ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΓΙΑΣΕΜΙ

ΚΕΦ 19

Ήταν αργά το βράδυ όταν ο Ρους και ο Φιλ κάθισαν στις αφράτες καφέ πολυθρόνες στη ναυτιλιακή εταιρία Κόραλ, για να δώσουν την αναφορά τους.

Το καινούριο γραφείο του Κρις είχε λιτή, μα πολύ προσεγμένη διακόσμηση. Πίσω από το κλασσικό σε σχέδιο γραφείο από ξύλο οξιάς και την μοντέρνα αναπαυτική καρέκλα, υπήρχε ένας χαμηλός μπουφές με πολλά ντουλάπια και συρτάρια. Στο πάνω μέρος του βρισκόταν ένα συλλεκτικό ματοκιάλι στηριζόμενο σε μεταλλική βάση και μια παλιά πυξίδα. Πελώριοι καδραρισμένοι χάρτες της Νος και όλων των παράκτιων περιοχών της Φλέρια κάλυπταν τους τοίχους.

Ο Ρους ξεκίνησε την αναφορά του.

- Η καθημερινότητα της δίδας Κέλεαρ κινείται, όπως καταγράφεται στο πρόγραμμα που σάς έχω παραδώσει και δεν παρεκκλίνει σχεδόν ποτέ. Η μοναδική φορά που θεωρώ ότι διαφοροποιήθηκε ήταν οι τρεις εβδομάδες που επισκεπτόταν την οικία του ξαδέλφου σας. Συνοδευόταν όμως πάντα.

- Εκτός από εκείνη την φορά που επέστρεψε με την άμαξα του αδελφού της από την δημοπρασία στη λέσχη των Κνόρ, πρόσθεσε ο Φιλ.

- Σωστά εκτός από τότε. Αλλά δεν είχε φανεί κάποιο πρόβλημα τότε. 

Οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν στο Σπουδαστήριο είναι συγκεκριμένοι. Οι δυο δασκάλες, ο επιστάτης και η μαγείρισσα, οι γονείς που παραλαμβάνουν τα παιδιά κατά το σχόλασμα, ο αδερφός της, οι χορηγοί επισκέπτες που υπογράφουν στο βιβλίο επισκέψεων, εμείς, εσείς και ο κύριος Νιλς. Από αύριο και οι δύο φρουροί που ζητήσατε.

Ο Κρις κοίταζε κατάματα τους δυο άντρες. Ο Ρους συνέχισε να μιλάει ενώ ο Φιλ κουνούσε το κεφάλι καταφατικά, για να δείξει πως συμφωνεί με τα λεγόμενα του διπλανού του, πετάχτηκε όμως και πρόσθεσε.

- Και το παιδί που φέρνει τις ανθοδέσμες.

- Ανθοδέσμες;

- Μάλιστα από τον κύριο Νιλς, Κόκκινα τριαντάφυλλα κάθε μέρα.

- Κάθε μέρα;

- Μάλιστα ακόμα καταφθάνουν ανθοδέσμες... κάθε μέρα, υπογράμμισε τις δυο τελευταίες λέξεις ο Φιλ.

Ο Κρις σήκωσε τα μάτια στο ταβάνι, σιγοψιθυρίζοντας πάει τον χάσαμε και συνέχισε

- Οπότε δεν υπάρχει κάτι παράξενο ή ιδιαίτερο προσοχής;

- Προσωπικά, δεν έχω αντιληφθεί κάτι, είπε σκεπτόμενος ο Ρους.