Trapped By His Possessive Love

Chapter 16:

Pag katapos nang pangyayaring iyon ay umakyat ako sa aking kwarto at dali daling inayos ang mga gamit ko.

I don't want to stay here any longer. Baka ano pang mangyari sa anak ko, walang hiya ang kanyang ama. I don't care kung walang ama ang magiging anak ko, mas better pa kung ganon. Hindi ko isasakripisyo ang buhay ng anak ko sa walang hiyang lalaking walang ibang ginawa kung hindi babuyin at pahirapan ako. I don't what is the reason behind this. Wala akong natatandaang kasalanan na ginawa ko sa kanya. And if the his reason is because the marriage then, I already signed the papers with our separation.

"Sigurado kaba sa desisyon mo, anak?" Nag aalalang tanong ni Manang.

"Manang ayoko naman pati ang anak ko ay madamay pa" naiiyak na sagot ko rito.

When I'm all done ibinaba ko ang maleta na nakapatong sa kama ko. I need to get out of here as fast as I can.

"Dalian mo na lang maka labas dito habang tulog na ang mga bantay at naka patay ang mga CCTV. May nag hihintay rin sa'yo sa labas, hija. Ako na ang bahala sa asawa mo" wikang muli ni Manang, matipid akong ngumiti at lumapit sa kanya upang bigyan siya ng yakap.

"Itim na kotse na nasa may hindi kalayuan rito sa mansion, nandoon ang naghihintay sa'yo. Dalian mo na, hija" dagdag pa niya.

"Salamat, Manang. Hayaan niyo, sa susunod ako naman babawi sa inyo" saad ko. Nginitian lang ako nito at pinahid ang luha na nagbadya sa aking mata.

Tumalikod na ako at kinuha ang isang envelope sa drawer ko na naglalaman ng annulment paper namin ni Levi, idinala ko iyon sa kanyang kwarto at pinatong sa working table niya, para madali niya lang iyon makita pagtapos no'n ay nag paalam akong muli kay Manang at umalis na.

Halos tumakbo ako palabas ng gate ng mansion, malayo iyon ngunit binilisan ko para madaling makarating do'n. Tulog ang nga bantay kaya naka labas ako ng mabuti.

Nag aalala man sa magiging sitwasyon ni Manang pero alam kong hindi siya kayang saktan ni Levi.

Naging madali ang pag labas ko dahik tulad ng sinabi ni Manang ay tulog ang mga bantay. At ang mga bodyguards na nag babantay sa akin ay sigurado akong nagawan na ng paraan iyon ni manang.

Pag labas ko ay muli kong tinignan ang mansion, kitang kita ko iyon. Lahat ng masasamang memorya ay bumalik na naging dahilan ng pag iyak ko. Lahat ng pag hihirap at pananakit ay tiniis ko dahil sa walang kwentang lalaki at katangahan na pag-mamahal.

Pinunasan ko ang nga luha kong iyon at muling tumalikod na.

'This will be the last time I'll cry because of him. I promise when I came back it was no longer the weak and submissive Amari Celestia anymore. I will make sure when I came back, he'll beg for me'

Mabilis ang pag-lakad papalayo, papalayo sa impyernong kung saan ako kinulong ng demonyong tao, papalayo mula sa demonyo kong naging asawa sa papel. Mula sa nilalakaran ko tanaw ko ang itim na kotse na naro'n sa hindi naman kalayuan. Iyon na siguro ang sinasabi ni Manang, nagmadali akong nag tungo roon.

Nang makalapit ay may lalaking nakatalikod at nakasandal sa kotse, pamilyar ang likod nito. Nang mapansin ang presensiya ko ay saka lang ito humarap. Nanlaki ang mata ko ng mapag tanto kung sino iyon, si Kuya Zander. Levi's older brother.

Why him? Bakit siya pa? Baka mag sumbong lang ito kay Levi, paatras na sana ako ng mabilis itong lumapit sa akin at kinuha ang mga gamit ko.

"K-kuya..." Hindi ko pa man natapos ang dapat na sasabihin ko nag salita na ito.

"Don't worry, I won't tell my brother. You're safe with me, with us, Celeste" saad niya saka pa ito ngumiti sa akin. Doon lang napanatag ang loob ko, inalalayan niya akong maka pasok sa loob ng kotse niya.