. "Abim hastanede mi?" Kadının kollarını tutup yalvaran gözlerle baktı. "Nolur beni ona götür! Abimi görmek istiyorum." Nadia kıza söylemediklerini anlayınca iç çekip kıza kollarını sardı.
Saçlarını okşayıp kaşlarını huzursuzlukla çattı. "Özür dilerim ama bunu yapamam. Abin bunu istemezdi." Sesi sonlara doğru fısıltı gibi çıkıyordu.
Genç kız bağırarak ağlamaya başladı. "Abimi istiyorum!"
Nadia kızı kucağına alıp odaya ilerledi. "Sanırım sana bazı gerçekleri anlatma zamanı ufaklık." Genç kız ise karşı koyamadı. Hali kalmamıştı artık...
