Conquered || Oswald Cobblepot

Hoofdstuk 18

Die avond zitten Harvey en Cameron aan een van de tafels. De jonge agent is nog steeds boos op zijn vriend, hoe kon Oswald nou zo stom zijn? Hij wist heus wel dat Victor onschuldig was. Harvey zit tegenover zijn partner en hij heeft door dat er iets niet lekker zit. "Wat is er aan de hand?" Vraagt hij dan en Cameron kijkt op van zijn eten. "Ik vraag me gewoon af waarom Oswald dat deed bij Victor. Hij weet heus wel dat Victor onschuldig is." Er verschijnt een klein lachje op het gezicht van Harvey. "Cam, maak je maar geen zorgen om die man. Het is gebeurd en we kunnen er niks meer aan doen." Zegt de man tegenover Cameron. "Ja weet ik ook wel, maar alsnog." Zegt Cameron dan. "Maak je geen zorgen." Zegt Harvey. "Moet jij trouwens niet naar bed ofzo?" Vraagt hij, nadat hij op de klok heeft gekeken. Het is al bijna half 12 en de twee zijn al sinds 6 uur vanochtend rond aan het rennen. "Ja baas." Zegt Cameron plagend en hij staat op, om zijn eten op te ruimen.
Dan loopt hij naar zijn kleine kamertje toe. Cameron legt zijn hand op de deurknop en hij doet zijn sleutel in het gat. Langzaam draait hij de sleutel om en de deur gaat langzaam open. Hij doet het licht aan en rekt zich uit. Dan gaat Camerons blik de kamer in. Hij ziet het gelijk. Er zit iemand op zijn bed. Voordat Cameron kan zien wie het is trekt hij zijn pistool en richt hij het op de persoon. "Word ik gelijk zo begroet?" Vraagt de persoon en hij staat op. Dan ziet Cameron pas wie het is. "Godver, Os." Zegt hij en hij doet de deur achter hem dicht. Zijn handpistool gaat in het daarvoor bestemde holster en hij draait zich om naar zijn vriend. "Je kunt niet zomaar hier binnenkomen, stel je voor dat iemand anders je gezien had!" Cameron is nog steeds boos op Oswald, voor zijn actie met Victor. "Cam, ik wil alleen met je praten." Oswald staat op en hij kijkt naar zijn vriend. "Oswald. Ik wil even niks van je weten. Je hebt alles verpest wat we opgebouwd hadden!" Roept Cameron. Dat de muren dun zijn boeit hem even niet. "Lief, laat me het uitleggen." Zegt Oswald en hij steekt zijn hand uit naar Oswald. "Je hebt Victor ter dood veroordeeld terwijl je heus wel wist dat hij helemaal niks met die hele aanslag te maken had." Cameron wijst naar buiten, naar de plek waar hij Victor voor het laatst gezien had. "We hebben hem moeten redden en de terrorist die Haven heeft opgeblazen loopt nog steeds op vrije voeten rond!" Zegt Cameron en hij kijkt naar Oswald, die even niks weet te zeggen. "Zeg dan wat! Sta voor je acties en leg uit waarom je dit hebt gedaan!" Zegt Cameron wanhopig. "Ik moest wel. Anders was er een oorlog uitgebroken." Zegt Oswald dan zachtjes. "Je had bijna een onschuldige man vermoord." Zegt Cameron dan. "Weet ik, maar anders waren er nog meer onschuldige levens gevallen." Oswald probeert zijn woorden te vinden, maar het lukt maar niet. "Oswald, ik hou van je. Maar." Cameron kan zijn zin niet afmaken, want hij ziet dat Oswald hem ongelovig aankijkt. "Je houdt van me?" Vraagt hij zachtjes. Cameron zucht. "Ja Oswald, ik hou van je. Ik heb sinds de eerste keer dat je mijn arm vastpakte vanwege die sigaret van je gehouden. Oswald Cobblepot, ik wil de rest van mijn leven met je spenderen. Maar dan moet je niet dit soort acties doen." Zegt Cameron. "Cam, het spijt me. Ik kon oprecht niks anders." Zegt Oswald. "Ik hou van je, maar ik ben ook zo bang om je te verliezen. Ik wil je geen pijn doen." Cameron is even stil en hij legt zijn hand op Oswalds wang. "Oh Os..." Zegt hij zachtjes. "Ik kan ook nooit lang boos op je zijn." Er verschijnt een kleine lach op het gezicht van Cameron. Dan voelt hij dat Oswald hem dichter naar zich toe brengt. Zachtjes drukt hij zijn lippen op die van Oswald en ze sluiten beide hun ogen. Cameron trekt Oswald iets dichterbij aan zijn trui en hij voelt het warme lichaam van zijn vriend tegen zich aan. Ze laten elkaars lippen even los en hun ogen ontmoeten elkaar. Cameron slaat zijn armen om Oswalds nek heen en hij lacht even naar de man. "Holy shit ik ben zo blij met jou." Zegt Oswald en hij drukt nog snel een kus op de lippen van zijn vriend. Dan merkt Cameron dat hij opgetild wordt. "Wat ga je doen?" De jonge detective weet het antwoord al, maar hij wil het uit Oswalds mond horen. "Ik ga je een avond geven die je de rest van je leven zal herinneren." Fluistert Oswald in Camerons oor. "Beter dan die avond van vijf jaar geleden?" Vraagt Cameron en hij voelt dat hij op zijn bed wordt neergelegd. "Veel beter." Zegt Oswald en hij trekt zijn trui uit. Hij torent boven Cameron uit, die zijn handen langzaam over Oswalds torso heen laat glijden. Dan doet hij zijn eigen trui ook uit en die gooit hij op de grond. Zachtjes wordt de jonge detective achterover geduwd en Oswald begint kusjes te geven in zijn nek. Langzaam gaat hij dan naar beneden, over Camerons borst en buik heen. Het lijkt alsof hij iedere tattoo een kusje wil geven. Cameron trekt zijn broek uit en hij doet zijn hand in Oswalds haar. De ogen van de zwartharige man gaan even omhoog, om Cameron aan te kijken. Dan gaat hij weer verder. Langzaam maar zeker komt Oswald bij Camerons onderbroek aan, die hij soepel van zijn vriend af trekt. Hij legt Camerons benen op zijn schouders en Oswald zet zachte kusjes aan de binnenkant van Camerons bovenbeen. "Os..." Zegt Cameron dan. De zilveren ogen van Oswald kijken hoopvol naar de man die zijn benen over Oswalds schouders heeft gelegd. "Wat is er?" Vraagt hij. "We kunnen niet te veel geluid maken." Zegt Cameron zachtjes. "Dus?" Zegt Oswald en hij zet zijn mond op Camerons clitoris. Zachtjes begint hij te zuigen. Precies op dat moment begint Cameron zachtjes te kreunen. Hij pakt een pluk van Oswalds haar vast en zijn beenspieren verstijven. Oswald gaat met zijn wijsvinger bij Cameron naar binnen en hij blijft nog steeds aan zijn clit zuigen. "Fuck Os." Kreunt Cameron van genot. Oswald lacht even en hij begint Cameron langzaam te vingeren. Cameron voelt Oswalds lippen nog steeds rond zijn clitoris. Deze man zorgde ervoor dat hij zich helemaal niet meer schaamde voor zijn lichaam. Hij zorgde ervoor dat Cameron weer hield van zijn lichaam, met al zijn gebreken. Zijn hand gaat dan ook zachtjes door Oswalds zwarte haar heen. Hij voelt de zenuwuiteinden in zijn clitoris en de rillingen gaan door zijn hele lichaam. Cameron had met veel mensen seks gehad, maar niemand liet hem zo voelen als Oswald dit. Camerons hele lichaam ontspande als Oswald hem aanraakte. Hij zorgde ervoor dat Cameron zich veilig voelde. Hij zorgde er ook voor dat Cameron iedere avond ervan baalde dat hij alleen in slaap viel. Tot vandaag. Vandaag was anders. Vandaag lag Oswald met zijn hoofd tussen Oswalds benen. Oswalds tong gaat langzaam bij Cameron naar binnen en Cameron pakt het dekbed vast. Oswald geniet ervan dat Cameron zich zo veilig bij hem voelt. Zachtjes likt hij de binnenkant van Camerons vagina en hij voelt dat de bruinharige man steeds natter wordt. "Ozzy, ik kom bijna." Kreunt Cameron en hij legt zijn hoofd in zijn nek. Dan sluit de jonge agent zijn ogen en hij voelt alles bij elkaar komen. Zijn benen trillen en zijn hand grijpt het dekbed beter vast. Hij komt klaar. Oswald likt nog Camerons vagina schoon en dan komt hij naast zijn vriend liggen. "Niemand heeft me ooit zo laten voelen." Zegt Cameron en hij legt zijn hoofd op Oswalds borst. "Ik zei toch dat je het je de rest van je leven zou herinneren." Hij drukt een kus op het hoofd van zijn vriend. "Heb je het niet koud?" Vraagt Oswald dan. "Beetje." Camerons naakte lichaam rilt naast Oswald. De zwartharige man staat op uit bed en hij pakt de kleren bij elkaar. "Kom, doe wat aan." Zegt hij en Cameron kijkt hem even aan. Dan pakt hij Oswalds trui en trekt hem aan. Hij doet ook zijn onderbroek weer aan. "Dankjewel." Zachtjes drukt Cameron zijn lippen op die van Oswald. "Ik hou van je." Zegt hij en hij kijkt zijn vriend aan. "Ik hou ook van jou." Oswald slaat zijn armen om Camerons nek heen en hij trekt hem nog dichterbij. "Je ziet er ook goed uit in mijn kleren." Cameron kijkt even naar de trui die hij aan heeft. Er staat een kleine pinguïn op de borst van de zwarte trui. "Ik zie er altijd goed uit." Zegt Cameron dan lachend.