ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΓΙΑΣΕΜΙ

ΚΕΦ 16

Όταν ο Νιλς μπήκε στη σάλα της Μικρής Βίλας, η Ισαβέλλα ήταν ήδη εκεί. Φορούσε τη μεταξωτή ρόμπα της, καθόταν στην καρέκλα του γραφείου και έγραφε μια επιστολή. Καθώς γύρισε προς το μέρος του ένα πρόσκαιρο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της.

Ο Νιλς την έβαλε μέσα στη αγκαλιά του.

Μετά έκλεισε απαλά το πρόσωπο της μέσα στις παλάμες του.

- Το μεσημέρι δεν μπόρεσα να σε ακολουθήσω...

- Σσσς. Το κατάλαβα.

- Και χθες...

Ο αντίχειρας του χάιδεψε το στόμα της και το πίεσε για να σωπάσει. Το χάδι στο πρόσωπο της ήταν ασταμάτητο όσο τα χείλη του το άγγιζαν απαλά δίνοντας μικρά φιλιά.

- Μου έλειψες μωρό μου, ψιθύρισε τρυφερά.

Τα μαγουλά της ρόδισαν και χαμήλωσε το βλέμμα στον θώρακά του.

- Νιλς... δεν είμαι.

Το έντονο φως από τα μάτια του έσβησε, αλλά μια σπίθα έκαιγε ακόμα. 

Την κράτησε πιο σφικτά πάνω του.

- Μπορούμε να αφεθούμε ξανά. Θα το ήθελες;

Η Ισαβέλλα ελευθερώθηκε από την αγκαλιά του.

- Θέλω να κάνω παιδιά μα δεν είναι εύκολο για μένα αυτό που ζούμε. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Δεν το καταλαβαίνω.

Αισθάνθηκε έναν δυνατό, οξύ πόνο να διαπερνά το στήθος του. Σαν να του κάρφωσε ένα μαχαίρι στον θώρακα και να το στριφογύριζε βίαια μέχρι να κόψει την καρδιά του. 

Το κορμί του μούδιασε και οι ώμοι του κύρτωσαν. 

- Ούτε για μένα είναι απλό γλυκιά μου, όμως δεν έχω τη δύναμη να το σταματήσω, τόλμησε να πει, μα η Ισαβέλλα συνέχισε να μιλά σαν να μην τον άκουσε.

- Λέω ψέματα παντού... κοροϊδεύω τους ανθρώπους που αγαπώ...

Την έβλεπε να βηματίζει πάνω κάτω στη σάλα αναστατωμένη. Είχε δίκιο, εκείνος είχε προχωρήσει συναισθηματικά χωρίς να ελέγξει αν τον ακολουθούσε.

Αισθάνθηκε τα γόνατά του να λυγίζουν. Έκατσε στον καναπέ.

- Υπάρχει κάτι που να σε χαροποίησε στο διάστημα που είμαστε μαζί;  ακούστηκε απελπισμένος αλλά δεν τον πείραξε. Ήταν!